Katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Tarnopolu
katedra | |||||||||||||||||||
Fasada dawnego kościoła Dominikanów, obecnie katedry greckokatolickiej w Tarnopolu | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | obrządku bizantyjsko-ukraińskiego (od 1990) | ||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||
49°33′11,30″N 25°35′32,57″E/49,553139 25,592381 |
Katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny[1] (ukr. Церква Непорочного Зачаття Пресвятої Діви Марії; dawniej: Kościół Dominikanów pw. śś. Dominika, Wincentego z Ferrary i Jacka Odrowąża) – zabytkowa świątynia dawniej rzymskokatolicka, obecnie archieparchii tarnopolsko-zborowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, położona przy ul. J.Slipyja (ukr. вул. Й. Сліпого) w Tarnopolu.
Historia
Kościół, ufundowany przez hetmana wielkiego koronnego, Józefa Potockiego, powstał w latach 1749-1779 według projektu Augusta Moszyńskiego, szambelana królewskiego i dyrektora budowli królewskich.
Jan Obrocki, rzeźbiarz i sztukator lwowski, był zatrudniony w wyprodukowaniu ambony (istniała przynajmniej jeszcze w okresie międzywojennym przy filarze w nawie głównej[2]) i epitafium fundatora Józefa Potockiego w kościele[3]. Epitafium zniknęło podczas przebudowy wnętrza świątyni w 1978[4].
Do 1908 kościół parafialny parafii NMP Nieustającej Pomocy w Tarnopolu.
W 1945 został zamknięty przez komunistów, od 1959 magazyn. Mimo starań pierwotnych właścicieli - katolików rzymskich o jego odzyskanie, w 1989 przekazany Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej.
Posąg Matki Boskiej Łaskawej, pochodzący z nieistniejącego prospektu organowego w kościele Dominikanów w Podkamieniu, wykonany na podstawie kontaktu zawartego w 1774 z Franciszkiem Olędzkim[5], w 1910 został przekazany do kościoła Dominikanów w Tarnopolu, skąd w roku 1945 trafił do kościoła św. Jacka w Warszawie[6].
Architektura
Kościół orientowany został zbudowany na planie wydłużonego, zbliżonego do elipsy ośmiokąta ze ściętymi bokami, zamkniętego od frontu dwuwieżową fasadą. Trójnawowy korpus świątyni został przykryty okazałą kopulą, zwieńczoną latarnią. Od wschodu do korpusu przylega wydłużone prezbiterium z zakrystiami.
Ten typ układu centralno-podłużnego nawiązuje do architektury austriackiej XVIII w. Podobne rozwiązania zostały zastosowane w kościele Dominikanów we Lwowie, a także w kościołach w Lubelskiem: bazylice Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie, bazylice św. Anny w Lubartowie czy w kościele parafialnym pw. św. Ludwika we Włodawie.
M. Muszyńska-Krasnowolska uznała fasadę kościoła za powtórzenie fasady kościoła Jezuitów w Krzemieńcu[7]. Jerzy Kowalczyk przypuszczał, że autorem projektu kościoła był architekt, jezuita Paweł Giżycki[8]. Andrzej Betlej twierdzi, że autorstwo Giżyckiego jest bardzo prawdopodobne, jednak jednoznaczne przypisanie temu architektowi autorstwa całej budowli wydaje się ryzykownym[9]. Józef Skrabski uważa, że w obecnym stanie badań rozstrzygnięcie autorstwa oraz ustalenie chronologii budowy świątyni jest niezwykle trudne. Także ten badacz stwierdził, że trudno się zgodzić z opinią d-ra Betleja, iż kościół zaprojektował Giżycki pod wpływem Paola Fontany[10] oraz że różnice między projektem A. Moszyńskiego a istniejącym dziełem można tłumaczyć, iż budowę ukończono według koncepcji innego architekta, dobrze «wpisanego» w twórczość lokalną[11].
Galeria zdjęć
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Polski egzonim przyjęty na 121. posiedzeniu KSNG.
- ↑ Kościół Dominikanów pw. Wincentego z Ferrary, widok na ołtarz główny, foto Adama Bochnaka z 1925, IS PAN
- ↑ Zbigniew Hornung: Obrocki Jan. [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXIII. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1977, s. 465.
- ↑ Ihor Duda:Tapnopol: 1540-1944. Tarnopol, 2010, s. 14. (ukr.)
- ↑ We wcześniejszej literaturze błędnie łączony z Tomaszem Freszerem
- ↑ Andrzej Betlej, Franciszek Olędzki: Matka Boska Łaskawa; Lodovico Cigoli: Pieta; Giovanni Antonio da Lucoli: Matka Boska tronująca i adorująca dzieciątko [noty katalogowe, [w:] Maria Mater Misericordiae, katalog wystawy, pod red. P. Krasnego. Kraków, 2016.
- ↑ Andrzej Betlej, Kościół Dominikanów w Tarnopolu, s. 150 (przyp.)
- ↑ Kowalczyk J., Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w:] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 222, 222 (przyp..), 244, 246.
- ↑ Andrzej Betlej, Kościół Dominikanów w Tarnopolu, s. 151.
- ↑ Józef Skrabski: Kościół pw. Św. Wincentego Ferreriusza i klasztor OO. Dominikanów wraz z przynależnymi zabudowaniami w Tarnopolu. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 16. Kraków : Antykwa, drukarnia Belcaro, 2008, s. 292. ISBN 978-83-89273-56-7.
- ↑ Tam że, s. 294.
Bibliografia
- Andrzej Betlej, Kościół Dominikanów w Tarnopolu [W:] Paweł Giżycki SJ architekt polski XVIII wieku. Kraków: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego "Societas Vistulana", 2003, s. 151-152. ISBN 83-88385-16-X.
- Ryszard Brykowski: artykuł Powroty (2) [W:] Spotkania z zabytkami, dwumiesięcznik popularnonaukowy, wyd. Ministerstwo Kultury i Sztuki, Ośrodek Dokumentacji Zabytków 2 (54) Warszawa, 1991. ISSN 0137-222X.
- Władysław Żyła: Kościół OO. Dominikanów w Tarnopolu : 1749-1779. Lwów : Druk. Polska, 1917, 85 s. + XXII tabl.
Linki zewnętrzne
- Kościół Dominikanów w Tarnopolu na filmie z drona, 2018.
- Dominikanie: Kościół OO. Dominikanów. tarnopil.prv.pl. [dostęp 2010-10-02].
- Zdjęcie. Epitafium Józefa Potockiego. www.fototeka.ihs.uj.edu.pl/navigart/node/24509. [dostęp 2017-07-28].
- Władysław Żyła: Kościół OO. Dominikanów w Tarnopolu : 1749-1779 (1917) w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Вхід до монастиря домініканів (Тернопіль, нині ДАТО)
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Autor: Valentyne Kovalov, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 61-101-0004