Kateryna Wołodko

Kateryna Wołodko

Państwo	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1986 Krzywy Róg
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Denis Wołodko
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2 WTA, 5 ITF
Najwyżej w rankingu	29 (26 października 2009)
Australian Open	3R (2009, 2016, 2018)
Roland Garros	3R (2009)
Wimbledon	3R (2011)
US Open	QF (2009)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4 WTA, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	9 (20 października 2008)
Australian Open	W (2008)
Roland Garros	SF (2008)
Wimbledon	2R (2007, 2017)
US Open	3R (2016)

Kateryna Wołodymyriwna Wołodko, z domu Bondarenko ukr.: Катери́на Володи́мирівна Бондаре́нко (ur. 8 sierpnia 1986 w Krzywym Rogu) – ukraińska tenisistka, mistrzyni wielkoszlemowego Australian Open 2008 w grze podwójnej, reprezentantka Ukrainy w Pucharze Federacji, młodsza siostra tenisistek Wałeriji i Alony Bondarenko. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Kariera tenisowa

Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat pod okiem rodziców, Natalii i Wołodymyra, którzy do dziś czuwają nad przebiegiem jej kariery. Jej starsze siostry także zajmują się tym sportem.

Największym sukcesem juniorskim tej tenisistki jest mistrzostwo Wimbledonu. W drodze do tytułu pokonała między innymi Szachar Pe’er, Michaëllę Krajicek i Anę Ivanović. 5 lipca 2004 została liderką mieszanej klasyfikacji juniorskiej. Swój pierwszy turniej w rywalizacji do lat osiemnastu wygrała w marcu 2002 w Mołdawii. W finale pokonała Olhę Sawczuk, a w półfinale starszą siostrę, Alonę. W 2004, po wielu sukcesach zaprzestała startów w turniejach ITF juniorów, będąc już tenisistką zawodową.

Status profesjonalny otrzymała w 2000, mając czternaście lat. Od września tego roku próbowała swoich sił w kobiecych turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Ukrainy, Turcji i Polski. W 2001 w Kędzierzynie-Koźlu po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału takiej imprezy, a w 2002 w Olecku – do półfinału. Zwycięstwa doczekała się grudniu 2002 w Pune. W sierpniu 2003 triumfowała w Gdyni. Pod koniec 2006 wygrała także w Dubaju. Obecnie gra wyłącznie w turniejach WTA.

W roku 2002 po raz pierwszy startowała w eliminacjach kwalifikacyjnych do turnieju z cyklu WTA Tour. Została pokonana przez mało znaną Japonkę, ale walczyła przez trzy sety. W lutym 2003 nie zakwalifikowała się także do imprezy w Hajdarabadzie, ale sztuki tej dokonała dwa tygodnie później w Bogocie. W pierwszym profesjonalnym meczu w drabince głównej trafiła na Catalinę Castaño i przegrała 6:7(6), 3:6. Jeszcze w tym samym sezonie zwyciężyła swoje pierwsze zawodowe spotkanie, wygrywając z Zheng Jie w Pattaya.

W olimpijskim sezonie 2004 tylko raz wystartowała w drabince głównej – w Taszkencie. Skupiła się na rozgrywkach niższej rangi, odnosząc w nich spore sukcesy. Do repertuaru profesjonalnych występów włączyła grę podwójną, osiągając dwa ćwierćfinały (Taszkent, Québec). W lutym 2005 organizatorzy imprezy w Memphis przyznali jej „dziką kartę”, uprawniającą do udziału w głównych zawodach. Wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem szóstym Alinę Żydkową, klasyfikowaną na 55. pozycji w rankingu WTA. Doszła do ćwierćfinału, w którym uległa Wierze Zwonariowej. W lipcu zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej, Wimbledonie, gdzie przeszła eliminacje, choć prawo startu miała zapewnione jako mistrzyni juniorek poprzedniego roku. Poniosła porażkę z Conchitą Martínez w pierwszej rundzie. W Taszkencie, jako tenisistka 156. w rankingu WTA, doszła do ćwierćfinału. W grze podwójnej w tym sezonie osiągnęła półfinał w Estoril w parze z siostrą Aloną.

W 2006 udanie przebrnęła przez eliminacje kwalifikacyjne w Pattaya, ale szybko odpadła z turnieju. W Bangalore trafiła w pierwszej rundzie na swoją starszą siostrę Alonę, przegrywając 4:6, 5:7. W Dubaju wyeliminowała Květę Peschke, ale została ograna przez Justine Henin-Hardenne. Na Wimbledonie po raz pierwszy wygrała spotkanie wielkoszlemowe, eliminując Ivanę Lisjak. Doszła do ćwierćfinału w Taszkencie. Jej najlepsze starty deblowe w tym sezonie to półfinały w Dubaju (z Aloną Bondarenko) i w Hasselt (z Julianą Fedak).

W marcu 2007 zaprezentowała fenomenalną formę podczas turnieju w Dosze. Po eliminacjach pokonała Annę-Lenę Grönefeld i Sanię Mirzę, ulegając dopiero Jelenie Janković. W Warszawie odniosła zwycięstwa nad Wierą Duszewiną i Tamirą Paszek. W Berlinie, na swojej ulubionej nawierzchni, toczyła zacięty bój z Martiną Hingis, zakończony wynikiem 5:7, 6:7(7). W Rzymie doszła do trzeciej rundy, ale na Roland Garros odpadła już w drugiej, po porażce z Patty Schnyder. Została sklasyfikowana na najwyższym, 39. miejscu, w rankingu WTA. Na Wimbledonie w singlu przegrała z Dinarą Safiną, jednak odnotowała bardzo dobry wynik w grze mieszanej. Partnerował jej Australijczyk Jordan Kerr. Doszli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Alicią Molik i Jonasem Björkmanem. Wcześniej jednak wyeliminowali Liezel Huber i Kevina Ullyetta oraz Tetianę Perebijnis i Paula Hanleya.

W dalszej części sezonu zrewanżowała się Dinarze Safinie za wcześniejsze porażki. Miało to miejsce w drugiej rundzie zawodów w Los Angeles; zaraz potem przegrała z Wiktoryją Azaranką. Na US Open pokonała najpierw Virginię Ruano Pascual, w rewanżu za eliminacje w New Haven, ale znów okazała się wyraźnie słabsza od młodszej siostry Marata Safina. W drugiej rundzie imprezy w Stuttgarcie sprawiła sensację, eliminując Anę Ivanović 6:2, 1:6, 6:3, klasyfikowaną wówczas na 5. pozycji w rankingu WTA. Do tej pory było to najcenniejsze zwycięstwo w jej karierze. W ćwierćfinale uległa późniejszej finalistce, Tatianie Golovin.

W grze podwójnej tego sezonu najlepszy wynik odnotowała podczas turnieju J&S Cup w Warszawie. Razem z Aloną doszły do półfinału, pokonane przez Jelenę Wiesninę i Jelenę Lichowcewą. Ponadto parokrotnie dotarła do ćwierćfinałów, między innymi w Dubaju i Stuttgarcie.

W 2008 odpadła w singlu pierwszych rundach w Hobart i na Australian Open. Na początku lutego wystartowała w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rodzinnym Charkowie dość zaskakująco przegrała z Belgijką Yaniną Wickmayer. Zrehabilitowała się jednak następnego dnia i pokonała nastoletnią Tamaryn Hendler, mimo że przegrywała już 4:6, 0:4.

Prawdziwą niespodziankę sprawiła razem z siostrą w turnieju gry podwójnej kobiet wielkoszlemowego Australian Open. Nierozstawione, zwyciężyły tę imprezę, wygrywając w finale z Wiktoryją Azaranką i Szachar Pe’er 2:6, 6:1, 6:4. We wcześniejszych fazach zawodów okazały się lepsze między innymi od liderek światowej klasyfikacji deblowej WTA, Cary Black i Liezel Huber, które w Melbourne broniły tytułu. Na liście pokonanych znalazły się też pary Lindsay Davenport i Daniela Hantuchová oraz Anabel Medina Garrigues i Virginia Ruano Pascual. Awansowała na osiemnastą pozycję w rankingu WTA deblistek. W kolejnym turnieju – w Paryżu – dotarła do ćwierćfinału singla, gdzie przegrała z Rosjanką Jeleną Diemientjewą. W zawodach gry podwójnej siostry Bondarenko pokonały w finale Evę Hrdinovą i Vladimírę Uhlířovą 6:1, 6:4. Pierwszy w karierze singlowy finał cyklu WTA Tour osiągnęła w czerwcu 2008 roku w Birmingham. Pokonała w nim Yaninę Wickmayer wynikiem 7:6(7), 3:6, 7:6(4).

Na początku sezonu 2009 Bondarenko osiągnęły finał rozgrywek deblowych w Hobart. Przegrały w nim z Giselą Dulko i Flavią Pennettą 2:6, 6:7(4). W lipcu w Budapeszcie Ukrainki przegrały w finale z Alisą Klejbanową oraz Monicą Niculescu 4:6, 6:7(5). Dwa tygodnie później w Pradze siostry wygrały z reprezentantkami gospodarzy: Ivetą Benešovą i Barborą Záhlavovą-Strýcovą wynikiem 6:1, 6:2.

Po raz kolejny zanotowała finał w Hobart w 2011 roku, gdy partnerowała jej Līga Dekmeijere. Zawodniczki przegrały 3:6, 5:7 z Sarą Errani i Robertą Vinci. Następny finał rozgrywek deblowych Ukrainka zaliczyła po czteroletniej przerwie – w Pradze z Evą Hrdinovą nie sprostały Belindzie Bencic i Kateřinie Siniakovej, ulegając 2:6, 2:6.

Życie prywatne

Jest córką Natalii i Władimira Bondarenko. Ma dwie starsze siostry, które również zawodowo zajmują się tenisem: Wałeriję (ur. 1982) i Alonę (ur. 1984). Mówi po ukraińsku, rosyjsku, angielsku i polsku. Lubi tańczyć i spędzać czas z przyjaciółmi. Fanka piłki nożnej i rosyjskiej muzyki popularnej. Mieszka w Charkowie.

26 września 2011 poślubiła Denisa Wołodko, biznesmena z Kijowa^[1]. 1 stycznia 2013 media podały informację o ciąży tenisistki. Urodziła córkę, Karinę Wołodko.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 2 (2–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	15 czerwca 2008	Birmingham	Trawiasta	Yanina Wickmayer	7:6(7), 3:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni	2.	30 września 2017	Taszkent	Twarda	Tímea Babos	6:4, 6:4

Gra podwójna 11 (4–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	26 stycznia 2008	Australian Open	Twarda	Alona Bondarenko	Wiktoryja Azaranka Szachar Pe’er	2:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni	2.	10 lutego 2008	Paryż	Twarda (hala)	Alona Bondarenko	Eva Hrdinová Vladimíra Uhlířová	6:1, 6:4
Finalistka	1.	16 stycznia 2009	Hobart	Twarda	Alona Bondarenko	Gisela Dulko Flavia Pennetta	2:6, 6:7(4)
Finalistka	2.	6 lipca 2009	Budapeszt	Ceglana	Alona Bondarenko	Alisa Klejbanowa Monica Niculescu	4:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni	3.	19 lipca 2009	Praga	Ceglana	Alona Bondarenko	Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová	6:1, 6:2
Finalistka	3.	15 stycznia 2011	Hobart	Twarda	Līga Dekmeijere	Sara Errani Roberta Vinci	3:6, 5:7
Finalistka	4.	1 maja 2015	Praga	Ceglana	Eva Hrdinová	Belinda Bencic Kateřina Siniaková	2:6, 2:6
Finalistka	5.	27 sierpnia 2016	New Haven	Twarda	Chuang Chia-jung	Sania Mirza Monica Niculescu	5:7, 4:6
Finalistka	6.	29 lutego 2020	Acapulco	Twarda	Sharon Fichman	Desirae Krawczyk Giuliana Olmos	3:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni	4.	8 marca 2020	Monterrey	Twarda	Sharon Fichman	Miyu Katō Wang Yafan	4:6, 6:3, 10–7
Finalistka	7.	25 lipca 2021	Gdynia	Ceglana	Katarzyna Piter	Anna Danilina Lidzija Marozawa	3:6, 2:6

Finały turniejów WTA 125K series

Gra pojedyncza 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	4 marca 2018	Indian Wells	Twarda	Sara Errani	4:6, 2:6

Wygrane turnieje rangi ITF

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
1.	08/12/2002	Pune	Twarda	İpek Şenoğlu	6:1, 6:1
2.	16/12/2006	Dubaj	Twarda	Kaciaryna Dziehalewicz	6:1, 6:3
3.	21/11/2010	Bratysława	Twarda	Jewgienija Rodina	7:6(3), 6:2
4.	05/10/2014	Monterrey	Twarda	Ana Vrljić	6:1, 7:5
5.	26/10/2014	Macon	Twarda	Grace Min	6:4, 7:5

Gra podwójna

	Data	Turniej	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1.	08/12/2002	Pune	Twarda	Akgul Amanmuradova	Sania Mirza Radhika Tulpule	6:3, 7:6(1)
2.	19/03/2006	Orange	Twarda	Alona Bondarenko	Stéphanie Dubois Lilia Osterloh	6:2, 6:4
3.	29/06/2014	Kristinehamn	Ceglana	Cornelia Lister	Ysaline Bonaventure Sandra Zaniewska	Walkower

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	2004	Wimbledon	Trawiasta	Ana Ivanović	6:4, 6:7, 6:2

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2014-05-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-05-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2014-05-21]  (ang.).