Kazimierz Balawajder

Kazimierz Balawajder
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1931
Kombornia

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 1979
Warszawa

Poseł VII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 21 marca 1976
do 26 grudnia 1979

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Kazimierza Balawajdera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Kazimierz Balawajder (ur. 5 marca 1931 w Komborni, zm. 26 grudnia 1979 w Warszawie) – polski polityk, poseł na Sejm PRL VII kadencji, podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie.

Życiorys

Z wykształcenia magister ekonomii. Ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR oraz Wydział Ekonomiki Produkcji Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie. Członek Związku Młodzieży Polskiej i Związku Walki Młodych, a od 30 sierpnia 1954 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której początkowo był sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej (do 1955), a następnie (do 1956) instruktorem w Komitecie Powiatowym w Krośnie. Przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego ZWM w Rzeszowie. W latach 1957–1958 ponownie pełnił funkcję sekretarza POP PZPR. Był m.in. I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Leżajsku (od 1966 do 1971) Komitetu Miejskiego partii w Rzeszowie (w 1971) oraz zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR (od 1975 do 1979). W 1971 I sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Rzeszowie, od 1971 sekretarz ds. rolnych w Komitecie Wojewódzkim tamże, a od czerwca 1975 I sekretarz KW w Krośnie (ponownie wybrany w 1978[1]). Był członkiem okręgowej organizacji partyjnej (OOP) działu badań i prototypów w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”[2]. Został wybrany na posła VII kadencji Sejmu PRL z okręgu wyborczego Krosno. Członek sejmowej Komisji Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. 20 czerwca 1975 został wybrany na przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krośnie[3][4][5]. Od lutego 1979 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu.

Zmarł śmiercią samobójczą. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (B 32 TUJE 18)[6].

Rodzina

Wnuk Jacentego i Salomei Balawajder; syn Władysława Balawajdra i Michaliny. Miał siostrę Władysławę Kasprzyk, a także żonę Annę, syna Jerzego (ur. 1957) i córkę Elżbietę.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Tow. Kazimierz Balawajder ponownie I sekretarzem KW PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 7 (100) z 1–10 marca 1978. 
  2. ↑ Sanocka panorama – 1976. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 35 (164) z 1979. 
  3. ↑ Pierwsza sesja WRN w Krośnie. Kazimierz Balawajder – przewodniczącym WRN. „Nowiny”, s. 1, Nr 140 z 23 czerwca 1975. 
  4. ↑ Nasi posłowie i radni. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 7 (52) z 1–15 kwietnia 1976. 
  5. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 255, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  6. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Kazimierz Balawajder grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 3.0
Grób Kazimierza Balawajdera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach