Kazimierz Budzyk

Kazimierz Budzyk
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1911
Nowy Targ

Data i miejsce śmierci

5 marca 1964
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1944

Profesura

1948

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1944-1964

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Kazimierz Budzyk (ur. 15 stycznia 1911 w Nowym Targu, zm. 5 marca 1964 w Warszawie) – historyk i teoretyk literatury, współzałożyciel Instytutu Badań Literackich, prof. Uniwersytetu Warszawskiego, interesował się literaturą staropolską (głównie renesansową).

W 1929 ukończył gimnazjum klasyczne w Nowym Targu i wybrał studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1934. Pracował jako bibliotekarz; w 1944, jeszcze na tajnym uniwersytecie w Warszawie, uzyskał on stopień doktora za pracę księgoznawczą Konstytucje sejmowe XVII wieku. Redagował od 1945 w „Książce i Wiedzy” popularną serię „Biblioteka Pisarzy Polskich i Obcych”. Pracował jako kierownik Katedry Historii Kultury Wszechnicy Radiowej. W 1955 z jego inicjatywy została powołana do życia na Uniwersytecie Warszawskim Katedra Teorii Literatury[1].

Twórczość

  • „Przełom renesansowy w literaturze polskiej”.
  • „Z dziejów renesansu w Polsce”.
  • „Szkice i materiały do dziejów literatury staropolskiej”.
  • „Studia z zakresu bibliografii i księgoznawstwa”.
  • Antologia „Stylistyka teoretyczna w Polsce”.
  • „Bibliografia konstytucyj sejmowych XVII wieku w Polsce” Wrocław 1952.
  • Inicjator i red. naczelny (do 1963) Bibliografii literatury polskiej „Nowy Korbut”.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Maria Renata Mayenowa, Kazimierz Budzyk (1911—1964), „Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej”, 55 (3), 1964, s. 319–327.
  2. ↑ 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566
  3. ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007.