Katedra w Cefalù
| katedra | |||||||||
 Widok z góry | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Sycylii  | |||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||
 38°02′23″N 14°01′26″E/38,039722 14,023889 | |||||||||
Katedra w Cefalù (wł. Duomo di Cefalù) – katedra w Cefalù na Sycylii (Włochy) zbudowana w latach 1131–1240 i poświęcona w roku 1267.
Budowę rozpoczęto po tym, gdy na plaży w Cefalù wylądował król Sycylii Roger II, uratowawszy się ze sztormu. Obawiając się o własne życie, przysiągł wcześniej na morzu Świętemu Zbawicielowi, że jeśli przeżyje burzę, wybuduje katedrę. Prace nad katedrą kontynuowali w latach 1180–1240[1] Hohenstaufowie.
Podczas budowy katedry zostały zastosowane różne style architektoniczne[2]. Nawa główna została zbudowana wzorując się na klasztorze w Cluny. Natomiast wpływy anglosaskie widoczne są w przejściach umożliwiających przemieszczanie się po wyższych częściach budowli. Z kolei przeplatające się łuki, tworzące dekoracje absyd i wyższej części transeptu zaczerpnięte zostały z architektury arabskiej. Również można tu odnaleźć elementy sztuki bizantyjskiej – przykładem są mozaiki pochodzące z 1148 roku.
W 2015 katedra została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z zabytkami architektury normańsko-arabskiej w Palermo oraz z katedrą w Monreale[3].
Pantokrator
Charakterystycznym elementem wnętrza jest bizantyjska mozaika przedstawiająca Chrystusa Pantokratora. Nad Pantokratorem widnieje napis w języku łacińskim:
+ FACTUS HOMO · FACTOR HOMINIS · FACTIQUE REDEMPTOR + IUDICO CORPOREUS : CORPORA · CORDA · DEUS +
(+ Stawszy się człowiekiem [Ja] twórca człowieka i odkupiciel stworzenia + sądzę ciała [jako] cielesny [i] serca [jako] Bóg +[4])
W księdze trzymanej przez Pantokratora jest dwujęzyczny napis (tu podany w łatwiejszej do odczytania pisowni),
- w języku greckim:
Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής.
- i łacińskim
Ego sum lux mundi; qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitae.
Jest to cytat z Ewangelii według św. Jana (J 8,12)[5]:
Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia.
Galeria
Mozaika z serafinami (aniołami) na suficie
Widok wnętrza katedry w kierunku prezbiterium
Fasada katedry
Wieża katedry
Zobacz też
- Pantokrator
- Rok Wiary
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Sztuka Romańska. red. Rolf Toman. Tandem Verlag GmBH, 2008, s. 111. ISBN 978-83-7512-972-4.
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna - Od imperium Karola Wielkiego do kryzysu XIV wieku. T. 8. Mediaset Group SA, 2007, s. 206. ISBN 978-84-9819-815-7.
- ↑ Arab-Norman Palermo and the Cathedral Churches of Cefalú and Monreale
- ↑ Ks. Michał Janocha: Pantokrator z Cefalù. archidiecezja.warszawa.pl. [dostęp 2013-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-09)].
- ↑ Leszek Śliwa: Wszechmocny władca. gosc.pl. [dostęp 2017-11-14].
Linki zewnętrzne
- Panoramio - Katedra w Cefalù (zdjęcia)
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Sicily, Italy
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Italy (Commons photos) → en-Wikipedia Italy.
Autor: Andreas Wahra, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Christus Pantocrator in the apsis of the cathedral of Cefalù
Autor: Berthold Werner, Licencja: CC BY-SA 3.0
Italy, Sicily, Cefalù, cathedral
Autor: Berthold Werner, Licencja: CC BY-SA 3.0
Italy, Sicily, Cefalù, cathedral