Kazimierz Białłozor

Kazimierz Karol Białłozor herbu Wieniawa (ur. ok. 1608, zm. 1680) – wojewoda miński (od 1667), kasztelan witebski (od 1664), marszałek powiatu upickiego (od 1657), podstoli upicki w (1650–1657), sędzia grodzki upicki (1640–1643), pisarz grodzki upicki (1639–1640), podstarości wiłkomierski (1633–1637)[1], starosta nowomłyński.

W 1634 mianowany podsędkiem mińskim, w tym też roku występował jako starosta nowomłyński. W czasie powstania Chmielnickiego w latach 1649–1652.[2]

W 1648 był posłem wiłkomierskim na sejm elekcyjny. 20 października 1655 roku podpisał ugodę kiejdańską[3]. W 1658 brał udział w walkach ze Szwedami pod Mitawą. W 1661 jako poseł sejmiku upickiego[4] uczestniczył w obradach sejmu w Warszawie. Przystąpił do konfederacji kobryńskiej 1672 roku[5].

Przypisy

  1. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie XIV-XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2009, s. 563.
  2. ↑ Eugeniusz Latacz, Kazimierz Białłozor, w: Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1936, t. II, s. 9
  3. ↑ Władysław Konopczyński, Kazimierz Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, w: Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 206 [34].
  4. ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 383.
  5. ↑ Leszek Adrzej Wierzbicki, O zgodę w Rzeczypospolitej. Zjazd warszawski i sejm pacyfikacyjny 1673 roku, Lublin 2005, s. 37.

Bibliografia

Wojewodowie mińscy

POL województwo mińskie IRP COA.svg

Media użyte na tej stronie