Kazimierz Ferenc
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1944 Zalesie | |
| Wojewoda rzeszowski | ||
| Okres | od 23 maja 1990 do 9 lutego 1994 | |
| Poprzednik | Henryk Ficek | |
| Następca | Kazimierz Surowiec | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Kazimierz Zygmunt Ferenc (ur. 20 lipca 1944 w Zalesiu[1]) – polski urzędnik państwowy, architekt i polityk, w latach 1990–1994 wojewoda rzeszowski.
Życiorys
Kazimierz Ferenc urodził się 20 lipca 1944 w Zalesiu[a]. W 1968 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Był pracownikiem kolejno: Miastoprojektu w Krakowie (1968–1970), Biura Projektów Budownictwa Komunalnego w Rzeszowie (1970–1971), Wydziału Architektury Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Rzeszowie (1971–1972), Biura Projektów Budownictwa Miejskiego w Rzeszowie (1972–1974) i Rzeszowskiego Biura Projektowego (1974–1978). W latach 1979–1985 był zatrudniony w Inwestprojekcie w Rzeszowie[1]
Od września 1980 działał w „Solidarności” w Inwestprojekcie. W 1981 był delegatem WZD Regionu Rzeszów, podczas którego przewodniczył obradom związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego należał do założycieli niejawnej Regionalnej Komisji Wykonawczej w regionie. Od kwietnia 1982 był działaczem RKW „Solidarność” w Rzeszowie. Od 30 sierpnia 1982 do 11 września 1982 był internowany w ośrodku odosobnienia w Uhercach. W 1982 został organizatorem kolportażu i dystrybutorem wydawnictw podziemnych. Do 1986 był uczestnikiem manifestacji w Rzeszowie, wielokrotnie przesłuchiwany z uwagi na prowadzoną działalność[1].
W lutym 1989 został członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” w Rzeszowie, a od lipca 1989 do czerwca 1990 był przewodniczącym regionalnego KO „S”. W latach 1985–1990 prowadził własną pracownię projektową. W latach 1982–1990 był przewodniczącym Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich w Rzeszowie, w 1997 objął funkcję wiceprezesa tej organizacji. Od 2002 do 2004 był prezesem Izby Architektów RP[1].
23 maja 1990 został powołany na stanowisko wojewody rzeszowskiego, który to urząd sprawował do 1994. Był też wiceprezydentem Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej. W 1991 był sygnatariuszem deklaracji założycielskiej Porozumienia Centrum. Od 1992 należał do Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego. Od 1997 wchodził w skład organów krajowych Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W 2001 został członkiem Platformy Obywatelskiej[1].
W latach 1995–1997 był prezesem zarządu Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce. Później zajmował stanowisko wiceprezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. W latach 1998–2001 był podsekretarzem stanu w MSWiA. W latach 1999–2000 zasiadał także w zarządzie Państwowej Agencji Atomistyki[1].
Od października 2001 do marca 2002 był prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji. W latach 2002–2005 pełnił funkcję prezesa zarządu Centrum Zaufania i Certyfikacji CENTRAST S.A. Następnie do 2007 zajmował stanowisko wiceprezesa zarządu Polskich Sieci Elektroenergetycznych. Do 2009 był doradcą w tym przedsiębiorstwie, po czym przeszedł na emeryturę[1]. W 2014 został koordynatorem pracy gabinetu politycznego ministra sprawiedliwości Marka Biernackiego[2].
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2013[3][4]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1997[1]
Uwagi
- ↑ Wieś Zalesie, położona obok Rzeszowa, w 1977 została włączona w granice miasta.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2017-11-14].
- ↑ Gabinet Polityczny Ministra. ms.gov.pl. [dostęp 2017-11-14].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 512).
- ↑ Odznaczenia z okazji Święta Narodowego 3 Maja. prezydent.pl, 3 maja 2013. [dostęp 2017-11-14].
| ||||||||||||