Katyna Ranieri

Katyna Ranieri
ilustracja
Imię i nazwisko

Caterina Ranieri

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1925
Follonica

Data i miejsce śmierci

3 września 2018
Pesaro

Gatunki

pop

Zawód

piosenkarka, aktorka

Aktywność

1945–2018

Wydawnictwo

RCA Italiana, RCA Victor, London Records, MGM, Capitol Records, Decca

Strona internetowa

Katyna Ranieri, właśc. Caterina Ranieri (ur. 31 sierpnia 1925 w Follonice, zm. 3 września 2018 w Pesaro[1]) – włoska piosenkarka i aktorka, popularna w latach 50., zdobywczyni 2. miejsca na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1954 roku z piosenką „Canzone da due soldi”. Wdowa po kompozytorze Rizu Ortolanim (zm. 2014).

Życiorys

Lata 50.

Katyna Ranieri rozpoczęła karierę muzyczną po wojnie, śpiewając dla oddziałów wojskowych. Zadebiutowała następnie jako statystka w filmach Fanfulla, Ugo Tognazziego i Tino Scottiego[2].

W 1953 roku zadebiutowała na Festiwalu w San Remo, prezentując cztery piosenki, z których jedna, „No Pierrot”, wykonana w parze z Achille Toglianim, przeszła do finału zajmując 6. miejsce. Pozostałe jej piosenki to: „Acque amare” (wykonana w parze z Carlą Boni, „Domandatelo” i „La pianola stonata” (obie wykonane w parze z Achille Toglianim)[3]. W tym samym roku zadebiutowała w kinie jako aktorka występując w filmach Fermi tutti... arrivo io! w reżyserii Sergio Grieco, Viva la rivista (w reżyserii Enzo Trapaniego i Capitan fantasma w reżyserii Primo Zeglio[4].

Największym sukcesem okazał się dla niej występ na Festiwalu w San Remo w roku 1954, kiedy zaśpiewana przez nią w parze z Achille Toglianim piosenka „Canzone da due soldi” zajęła 2. miejsce. Kolejna jej piosenka, „Non è mai troppo tardi” (wykonana w parze z Carlą Boni) zajęła 5. miejsce, a „Sotto l'ombrello” – 7.; do finału nie weszła „Rose” (wykonana w parze z Vittorią Mongardi[5]. „Canzone da due soldi” w jej interpretacji weszła poza tym na listę przebojów Hit Parade Italia 1954 zajmując na niej 10. miejsce[6]. W tym samym roku wystąpiła na Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej, gdzie zaprezentowała pięć piosenek, w tym słynną „Pucenella”, wykonaną w czarnej, satynowej masce na oczach[2]. Również w tym samym roku, za pośrednictwem RAI, poznała Riza Ortolaniego. Znajomość obojga wywołała zainteresowanie prasy bulwarowej, ponieważ Ranieri była mężatką. Oboje zalegalizowali swój związek dopiero w 1964 roku[7].

W 1955 roku wystąpiła w kilku filmach: Lacrime di sposa (z Achille Toglianim) i Processo all'amore (obok Checco Durante)[8]. W tym samym roku podpisała umowę z wytwórnią RCA, dla której zrealizowała album La ragazza di Piazza di Spagna, wydany w czterech wersjach językowych. Album odniósł międzynarodowy sukces, a w Brazylii uzyskał status złotej płyty. W następstwie tego sukcesu Katyna Ranieri odbyła tournée koncertowe po Meksyku, Brazylii, Kubie i Wenezueli[4].

W 1956 roku wystąpiła w filmie Sanremo canta w reżyserii Domenico Paolelli razem z takimi artystami jak: Carla Boni, Gino Latilla, Luciana Gonzales, Ugo Molinari, Gianni Marzocchi, Nilla Pizzi, Franca Raimondi, Achille Togliani i Tonina Torrielli. Przeprowadziła się z Rizem Ortolanim do Ameryki Łacińskiej. Wydała na tamtejszym rynku kilka albumów: Italian love songs, Katyna Ranieri i Serenata a Firenze. W 1959 roku podpisała umowę z wytwórnią MGM, dla której nagrała album Katyna Ranieri, przeznaczony na rynek amerykański[4].

Lata 60.

W 1960 roku wystąpiła w sławnych lokalach Stanów Zjednoczonych jak: klub Ciro's w Hollywood, hotel Waldorf-Astoria w Nowym Jorku, klub nocny Cocoanut Grove w Los Angeles, Fairmont w San Francisco czy Drake Hotel w Chicago. Wzięła kilkakrotnie udział w amerykańskim programie telewizyjnym The Ed Sullivan Show[4].

W 1963 roku podpisała umowę z wytwórnią Decca, przechodząc następnie do Pathè. Nagrywała kolejne płyty[8]. W 1964 roku zaśpiewała podczas 36. ceremonii wręczenia Oscarów (jako jedyna Włoszka w historii) temat „More” z filmu Mondo cane[7].

W 1966 roku urodziła córkę, Rizię Ortolani, związaną w dorosłym życiu z kinematografią[9].

Lata 70. i późniejsze

W latach 70 nagrała kilka czołówek dźwiękowych do filmów[4]. W 1980 roku na Festiwalu dei Due Monti w Spoleto zaprezentowała piosenki do tekstów Kurta Weilla[2].

W 1984 roku nagrała album Concerto per Fellini, wydany przez RCA, za który dostała wiele nagród, zarówno od krytyków i widzów. Na albumie znalazły się tematy Nino Roty z najbardziej znanych ścieżek dźwiękowych napisanych przez niego do filmów Felliniego do słów napisanymi dla niej przez czołowych włoskich tekściarzy[4].

W 2001 roku nagrała nowy album The fabulous Kurt Weill, na którym zawarła nowe interpretacje piosenek niemieckiego twórcy. Album został zaprezentowany w Teatro Verdi w Padwie z towarzyszeniem orkiestry kameralnej z Wenecji[4].

W 2002 roku na festiwalu operowym w Pesaro, poświęconym Rossiniemu dała koncert Rossini mon amour, w którym przedstawiła nieznane melodie Rossiniego, zaaranżowane przez Riza Ortolaniego[4].

W 2005 roku dała wspólnie z Rizem Ortolanim koncert w Teatro dell'Opera di Roma w Rzymie, zatytułowany A Roma omni-animo (con tutto il cuore), w którym zaprezentowała z towarzyszeniem teatralnej orkiestry i chóru niektóre tematy filmowe Ortolaniego[4].

Jej największe sukcesy związane są jednak z latami 50. Główne jej przeboje z tamtego okresu to: „Sotto l’ombrello”, „La pianola stonata”, „Rose”, „‘A Frangesa”, „L’amore è una cosa meravigliosa”, „Scapricciatiello”, „Canta cumme”, 2E’ tanto bello”, „C’est magnifique”, „Prigionieri del cielo”, „‘A frangesa”[2].

Dyskografia

Albumy

  • 1954 – Appuntamento con Katyna Ranieri (RCA Victor – wydanie hiszpańskie, LP)[4]
  • 1954 – Os exitos de Katyna Ranieri (RCA Victor – wydanie argentyńskie, LP)[4]
  • 1955 – Girl on the spanish steps (RCA Victor, LP)[4][10]
  • 1954 – Appuntamento con Katyna (RCA Italiana, LP)[10]
  • 1955 – La contessa scalza (RCA Italiana, LP)[8]
  • 1955 – E' tanto bello (RCA Italiana, LP)[8]
  • 1956 – Serenata a Firenze (RCA Victor – wydanie brazylijskie, LP)[4]
  • 1956 – „Love In Three Languages - L'Amour, L'Amore, Love” (RCA Victor, LP)[10]
  • 1956 – Italian love songs (RCA Victor, LP)[4]
  • 1956 – Festival di Sanremo 1956 (Cetra, LP)[4]
  • 1956 – Katyna Ranieri (Fonit, LP)[4]
  • 1957 – Recordacoes da Italia (RCA Victor – wydanie brazylijskie, LP)[4]
  • 1957 – I'm In The Mood For Amore (RCA Victor, LP)[4][10]
  • 1957 – Love in three languages (RCA Victor, LP)[4]
  • 1957 – Mexico bello (RCA Victor – wydanie brazylijskie, LP)[4]
  • 1958 – Katyna Ranieri e le sue canzoni (RCA Victor, LP)[4]
  • 1958 – Katyna Ranieri (RCA Musart – wydanie chilijskie, LP)[4]
  • 1959 – And now Katyna Ranieri (MGM, LP)[4]
  • 1959 – Katyna Ranieri (Odeon – wydanie brazylijskie, LP)[4]
  • 1963 – Show stoppers! (London Records – wydanie brytyjskie, LP)[4]
  • 1963 – Flying Clipper - Traumreise Unter Weissen Segeln (Riz Ortolani – Katyna Ranieri; Decca, LP)[4][10]
  • 1964 – Firenze Sogna... (Claudio Villa, Odoardo Spadaro, Katyna Ranieri, Mario Querci;

Cetra, LP) [10]

  • 1965 – Mediterranean Holiday (Original Sound Track From MCS Cine Vision) (The Grand Film Orchestra & Chorus Conducted By Riz Ortolani, Katyna Ranieri; London Records, LP)[10]
  • 1972 – Amanti e briganti (RCA, LP)[4][10]
  • rok nieznany – Italian love songs (Capitol Records, LP) [10]
  • rok nieznany – Esperando mi amor (RCA – wydanie hiszpańskie, LP)[10]
  • rok nieznany – The Yellow Rolls-Royce (MGM – wydanie RPA, LP)[10]
  • 1974 – Lui lui lui (Pathé, LP)[4]
  • 1977 – Colgo la rosa (Cetra, LP)[4]
  • 1980 – Katyna's bazar (Fonit Cetra, LP)[4]
  • 1980 – Weill opera 2 (Cetra, LP)[4]
  • 1984 – Chansons pour Fellini (RCA, LP)[4]
  • 1985 – I grandi successi (Fonit Cetra, LP)[4]
  • 1993 – Milan Fellini's movie song (CD)[4]
  • 2000 – The fabolous Kurt Weill from America (BMG, CD)[4]

Single 78 obr.[8]

  • 1953 – „Acque amare” (Cetra)
  • 1953 – „Domandatelo”
  • 1953 – „La pianola stonata”
  • 1953 – „No, Pierrot”
  • 1954 – „Aveva un bavero” (RCA)
  • 1954 – „Canzone da due soldi” (Cetra, RCA 1956)
  • 1954 – „ Johnny Guitar” (RCA)
  • 1954 – „Na voce 'na chitarra 'e o poco e luna”
  • 1954 – „Non è mai troppo tardi” (Versione Cetra)
  • 1954 – „Non e mai troppo tardi” (Versione RCA)
  • 1954 – „Pioggia” (RCA Italiana)
  • 1954 – „Rose” (Cetra)
  • 1954 – „Sotto l'ombrello” con Antonio Vasquez (Cetra)
  • 1955 – „Amore senza nome” (RCA Italiana)
  • 1955 – „Prigionieri del cielo” (dal film omonimo) /„Goodbye Jane” (dal film “Giarrettiere rosse”) (RCA)[10]
  • 1955 – „Mes mains (Le tue mani) ” (RCA Italiana)
  • 1955 – „Prigionieri del cielo” (RCA)
  • 1955 – „Telephonez-moi Chérie” (RCA Italiana)
  • 1955 – „Amo Parigi”/„E tanto bello” (RCA Italiana)[10]
  • 1955 – „L' ombra” (RCA Italiana)
  • 1955 – „Un cuore” (RCA Italiana)
  • 1955 – „Zingara” (RCA Italiana)
  • 1956 – „'A frangesa” (Fonit)
  • 1956 – „Fontana di Trevi” (RCA)
  • 1956 – „Scapricciatiello” (Fonit)

Single i EP-ki

  • 1954 – „Polichinela”/„Rosas”/„Dos monedas par una cancion”/„Esperanza” (RCA, EP)[4]
  • 1955 – „Il vero amore”/„Chiove”[11]
  • 1955 – „Arrivederci Roma” (RCA, wydanie hiszpańskie) [4]
  • 1955 – „Fontana di trevi”/„I tre timidi”/„Zucchero e pepe”/„Xe bel” (RCA Victor, EP)[4]
  • 1955 – „Memories Of Naples” (Nilla Pizzi/Katyna Ranieri; RCA Italiana,EP)[10]
  • 1955 – „Amore senza nome”/„Minuscolo porta bijoux”/„Sensualidad”/„Tudo e Brasil” (RCA Victor, EP)[4]
  • 1955 – „I Dont' Know I Don't Care”/„I Love Paris”/„Le petit rat”/„Essere donna” (RCA Victor, EP)[4]
  • 1955 – „E' tanto bello”/„Amo parigi”/„Scapricciatiello”/„Arrivederci Roma” (RCA Victor, EP)[4]
  • 1955 – „Contigo”/„La contesa de scalza”/„Avevo un baver”o (RCA, EP)[4]
  • 1956 – „L'amore è una cosa meravigliosa”/„Je viens de souffrir” (RCA)[4]
  • 1956 – „'Amore è una cosa meravigliosa”/„Scapricciatiello”/„Je viens de souffrir”/„'A frangesa” (Fonit, EP)[4]
  • 1956 – „Love In Three Languages - L'Amour, L'Amore, Love” (2xEP)[10]
  • 1956 – „Memories Of Rome” - „Faontana di Trevi”/„Trinità dei monti”/„Una gita a li castelli”/„Arrivederci Roma” (RCA Italiana, EP)[11][10]
  • 1956 – „Canzone da due soldi”/„Un diario”/„Aveva un bavero”/„Con te!” (RCA Italiana, EP)[11]
  • 1956 – „Canta Sus Más Bellas Canciones” (RCA, EP))[10]
  • 1957 – „Mary Mary”/„Dulce y pequena” (Musart, wydanie meksykańskie) [4]
  • 1957 – „Polichinela”/„Rosas”/„Dos Monedas Por Una Canción”/„Esperanza” (RCA, EP))[10]
  • 1957 – „Manname nu raggio 'e sole”/„Amami se vuoi”/„Ce soir”/„Amore baciami” (RCA, EP)[4]
  • 1957 – „Cachito”/„Casita en Canadà”/„Estas conmigo”/„De un mundo raro” (RCA Victor – wydanie południowoamerykańskie, EP)[4]
  • 1958 – „Memories Of Rome” (RCA Victor, EP)[4]
  • 1959 – „Cachito” (Baiao)/„Casita En Canada” (Fox-Trot)/„Estas Conmigo” (Beguine)/„De Un Mundo Raro” (RCA, EP)[10]
  • 1959 – „O”/„Zitto zitto”/„Son fragili parole”/„Ancora” (Odeon, EP)[4]
  • 1959 – „Sono fragili parole”/„Zitto, zitto, zitto”/„Ancora”/„Canaglia” (Pathé, EP)[11]
  • 1960 – „Uno a te uno a me”/„La felicità” (MGM) [4][10]
  • 1961 – „Come Back To Rome”/„Je ne regrette rien” (MGM) [4]
  • 1961 – „Mondo Cane (Je M'En Fous)”/„Ti guarderò nel cuore” (MGM)
  • 1961 – „Amor amor”/„C'est magnifique”/„Celos”/Vicino o' mare” (MGM, EP)[4]
  • 1962 – „Impazzirei”/„Taffettas twist” (MGM)[4]
  • 1962 – colonna sonora di Mondo cane: „Ti guardero nel cuore”/„Je m'en fous” (Cam-Decca)[4]
  • 1962 – „Amor Amor”/„Canaglia” (MGM)[10]
  • 1962 – „Desafinado”/„La stella del desiderio” (Decca)[4][10]
  • 1963 – „Puntualità”/„Il twist del pelato” (Decca)[10]
  • 1964 – „Wherever You May Go”/„Have Faith” (Decca)[10]
  • 1964 – „More”/„Hallò hallò” (Decca)[4]
  • 1965 – „Forget domani”/„Now and them” (MGM, wydanie hiszpańskie)[4]
  • 1965 – „La giostra della vita” (dal film "Con rispetto parlando") (Katyna Ranieri)/„La giostra della vita” (dal film "Con rispetto parlando") (Orchestra Riz Ortolani)(MGM)[10]
  • 1965 – „La giostra della vita”/„Johnny West” (MGM)[4]
  • 1965 – „La donna di fiori”/„Ancora” (Pathè)[4]
  • 1965 – „Strange world”/„La giostra della vita” (Ariete)[4]
  • 1965 – „Forget domani”/„Now And Them” (MGM)[4]
  • 1965 – „Forget domani”/„Now And Them” (MGM, wydanie hiszpańskie)[4]
  • 1965 – El Rolls-Royce Amarillo "The Yellow Rolls-Royce" (MGM, EP)[10]
  • 1968 – Banditi a Milano: „Strange World”/„La giostra della vita” (Ariete)[10]
  • 1968 – „Strange World”/„Strange World” (DET Recording; promo)[10]
  • 1969 – „Chiuzie (Due Estranei)”/„Two Strangers” (CAM)[10][11]
  • 1971 – „La confessione”/„Senza te mai” (RCA Italiana)[4][10]
  • 1971 – „Oh My Love” (Katyna Ranieri)/ „Addio Zio Tom” (dal film "Addio zio Tom"; Riz Ortolani) (RCA Original Cast)[10]
  • 1972 – dal film Il ragazzo e La quarantenne: „Say Hello To Yesterday”/„Hallo Happiness” (RCA)[10]
  • 1973 – „L'amore secondo Teresa”/„Fataltango” (Pathè, EMI)[10][4][11]
  • 1974 – „Wherever You May Go”/„Have Faith” (Decca)[4]
  • 1976 – „...e tu cercavi me”/„Non mi piacevi neanche un po'” (CBS Sugar)[11]
  • 1977 – „Colgo la rosa”/„Picchia picchia” (Cetra) [11]
  • 1977 – „Colgo la rosa”/„Fataltango” (Cetra)[10]
  • 1978 – „Non mi piacevi neanche un po'”/„…e tu cercavi me” (CBS)[4]
  • rok nieznany – Bande originale du film La Rolls Royce jaune - „Forget Domani”/„Now And Then”/„Main Title: The Yellow Rolls-Royce”/„May” (MGM, EP)[10]
  • rok nieznany – Katyna Ranieri N.1 - „Arrivederci Roma”/„Scapricciatiello”/„Amo Parigi (I Love Paris)”/„È tanto bello (C'est magnifique)” (RCA Italiana, EP)[10]
  • rok nieznany – „Ein Glas Voll Wein, Boys !”/„Soweit die Sonne Lacht” (Decca)[10]
  • rok nieznany – „La fine del mondo”/„Tornerò, tornerò, tornerò” (MGM)[10]
  • rok nieznany – „I Long For Your Love”/„More” (London International)[10]
  • rok nieznany – „Donna di fiori”/„Ti guarderò nel cuore” (MGM)[11]

Książki[4]

  • 1953 – Domandatelo (RCA)
  • 1954 – Sotto l'ombrello (RCA)
  • 1955 – Ho sognato Firenze
  • 1959 – Tani

Przypisy

  1. ↑ Morta Katyna Ranieri, vedova di Riz Ortolani: aveva 93 anni. spettacoliecultura.ilmessaggero.it. [dostęp 2018-09-03]. (wł.).
  2. ↑ a b c d Storiaradiotv.it: KATYNA RANIERI. www.storiaradiotv.it. [dostęp 2016-01-19]. (wł.).
  3. ↑ Giannotti 2005 ↓, s. 229.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo La voce delle donne: Katyna Ranieri. web.archive.org. [dostęp 2016-11-29]. (wł.).
  5. ↑ Giannotti 2005 ↓, s. 229–230.
  6. ↑ Hit Parade Italia: I singoli più venduti del 1954. www.hitparadeitalia.it. [dostęp 2016-01-19]. (wł.).
  7. ↑ a b Giorgio Dell’Arti: Katyna Ranieri. cinquantamila.it. [dostęp 2016-01-19]. (wł.).
  8. ↑ a b c d e Il Discobolo: KATYNA RANIERI. www.ildiscobolo.net. [dostęp 2016-01-19]. (wł.).
  9. ↑ IMDb: Rizia Ortolani. www.imdb.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am Discogs: Katyna Ranieri Discography. www.discogs.com. [dostęp 2016-01-20]. (wł.).
  11. ↑ a b c d e f g h i DISCOGRAFIA NAZIONALE DELLA CANZONE ITALIANA: DISCOGRAFIA DI KATYNA RANIERI. discografia.dds.it. [dostęp 2016-01-20]. (wł.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie