Kazimierz Bigda
 Grób Kazimierza Bigdy na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole | |
 porucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 Pułk Piechoty Legionów, |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg){kind=small} | |
Kazimierz Bronisław Bigda (ur. 4 grudnia 1894 w Husiatynie, zm. 19 lipca 1962[1] w Kole) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się jako syn Michała i Bronisławy, z domu Kusznir. W 1912 ukończył C. K. II Gimnazjum w Tarnopolu z polskim językiem wykładowym[2]. Należał do Drużyn Strzeleckich w Tarnopolu w latach 1912–1914.
Po wybuchu I wojny światowej służył w armii austriackiej od sierpnia 1914 do października 1918. Od 2 listopada 1918 w Wojsku Polskim, w 1, potem w 5 pułku piechoty Legionów. Podczas wojny polsko-ukraińskiej 1918–1919 uczestniczył w obronie Lwowa.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 1 pp Leg. (w kampanii łotewskiej). 3 lutego 1920 okazał męstwo podczas ataku na wsie Borkujce, Rzecze i Latyszenki, za co otrzymał Order Virtuti Militari. 20 czerwca 1920 został ranny pod Białką-Suchą Wolą na Ukrainie.
Po zakończeniu wojny został przydzielony do 5 pułku Strzelców Podhalańskich.
Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1923. Pracował w administracji państwowej w Tarnopolu, Wieluniu, Kole i Chodzieży.
W 1934 roku był przydzielony do kadry oficerów rezerwy 37 pułku piechoty w stopniu porucznika z PKU Konin.
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w obronie Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej 1939–1945 przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Po wojnie ponownie pracował w administracji państwowej w Kole.
Był żonaty, miał syna Tadeusza (ur. 1918, zm. 1943 w Majdanku) i córkę Irenę, po mężu Kotecka (ur. 1921).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari Nr 4788 (1921)[3]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Przypisy
- ↑ Izabela Kowalska, Irena Sawicka, 2002: "Kampania wrześniowa 1939: bibliografia, Tom 2, Centralna Biblioteka Wojskowa
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum II. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911/12. Tarnopol: 1912, s. 60, 75.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1606)
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, str. 389, 502;
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, str. 335, 441;
- Rocznik Oficerski Rezerw - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1934, str. 16,484, 846;
- Magdalena Lajszner: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. T. T. II (1914-1921) Cz. 2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1993, s. 18. ISBN 83-900510-0-1.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: MemicznyJanusz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób kawalera Orderu Virtuti Militari, porucznika Kazimierza Bigdy na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole