Kazimierz Drohomirecki
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 października 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 maja 1953 |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
 | |
Kazimierz Drohomirecki (ur. 3 października 1895 we Lwowie, zm. 29 maja 1953 w Pruszkowie) – pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego.
Syn Michała i Sydonii. Podczas I wojny światowej był nauczycielem gry na skrzypcach, a po wojnie kierownikiem orkiestry w Kołomyi. W 1928 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Pracownik sądów w Stanisławowie i Tłumaczu do września 1939. Podczas okupacji sowieckiej został wywieziony w głąb ZSRR. W 1943 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego w ZSRR. Został oficerem śledczym i sędzią Sądu Polowego. W 1946 jako podpułkownik był w składzie sędziowskim, który skazał na śmierć Stefana Ignaszaka. Uchwałą Prezydium KRN z 12 listopada 1946 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych” został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Współpracował m.in. z Romanem Kryże. W 1948 przewodniczył składowi sędziowskiemu, który skazał na śmierć kpt. Wacława Alchimowicza i był jednym z sędziów, którzy skazali na śmierć rtm. Witolda Pileckiego[2]. Uczestniczył również w skazaniu na śmierć kpt. Tadeusza Pleśniaka i Eugeniusza Rytelewskiego. Od grudnia 1950 w stanie spoczynku.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 12A-4-28)[3][4].
Przypisy
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 140
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
- ↑ Wyszukiwarka grobów - warszawskie cmentarze
- ↑ Lista pochowanych. Kazimierz Drohomirecki. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-29].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Shalom, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kazimierz Drohomirecki's tombstone at Warsaw Military Cemetery.