Kazimierz Brończyk
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1888 Góra Ropczycka, Austro-Węgry | |
| Data i miejsce śmierci | 17 listopada 1967 Kraków, Polska | |
| Zawód, zajęcie | pisarz, dramaturg, tłumacz, lektor języka francuskiego | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Kazimierz Brończyk (ur. 11 stycznia 1888 w Górze Ropczyckiej, zm. 17 listopada 1967 w Krakowie) – pisarz, dramaturg, tłumacz literatury, krytyk teatralny, lektor języka francuskiego. Ukończył III Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie.
Życiorys
Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończył naukę języka francuskiego w Grenoble. Nauczyciel języka francuskiego w gimnazjum w Pradze oraz języka polskiego w gimnazjach w Stryju i Stanisławowie. Członek „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w Małopolskich Oddziałach Armii Ochotniczej. Do 1939 był redaktorem czasopisma „Muzeum”[1]. Do 1945 roku nauczał w VIII Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego we Lwowie (w czasie okupacji sowieckiej gimnazjum przekształcono w Średnią Szkołę Nr 14 z polskim językiem wykładowym).
W czasie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, pisał do prasy podziemnej, do lwowskiego „Słowa Polskiego” i do warszawskiego „Wychowania Narodu”. 11 września 1944 aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu przy ul. Łąckiego we Lwowie. 4 lutego 1945 zesłany do Zagłębia Donieckiego, do łagru przy kopalni węgla w Krasnodonie. 22 grudnia 1945 przybył do Krakowa, gdzie za namową Zbigniewa Nowosada, pisał artykuły do „Biuletynu Kresowego” – organu konspiracyjnego Komitetu Ziem Wschodnich. 4 grudnia 1946 aresztowany w Krakowie, przebywał w Urzędzie Bezpieczeństwa przy Placu Inwalidów, skąd przewieziony został do więzienia mokotowskiego w Warszawie, w styczniu 1948 do Wronek, skąd ponownie trafił do więzienia mokotowskiego, z którego został zwolniony 20 września 1948. Po wyjściu z więzienia współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym” i „Kierunkami” jako krytyk teatralny. Członek Związku Literatów.
Autor dramatów historycznych, wystawianych na deskach warszawskiego Teatru Narodowego („Żółkiewski”), lwowskiego Teatru Wielkiego („Król Stefan”), w Teatrze na Pohulance („Rejtan”). Współpracował z Radiem Lwów przy cyklicznych audycjach „Rozmowy z młodzieżą”, jako autor słuchowisk radiowych. Autor wspomnień (dwa tomy – rękopis w Ossolineum) oraz satyry dramatycznej „Ekscelencja i małpy” (rok 1959), której nie dopuściła do druku cenzura PRL.
W 1911 roku ożenił się z Eugenią Mitisówną, nauczycielką, sanitariuszką podczas I wojny światowej.
Odznaczenia
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (7 listopada 1936)[2].
Przypisy
- ↑ Redaktor wydawnictwa. „Muzeum”. Z. 2, s. 132, Październik 1939.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Kazimierz Brończyk (1888-1967) – Polish teacher, soldier, translator and dramatist