Kazimierz Chodkiewicz

Kazimierz Stanisław Chodkiewicz

pułkownik żandarmerii
Data i miejsce urodzenia	17 października 1892 Lwów
Data i miejsce śmierci	16 maja 1980 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	do 1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	10 Dywizjon Żandarmerii 6 Dywizjon Żandarmerii Armia „Karpaty” Sztab Naczelnego Wodza
Stanowiska	dowódca dywizjonu żandarmerii dowódca żandarmerii armii szef żandarmerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Stanisław Chodkiewicz (ur. 17 października 1892 we Lwowie, zm. 16 maja 1980 w Londynie) – filozof, ezoteryk i teozof, legionista, oficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych, pułkownik żandarmerii.

Życiorys

Kazimierz Stanisław Chodkiewicz urodził się 17 października 1892 roku we Lwowie. Po ukończeniu gimnazjum został przyjęty na Uniwersytet Franciszkański we Lwowie. Studiował języki klasyczne, filozofię i pedagogikę^[1]. Ukończył studia z tytułem magistra^[2]. W grudniu 1918 roku został wcielony do Lotnego Oddziału Żandarmerii Polowej we Lwowie.

22 maja 1920 roku został przeniesiony z 6/II batalionu wartowniczego, stacjonującego na terenie Okręgu Generalnego „Lublin”, do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej, przy czym przydział służbowy był „czasowy aż do reaktywacji”^[3]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w dywizjonie żandarmerii wojskowej nr 5 w Krakowie^[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[5]. W styczniu 1923 roku przeniesiony został z 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie do Centralnej Szkoły Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko instruktora^[6]. W następnym roku mianowany został dyrektorem nauk – zastępcą komendanta szkoły (w 1927 roku przeformowanej w dywizjon szkolny żandarmerii)^[7]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[8]. Funkcję dyrektora nauk pełnił do stycznia 1930 roku. W grudniu 1929 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 10 dywizjonu żandarmerii w Przemyślu^[9]. W 1933 roku został dowódcą 6 dywizjonu żandarmerii we Lwowie. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą żandarmerii Armii „Karpaty”. Następnie przedostał się na Węgry i do Francji. 16 marca 1940 roku przybył do Paryża i przejął od majora Czesława Mańkowskiego obowiązki szefa żandarmerii przy Naczelnym Wodzu i Ministrze Spraw Wojskowych^[11]. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie w latach 1940–1944 oraz 1946-1973 był szefem żandarmerii Sztabu Naczelnego Wodza i Ministerstwa Obrony Narodowej^[12]. W 1944 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów żandarmerii^[13].

9 września 1963 roku został wybrany na członka Rady Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu wyborczego w Londynie^[14]. Członkiem Rady pozostawał do jej rozwiązania 20 lipca 1968 roku. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powoływany 7 marca 1960^[15], 7 marca 1964^[16][17], 7 marca 1966^[18][19]. Uchwałą Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z 26 września 1946 roku został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971 roku.

Kazimierz Chodkiewicz był członkiem loży „Orzeł Biały” zakonu Le Droit Humain do czasu jej samorozwiązania w 1938 roku. Od 1945 roku był członkiem loży „International Concord” tego zakonu. Od 1940 roku był członkiem Towarzystwa Teozoficznego w Edynburgu. W 1947 roku został założycielem i prezesem polskiego Ogniwa „Wawel” Towarzystwa Teozoficznego w Anglii. Autor wielu prac z zakresu ezoteryki, m.in. „Kraków. Ognisko sił tajemnych”.

Zmarł 16 maja 1980 w Londynie^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[20]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 3 maja 1961 roku za zasługi położone w pracy w Sztabie Głównym^[21]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi^[20]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
• Zbigniew Święch: Wielki Wtajemniczony Kazimierz Chodkiewicz potwierdza istnienie wawelskiego ośrodka mocy. W: Kazimierz Chodkiewicz: Kraków ognisko sił tajemnych. Kraków: Wydawnictwo Wawelskie, 1992. ISBN 83-85347-01-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.