Katie Sandwina

Katie Sandwina.

Katie Sandwina właśc. Katie Brumbach (ur. 6 maja 1884 w Wiedniu, zm. 21 stycznia 1952 w Nowym Jorku) - pochodząca z rodziny niemieckich Żydów amerykańska artystka cyrkowa (siłaczka).

Życiorys

Była jednym z czternaściorga dzieci artysty cyrkowego Philippe'a Brumbacha i jego żony Johanny. Na scenie cyrkowej zadebiutowała w wieku dwóch lat, wraz z ojcem. W dzieciństwie występowała wraz z rodzicami na trapezie. Wśród rówieśników wyróżniała się siłą i zręcznością, ale także posturą. Kiedy ukończyła 14 lat zadebiutowała w cyrku jako siłaczka.[1]. Ojciec Katie proponował 100 marek każdemu, kto pokona jego córkę w walce zapaśniczej. W czasie jednej z takich walk, w której odniosła kolejne zwycięstwo poznała Maxa Heymanna, wówczas bezrobotnego akrobatę. Heymann rzucony przez Katie na matę, wyznał publicznie swoje uczucia do Katie i wkrótce potem został jej mężem i menedżerem.[2].

W 1901 przeniosła się wraz z rodziną do USA. Początkowo Katie występowała pod własnym nazwiskiem. Kiedy w Nowym Jorku pokonała w walce słynnego siłacza Eugene'a Sandowa, przyjęła przydomek Sandwina (derywat nazwiska pokonanego przeciwnika). Prasa niemiecka nazywała ją Katarzyną Wielką (Katharina die Große).[3]. W prasie amerykańskiej określano ją jako Beautiful Herculean Venus.[4].

Przez wiele lat współpracowała z amerykańskim cyrkiem Ringling Bros. and Barnum & Bailey. Jej numerem popisowym było przerzucanie jedną ręką przez głowę własnego męża (ważącego ponad 80 kg), a także podnoszenie kilku dorosłych mężczyzn jednocześnie. Jej rekordy w wyciskaniu sztangi pobiła dopiero w 1987 Karyn Marshall. Przeszła na emeryturę w wieku 60 lat. W ostatnich latach życia prowadziła wraz z mężem restaurację w Nowym Jorku. Od 1949 cierpiała na chorobę nowotworową, na którą zmarła.

W cyrku występowały także trzy siostry Katie (Barbara, Eugenia i Marie), choć nie odniosły większych sukcesów. Miała syna Theodora, który w latach 20 XX w. odnosił sukcesy jako bokser wagi ciężkiej, ale porażka z Primo Carnerą w 1932 zakończyła jego karierę.

Bibliografia

Przypisy

  1. The Papers of Will Rogers: Wild West and vaudeville : April 1904-September 1908, ed. A.F. Wertheim & B. Bair, University of Oklahoma Press 2000, s.284
  2. The Papers of Will Rogers, op.cit., s.285
  3. Jan Pauls, Das große Buch vom Krafttraining, Stiebner Verlag GmbH 2011, s.43
  4. Jo Malin, My life at the gym: feminist perspectives on community through the body, SUNY Press 2010, s.83

Media użyte na tej stronie

Sdpopu.jpg
Autor: Magi7n, Licencja: CC BY-SA 4.0
sandwina levantando a su esposo y a el alcalde