Kazimierz Damm

Kazimierz Damm

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1894 Lwów
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1942 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1933
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty, 32 Pułk Piechoty, 22 Pułk Piechoty, 40 Pułk Piechoty, 3 Pułk Strzelców Podhalańskich, 2 Pułk Strzelców Podhalańskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Kazimierz Damm (ur. 21 czerwca 1894 we Lwowie, zm. 13 grudnia 1942^[1] w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 21 czerwca 1894 we Lwowie, w rodzinie Antoniego i Pauliny z Gojawiczyńskich^[2]. Został absolwentem gimnazjum we Lwowie. Od 1911 do 1914 należał do Drużyn Sokolich „Sokół” Lwów IV.

Po wybuchu I wojny światowej, 4 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w szeregach 3 pułku piechoty w składzie II Brygady i odbył wraz z nim szlak bojowy, biorąc udział w bitwie pod Rarańczą i bitwie pod Kaniowem. Szczególnie odznaczył się 3 listopada 1916: na czele plutonu zdobył wieś Kołodzieje, likwidując grożące kompanii okrążenie. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[3]. Po kryzysie przysięgowym był internowany w Brześciu do 13 listopada 1918.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4][5][6][7]. Został oficerem 32 pułku piechoty w Modlinie. Od 1920 służył w 22 pułku piechoty w Siedlcach. W 1923, 1924 był przydzielony do 40 pułku piechoty w rodzinnym Lwowie^[8][9].

Z dniem 20 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[10][11]. W latach 1927–1928 pełnił służbę w 4 batalionie granicznym w Dederkałach na stanowisku dowódcy 3 kompanii granicznej „Łanowce”.

W listopadzie 1928, po zakończeniu służby w KOP, został przydzielony Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisko referenta^[12]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 30 pułku piechoty w Warszawie^[13], w czerwcu 1930 do 21 pułku piechoty w Warszawie^[14], w marcu 1931 do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku^[15], a w marcu 1932 do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku^[16][17]. W 1933 roku pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie^[18]. Z dniem 30 czerwca 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[19]. Zmarł 13 grudnia 1942 r. w Warszawie. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5953^[3]
• Krzyż Niepodległości (1931)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[3]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” (międzynarodowy)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Jerzy Garbaczewski. Kadra oficerska 22 pułku piechoty (Siedlce) w latach 1918–1921. „Szkice Podlaskie”, s. 177, Nr 8 z 2000. 
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-13].