Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Odessie

Ten artykuł od 2021-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Кафедральний собор Успіння Пресвятої Діви Марії

51-101-0429
katedra
The image created by © Yuriy Kvach, CC BY-SA 3.0 widok ogólny
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Odessa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Wniebowzięcia NMP
Historia Data zakończenia budowy 1847
Położenie na mapie Odessy katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Położenie na mapie obwodu odeskiego katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
46°28′49,27″N 30°44′21,25″E/46,480353 30,739236

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny^[1] (ukr. Кафедральний собор Успіння Пресвятої Діви Марії) – świątynia rzymskokatolicka zbudowana w Odessie w latach 1844-1853 staraniem polskich i niemieckich katolików i z inicjatywy ks. Grzegorza Razutowicza, według projektu polskiego architekta Feliksa Gąsiorowskiego i szkicu włoskiego architekta Francesco Morandiego. Kościół parafialny parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Odessie.

Kościół wybudowany został w formie bazyliki trójnawowej z transeptem zaznaczonym kopułą na planie krzyża. Wewnątrz użyto białego i szarego marmuru. W głównym ołtarzu umieszczono obraz Wniebowzięcia NMP z 1850 będący kopią Rafaela. Wnętrze zdobi wiele cennych obrazów i duże kryształowe żyrandole. Papież Pius IX podarował dla kościoła w 1852 marmurową chrzcielnicę. Obok kościoła wybudowano sierociniec, dom starców (z inicjatywy i funduszy ks. bpa Witolda Lipskiego) oraz szkołę katolicką i schronisko dla chłopców.

Jako kościół budynek został zamknięty (podobnie jak szkoła polska) w 1935 roku i przeznaczony pod klub bułgarsko-niemiecki a następnie pod muzeum krajoznawcze. W okresie rumuńskiej okupacji w latach 1941-1944 kościół oddano wiernym. Władze sowieckie ponownie i ostatecznie zamknęły świątynię w 1949 roku i rozpoczęły jej dewastację. Wnętrze zniszczono zmieniając na halę sportową i wykonując w połowie wysokości dodatkowy strop. Do celów religijnych oddano budynek dopiero 9 sierpnia 1991 roku. Wówczas zaczęto remont przebudowanej i kompletnie zdewastowanej świątyni. W 2002 roku stała się katedrą nowej diecezji odesko-symferopolskiej. 24 sierpnia 2008 odbyła się rekonsekracja katedry. Odbudowa kościoła została sfinansowana niemal wyłącznie z datków polskich wiernych. Obecnie wszystkie informacje podawane są w języku ukraińskim, a msze odprawiane w języku ukraińskim, rosyjskim i polskim.

Przypisy

Bibliografia

• Кафедральний собор Успіння Пресвятої Діви Марії. catholic.in.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)].