Kazan Watanabe
Kazan Watanabe (jap. 渡辺崋山 Watanabe Kazan; ur. 20 października 1793, zm. 23 listopada 1841[1]) – japoński uczony i malarz.
Pochodził ze zubożałej rodziny samurajskiej[1][2]. Malarstwa uczył się u Bunchō[3]. Służył u daimyō hanu Tawara (prowincja Mikawa)[1]. Był przeciwnikiem izolacjonistycznej polityki siogunatu Tokugawa i nawoływał do nawiązania kontaktów handlowych i kulturowych z Zachodem. Spędził z tego powodu kilka lat w areszcie domowym, a w końcu został zmuszony do popełnienia seppuku[1][2][3].
Znany głównie jako twórca naturalistycznych portretów[1][2], tworzył także przedstawienia kwiatów i bambusów malowanych techniką mokkotsu oraz malarstwo pejzażowe w stylu nanga, inspirowane dziełami mistrzów chińskich, głównie Wu Zhena i Zhen Xie[3]. Biorąc za punkt wyjścia tradycyjną zasadę harmonii malarstwa, poezji i kaligrafii nie naśladował jednak bezrefleksyjnie dawnych mistrzów, szukając nowych rozwiązań plastycznych[3]. W swoich obrazach stosował zaczerpniętą z malarstwa zachodniego perspektywę[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Watanabe Kazan, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-06-02] (ang.).
- ↑ a b c William E. Deal: Handbook to Life in Medieval and Early Modern Japan. Oxford: Oxford University Press, 2006, s. 50. ISBN 978-0-19-533126-4.
- ↑ a b c d Przemysław Trzeciak: Idea i tusz. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 142, 157. ISBN 83-7255-119-7.