Kazimierz Diehl
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 sierpnia 1933 Łowicz | |
| Data i miejsce śmierci | 3 sierpnia 2018 Warszawa | |
| Zawód, zajęcie | farmaceuta | |
| Odznaczenia | ||
    | ||
Kazimierz Bronisław Diehl[1] (ur. 11 sierpnia 1933 w Łowiczu, zm. 3 sierpnia 2018 w Warszawie) – polski farmaceuta, działacz na rzecz osób głuchych, wieloletni prezes Polskiego Związku Głuchych (PZG)[2].
Życiorys
W 1940 całkowicie utracił słuch na skutek zapalenia opon mózgowych. W młodości z sukcesami uprawiał lekkoatletykę[2]. W latach 1950–1956 był zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej ŁKS Łódź i Łódzkiego Klubu Sportowego Głuchych (ŁKSG). Należał do kadry narodowej głuchych oraz reprezentacji lekkoatletycznej juniorów (słyszących). Kilkakrotnie zdobywał mistrzostwo i wicemistrzostwo Polski głuchych. W tym czasie udzielał się również w ramach Kursów Likwidacji Analfabetyzmu Głuchych w charakterze nauczyciela społecznego. Od 1953 był także członkiem Zarządu Oddziału Łódzkiego Polskiego Związku Głuchych oraz w latach 1952–1976 prezesem Łódzkiego Klubu Sportowego Głuchych[1].
W 1955 ukończył studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Łodzi[1], zostając jednocześnie pierwszym nie słyszącym magistrem w Polsce[2]. W latach 1956–1975 pracował na stanowiskach kierowniczych w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Łodzi[1]. W 1955 był delegatem na Zjazd Krajowy PZG gdzie został wybrany w skład Głównego Sądu Koleżeńskiego (był kolejno wiceprzewodniczącym i przewodniczącym Sądu)[2]. Od 1960 był członkiem Zarządu Głównego PZG, a od 1963 członkiem Prezydium PZG. Jednocześnie w latach 1962–1976 był prezesem Oddziału Łódzkiego PZG[1].
Przez cztery kadencje, w latach 1983–1986, 1991–1996, 1996–2001, 2001–2006, piastował funkcję prezesa Polskiego Związku Głuchych, zaś od 2012 był pierwszym w historii prezesem honorowym PZG[1]. Należał do władz Międzynarodowego Komitetu Sportowego Głuchych. Był również uczestnikiem siedmiu Kongresów Światowej Federacji Głuchych, dwunastu Kongresów Międzynarodowego Komitetu Sportowego Głuchych oraz pięciu Kongresów Europejskiej Unii Głuchych[2].
Wybrane odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[1],
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1],
- Złoty Krzyż Zasługi[1],
- Srebrny Krzyż Zasługi[1]