Kazimierz Bogdanowicz (generał)

Kazimierz Bogdanowicz

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1928 Gawryliszki
Data i miejsce śmierci	25 marca 2009 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1943–1944 1949–1992
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Jednostki	11 Dywizja Pancerna 3 Dywizja Zmechanizowana Warszawski Okręg Wojskowy Zgrupowanie Jednostek Zabezpieczenia MON
Stanowiska	szef sztabu dywizji pancernej szef sztabu dywizji zmechanizowanej dowódca dywizji zmechanizowanej zastępca dowódcy okręgu wojskowego dowódca ZJZ MON
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: Akcja „Burza”
Późniejsza praca	prezes Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Polskiego Oręża im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Odznaczenia

Grób gen. Kazimierza Bogdanowicza (1928-2009) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Kazimierz Bogdanowicz (ur. 2 marca 1928 w Gawryliszkach w gminie Podbrzezie, zm. 25 marca 2009 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

W latach 1943–1944 był żołnierzem Armii Krajowej. W jej szeregach wziął udział w akcji „Burza”. W 1949 został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej i wcielony do 16 Kołobrzeskiego pułku piechoty w Krakowie, jako elew szkoły podoficerskiej. W latach 1950–1951 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Poznaniu, a w latach 1951–1953 podchorążym Technicznej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Giżycku.

Po ukończeniu szkoły oficerskiej został przydzielony do 26 pułku artylerii pancernej w Gubinie-Komorowie i wyznaczony na stanowisko pomocnika dowódcy kompanii do spraw technicznych. W tym samym roku został przeniesiony do 69 pułku zmechanizowanego w Kostrzynie nad Odrą, w którym objął dowództwo kompanii. W latach 1956–1959 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie.

W 1959, po ukończeniu studiów, został pomocnikiem, a następnie starszym pomocnikiem szefa sztabu do spraw operacyjnych 22 Drezdeńskiego pułku czołgów średnich w Żaganiu. W 1964 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy do spraw liniowych 8 Drezdeńskiego pułku czołgów średnich w Żaganiu. Trzy lata później, w 1967, został starszym pomocnikiem szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1971 objął stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubi­nie. W 1973 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1976 został przeniesiony na równorzędne stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 3 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej w Lublinie.

W 1978 objął dowództwo 3 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej i sprawował je przez kolejnych pięć lat. W 1983 na stanowisku dowódcy dywizji został awansowany na generała brygady. W tym samym roku został zastępcą dowódcy do spraw liniowych Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a następnie do spraw obrony terytorialnej. W latach 1987–1991 dowodził Zgrupowaniem Jednostek Zabezpieczenia MON. 4 lutego 1992 został przeniesiony w stan spoczynku.

Na emeryturze pełnił między innymi funkcję prezesa Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Polskiego Oręża im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Dzięki jego staraniom w Warszawie został zbudowany Pomnik Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej. Zmarł 25 marca 2009. Pochowany 1 kwietnia 2009 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera F II, rząd 11, grób 10)^[1]

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie, żonaty, dwoje dzieci. Jego brat był żołnierzem 5 Dywizji Piechoty (2 Armia WP) i w 1945 brał udział w bitwie pod Budziszynem^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Partyzancki
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1981)

Bibliografia

• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczpospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010.

Przypisy