Kazimierz Człapka

Kazimierz Antoni Człapka

Michał Lina
Zygmunt Kowalski

Pionek, Sokół, Lina

porucznik
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1918 Poznań
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1988 Folkestone
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne, Armia Krajowa
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego, Armée de l’air, RAF
Jednostki	211 eskadra bombowa Dywizjon 301
Stanowiska	mechanik, strzelec radiotelegrafista, dyspozycyjny radiotelegrafista
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Kazimierz Antoni Człapka vel Michał Lina vel Zygmunt Kowalski pseud.: „Pionek”, „Sokół”, „Lina” (ur. 19 lutego 1918 w Poznaniu, zm. 20 kwietnia 1988 w Folkestone (Wielka Brytania)) – żołnierz Wojska Polskiego II RP, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, porucznik radiotelegrafista lotnictwa, cichociemny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława, robotnika kolejowego, i Marii z domu Halonka. W 1939 roku służył w 211 eskadrze bombowej. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Został internowany. Od lutego do czerwca 1940 roku przebywał we Francji, gdzie służył w Polskich Siłach Powietrznych stacjonujących w Lyonie. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii i wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy P-3047^[1]. Do lutego 1943 roku służył w 301. dywizjonie, w którym wykonał 17 lotów operacyjnych. Następnie przeszedł szkolenie konspiracyjne w zakresie łączności radiowej i dywersji. Został zaprzysiężony 24 czerwca 1942 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.

Został zrzucony w Polsce w nocy z 19 na 20 lutego 1943 roku w okolicy Opoczna w ramach operacji lotniczej „Spokeshave”. Dostał przydział do Wydziału Lotnictwa Oddziału III Komendy Głównej Armii Krajowej jako dyspozycyjny radiotelegrafista. Służył też w Oddziale V Łączności – w kompanii „Orbis” batalionu radiotelegraficznego „Iskra”.

Powstanie warszawskie zastało go w Warszawie. Był radiotelegrafistą radiostacji nr 23 A na Żoliborzu (I Obwód „Żywiciel” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – kompania sztabowa – pluton 228^[2]). W czasie walk był ranny^[3]. Po upadku powstania na Żoliborzu dostał się do niewoli. Po wyzwoleniu obozu jenieckiego, w którym przebywał, stawił się ponownie 11 maja 1945 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza, gotowy do dalszej służby. Został przydzielony do Royal Air Force.

Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Służył w Royal Air Force. Przeszedł na emeryturę w 1973 roku. Zmarł 20 kwietnia 1988 roku w Folkestone^[1]. Jego prochy zostały rozsypane na Hawkinge Cemetery^[4].

W 1946 roku ożenił się z Janiną Madej (ur. 1923), z którą miał dwoje dzieci: Wandę (ur. 1947) i Andrzeja (ur. 1950).

Był autorem wspomnień pt. Czemu nie? Tarapaty radiotelegrafisty opublikowanych w książce Drogi cichociemnych ... (1954).

Awanse

• kapral – w 1942 roku, ze starszeństwem od 1941 roku
• podporucznik czasu wojny – zweryfikowany ze starszeństwem od 9 sierpnia 1945 roku
• porucznik – 20 lutego 1946 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Medal Lotniczy – trzykrotnie
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 4. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2011, s. 54–56. ISBN 978-83-933857-0-6.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 304. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 128.

Linki zewnętrzne

• Biogram na stronie elitadywersji.org