Kathleen McKane Godfree

Kathleen McKane Godfree

Kathleen McKane Godfree (z lewej), Suzanne Lenglen (z prawej)
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1896 Bayswater Anglia
Data śmierci	16 czerwca 1992
Gra	praworęczna
Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu	2 (1923, 1924, 1925)
Roland Garros	F (1923, 1925)
Wimbledon	W (1924, 1926)
US Open	F (1925)
Gra podwójna
Roland Garros	F (1925, 1926)
Wimbledon	F (1922, 1924, 1936)
US Open	W (1923, 1927)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie złoto Antwerpia 1920 tenis ziemny (gra podwójna) srebro Antwerpia 1920 tenis ziemny (gra mieszana) srebro Paryż 1924 tenis ziemny (gra podwójna) brąz Antwerpia 1920 tenis ziemny (gra pojedyncza) brąz Paryż 1924 tenis ziemny (gra pojedyncza)

Kathleen McKane Godfree, Kitty Godfree (ur. 7 maja 1896 w Londynie, zm. 19 czerwca 1992 w Londynie) – brytyjska tenisistka, zwyciężczyni Wimbledonu w grze pojedynczej i mieszanej, mistrzyni olimpijska w grze podwójnej.

Praworęczna, grająca dynamicznie zawodniczka była obok Dorothy Round jedyną reprezentantką gospodarzy, której udało się dwukrotnie triumfować na Wimbledonie po I wojnie światowej. W obu zwycięskich finałach popisywała się udanymi powrotami do meczu – w 1924 pokonała Helen Wills Moody 4:6, 6:4, 6:4 mimo prowadzenia rywalki 6:4, 4:1, a dwa lata później okazała się lepsza od Hiszpanki Lilí Álvarez 6:2, 4:6, 6:3, wygrywając ostatnie pięć gemów z rzędu. Finał z 1924 był jedynym meczem, który w swoich dziewięciu wimbledońskich startach przegrała Wills Moody. McKane Godfree uczestniczyła w turniejach na Wimbledonie w latach 1919–1934 (bilans startów w singlu 38 zwycięstw, 11 porażek, w deblu 33 zwycięstwa, 12 porażek, w mikście 40 zwycięstw, 12 porażek), będąc poza wspomnianymi wyżej w finale w 1923, kiedy pokonała Elizabeth Ryan 1:6, 6:2, 6:4 w półfinale, by w decydującym meczu ulec Suzanne Lenglen 2:6, 2:6. W pozostałych konkurencjach Wimbledonu była trzy razy w finałach debla (1922 z siostrą Margaret McKane Stocks, 1924 z Phyllis Howkins Covell, 1926 z Evelyn Colyer), wygrała grę mieszaną dwa razy (1924 z Johnem Brianem Gilbertem, 1926 z mężem Lesliem Godfree) oraz była w finale miksta w 1927 (z mężem). Państwo Godfree byli pierwszą parą małżeńską, która triumfowała na Wimbledonie. W finale miksta w 1924 Kitty McKane (jeszcze niezamężna) okazała się lepsza od Lesliego Godfree, grającego w parze z Dorothy Shepherd Barron. W 1931 McKane Godfree była pierwszą wimbledońską przeciwniczką Polki Jadwigi Jędrzejowskiej. Doświadczona Brytyjka, starsza od przeciwniczki o szesnaście lat, odniosła zwycięstwo w trzech setach.

Najważniejszymi sukcesami McKane Godfree na pozostałych imprezach wielkoszlemowych były finały mistrzostw USA w 1925 (porażka z Helen Wills 6:3, 0:6, 2:6) i mistrzostw Francji także w 1925 (w pierwszym turnieju paryskim o charakterze międzynarodowym, porażka z Suzanne Lenglen 1:6, 2:6). W ćwierćfinale mistrzostw USA w 1923 postawiła zacięty opór późniejszej zwyciężczyni Wills, przegrywając ostatecznie 6:2, 2:6, 5:7 (wyrównała w decydującym secie z 2:5 na 5:5). Dwa lata później w drodze do finału pokonała czołowe zawodniczki Ryan i Mollę Mallory. W mistrzostwach USA odniosła dwa zwycięstwa w deblu (1923 z Phyllis Howkins Covell, 1927 z Ermyntrude Harvey) i jedno zwycięstwo w mikście (1925, z Johnem Hawkesem). Z Hawkesem była w finale miksta w 1923 (porażka z Mallory i Tildenem).

W latach 1923–1926 występowała regularnie w reprezentacji Wielkiej Brytanii w Pucharze Wightman. W inauguracyjnej edycji tej imprezy w 1923 w Nowym Jorku uległa Amerykankom Wills i Mallory, a trofeum pozostało w rękach USA. W 1924 McKane Godfree zrewanżowała się obu rywalkom (uwzględniając zwycięstwo nad Wills w finale Wimbledonu w tymże roku Brytyjka stała się jedyną zawodniczką, która pokonała dwukrotnie w ciągu jednego sezonu słynną Amerykankę) i Puchar Wightman zdobyła Wielka Brytania, po zaskakująco wysokim zwycięstwie 6:1. W 1925 Brytyjki obroniły puchar (McKane pokonała Mallory, a uległa Wills), w 1926 trofeum powróciło do USA (mimo dwóch singlowych punktów McKane Godfree, która pokonała Mary K. Browne i Elizabeth Ryan). Ponownie McKane Godfree znalazła się w składzie ekipy w Pucharze Wightman w 1930 i 1934, już tylko jako deblistka. W 1930 w parze z Phoebe Holcroft Watson pokonała Sarah Palfrey i Edith Cross, a Brytyjki wygrały mecz pucharowy 4:3. W 1934 Amerykanki triumfowały 5:2, a McKane Godfree (w parze z Betty Nuthall) uległa Helen Jacobs i Sarah Palfrey.

W rankingu światowym, prowadzonym przez „Daily Telegraph” od 1925, Brytyjka znalazła się trzy razy w czołowej dziesiątce (1925–1927). W 1926 została uznana za drugą rakietę świata, za Suzanne Lenglen, a przed Lili de Alvarez.

Startując w dwóch olimpiadach (Antwerpia 1920, Paryż 1924) zdobyła łącznie pięć medali. W 1920 została mistrzynią olimpijską w deblu (z Winifred McNair), wicemistrzynią w mikście (z Maxem Woosnamem) oraz sięgnęła po brąz w singlu. W Paryżu w 1924 z Phyllis Covell zdobyła srebro w deblu i ponownie brąz w singlu. Ponad 60 lat później była gościem igrzysk w Seulu (1988), gdzie tenis powrócił do rodziny sportów olimpijskich. Dopuszczenie do rywalizacji olimpijskiej graczy zawodowych sędziwa Brytyjka oceniła jako „znak czasów”.

W 1977 Kathleen Godfree uczestniczyła – jako dawna mistrzyni – w uroczystości 100-lecia Wimbledonu i otrzymała pamiątkowy medal. Rok później została uhonorowana miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Sukcesy w turniejach wielkoszlemowych:

• Wimbledon
  • gra pojedyncza – wygrane 1924, 1926, finał 1923
  • gra podwójna – finały 1922 (z Margaret McKane Stocks), 1924 (z Phyllis Howkins Covell), 1926 (z Evelyn Colyer)
  • gra mieszana – wygrane 1924 (z J. Brianem Gilbertem), 1926 (z Lesliem Godfree), finał 1927 (z Lesliem Godfree)
• mistrzostwa Francji
  • gra pojedyncza – finał 1925
• mistrzostwa USA
  • gra pojedyncza – finał 1925
  • gra podwójna – wygrane 1923 (z Phyllis Howkins Covell), 1927 (z Ermyntrude Harvey)
  • gra mieszana – wygrana 1925, finał 1923 (oba z Johnem Hawkesem)

Bibliografia

• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2018-09-24]  (ang.).
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997

Linki zewnętrzne

• sylwetka na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy