Kazimierz Głowacki (historyk sztuki)

Kazimierz Głowacki

Kazimierz Jerzy Głowacki (ur. 9 czerwca 1941 w Piotrkowie Trybunalskim) – historyk sztuki, historyk urbanistyki, heraldyk, zabytkoznawca, konserwator zabytków, wydawca.

W latach 1999-2009 nauczyciel akademicki w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Kochanowskiego (dawnej: Akademii Świętokrzyskiej) w Kielcach[1]), promotor 80 dyplomów magisterskich. Analizowanie twórczości artystycznej podczas seminariów magisterskich prowadzonych przez Kazimierza Głowackiego dotyczyło głównie prowincjonalnych zabytków sztuki rozproszonych po Kielecczyźnie. Podejmowane przez jego studentów badania (m.in. w oparciu o często nieznanie wcześniej lokalne źródła archiwalne i zbiory kościelne) owocowały niejednokrotnie nowymi ustaleniami naukowymi. Konsekwentne skupienie się na inicjowaniu podstawowych badań regionalnych, dotyczących dziedzictwa kulturowego społeczności lokalnych, pozwoliło w efekcie na stworzenie w archiwum Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego dokumentacyjnej bazy ikonograficznej i faktograficznej historycznej Sandomierszczyzny i całego regionu świętokrzyskiego. Prof. Jerzy Kowalczyk zaliczył go do grona najznakomitych badaczy dziedzictwa kulturowego regionu kielecko-sandomierskiego[2]

Wykształcenie

Absolwent Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1968 r. za pracę o polskiej rzeźbie secesyjnej Artysta rzeźbiarz Wacław Bębnowski (1865-1945)[3] uzyskał tytuł magistra w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Zabytków. Tamże w 1984 r. otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych za rozprawę Rozwój przestrzenny Piotrkowa Trybunalskiego i jego problematyka konserwatorska[4].

Działalność

Działalność kulturalną rozpoczynał w latach 60., m.in. jako autor tekstów o tematyce zabytkoznawczej[5], a także utworów poetyckich, publikowanych m.in. pod pseudonimami: Andrzej Trybunalski, Konrad Strumiłło. Członek Grupy Poetyckiej "Trybunalik"[6] Scenograf piotrkowskiego Studenckiego Teatrzyku Satyry "Papuga"[7].

Uprawiał też wówczas grafikę (m.in. pod pseudonimem: KAC), publikując swe prace w prasie polskiej i zagranicznej (głównie satyrycznej). Kazimierz Głowacki wykonywał także rysunki znanych osobistości. I tak np. spod jego ręki w 1962 roku wyszła karykatura Melchiora Wańkowicza, zaprezentowana telewidzom w popularnym programie Karola Małcużyńskiego – Magazyn Aktualności „Peryskop”[8]. Wspomniany rysunek piórkiem, dopełniony odręcznym komentarzem samego pisarza (Moja żona (vel Królik) dopiero z Pana rysunku zrozumiała jak ładnego ma chłopca), umieścił później na swych łamach "Studencki Organ Prasowy Kpiarskiej Konfraterni Utrapistów Toruńskich"[9]. Głowacki swe prace graficzne publikował nie tylko w pismach satyrycznych, takich jak: "Szpilki" (Warszawa), "Karuzela" (Łódź), "Kaktus" (Poznań), "Kocynder" (Katowice), ale i prasie społeczno kulturalnej, np.: „Jazz” (Gdańsk), „Panorama Północy” (Olsztyn) czy "Przemiany" (Kielce).

Wydawca i redaktor naczelny unikatowego studenckiego periodyku artystycznego "Pokrzyk Asfaltowy" (z licznymi dodatkami tematycznymi), ukazującego się na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Toruńskiego w latach 1965-1968[10].

W 1971 r. opublikował (pod pseudonimem: Andrzej Trybunalski) w warszawskim Wydawnictwie Harcerskim jeden z pierwszych polskich podręczników dla początkujących kolekcjonerów[11].

Od 1972 r. pracownik Działu Sztuki Muzeum Świętokrzyskiego (obecnie Narodowego) w Kielcach, gdzie w 1973 r. wydał monografię przechowywanej tam, cennej kolekcji dzieł orientalnego rzemiosła artystycznego[12]. Od 1973 r. związany zawodowo z kieleckim oddziałem Przedsiębiorstwa Państwowego "Pracownie Konserwacji Zabytków" na stanowisku głównego specjalisty i kierownika Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej, a później kierownika Pracowni Badań Urbanistycznych.

Efektem wspomnianych działań było jego autorstwo wielu specjalistycznych studiów zabytkoznawczych[13], m.in. dokumentacji historyczno-architektonicznej sporządzonej w 1976 r. na temat piotrkowskiej cerkwi prawosławnej Wszystkich Świętych[14], oraz ukończonego w 1978r, podobnego typu opracowania analizującego walory artystyczne piotrkowskiego kościoła i klasztoru bernardyńskiego[15]

W 1978 r. kielecki oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki opublikował fragmenty odkrytej przez niego podczas kwerend archiwalnych, rękopiśmiennej spuścizny pamiętnikarskiej polskiego numizmatyka, heraldyka i inwentaryzatora zabytków Kazimierza Stronczyńskiego[16].

W tym samym – 1978 r. decyzją Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w Warszawie wyróżniony został odznaką "Za Zasługi dla Archiwistyki". W 1979 r. Minister Kultury i Sztuki przyznał mu odznakę honorową "Zasłużonego Działacza Kultury”.

W 1980 r. Muzeum Okręgowe w Piotrkowie Trybunalskim wydało monografię jego pióra dotyczącą tutejszego kościoła farnego św. Jakuba[17].

W 1981 r. za działalność naukową związaną z popularyzacją zabytków regionu[18] wyróżniony został odznaką „Za Zasługi dla Województwa Piotrkowskiego”.

W 1982 r. Muzeum Okręgowe w Piotrkowie wydało kolejną jego monografię, tym razem o tutejszym kościele Św. Franciszka Ksawerego i kolegiach jezuickich[19].

W tym samym czasie opracował obszerny przewodnik turystyczny zatytułowany Piotrków Trybunalski i okolice, zawierający poza nowymi ustaleniami faktograficznymi m.in. rzuty budowli oraz własnoręczne rysunki z widokami ważniejszych zabytków architektonicznych[20]. Od tego też czasu datowała się jego ścisła współpraca ze Społecznym Komitetem Rewaloryzacji Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim, czemu towarzyszyły liczne publikacje materiałów dotyczących zabytków miasta, które zamieszczał wówczas w prasie codziennej i periodykach specjalistycznych[21]. Ważne miejsce w dorobku naukowym Głowackiego stanowi Studium historyczno-urbanistyczne miasta Piotrkowa Trybunalskiego[22], stanowiace, zdaniem specjalistów doskonały, podstawowy materiał, na którym powinny bazować wszelkie opracowania planów zagospodarowania przestrzennego i rewaloryzacji miasta Piotrkowa[23]. Jedną z jego obszerniejszych publikacji jest Urbanistyka Piotrkowa Trybunalskiego wydana w 1984 r.[24]. Wspomniana publikacja w 1991 r. zdobyła główną nagrodę Ministra Kultury i Sztuki i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków[25] w ogólnopolskim konkursie na najlepszą książkę z zakresu popularyzacji dziedzictwa narodowego (w zamierzeniu autora, był to pierwszy tom trylogii, która obejmować ma całokształt artystycznych dziejów miasta: tom drugi omawiać ma architekturę, a trzeci – malarstwo, rzeźbę i rzemiosło artystyczne).

W tym samym – 1984 r., piotrkowskie Muzeum Okręgowe wydało jego kolejny tom z serii Monografii Zabytków Województwa Piotrkowskiego – poświęcony tym razem opactwu norbertańskiemu z pobliskiego Witowa[26].

W latach 80. Kazimierz Głowacki współpracował również z niepodległościową prasą ukazującą się w kraju poza zasięgiem cenzury, publikując tam swe prace graficzne, jak i teksty (m.in. pod pseudonimem: Piotr Neris)[27].

Za zasługi w pracy badawczej i popularyzacji dziedzictwa kulturowego regionu piotrkowskiego w 1985 r. przyznana mu została "Złota Wieża Trybunalska" – prestiżowa nagroda wręczana przez Towarzystwo Przyjaciół Piotrkowa Trybunalskiego najwybitniejszym osobistościom związanym z tym miastem[28]. Z tej też okazji, piotrkowski literat Rafał Orlewski[29] osobie Głowackiego poświęcił jeden ze swych wierszy, opublikowanych później w specjalnym wydawnictwie pamiątkowym[30].

W 1988 r. Kazimierz Głowacki opracował monografię architektoniczną zamku królewskiego w Piotrkowie Trybunalskim[31].

W 1989 r. przyznana mu została kolejna nagroda, tym razem Wojewody Piotrkowskiego za prace badawcze nad kulturowymi dziejami regionu.

Przez kilka kolejnych lat K. J. Głowacki pracował m.in. w Rydze, w ekipach polskich specjalistów – konserwatorów dzieł sztuki, badających i ratujących zabytki Łotwy[32]. Kierował on tam badaniami historycznymi przy rewaloryzacji średniowiecznego kościoła św. Jerzego i zamku Kawalerów Mieczowych (Fratres Militae Christi de Livonia) w Rydze (ob. Łotewskie Muzeum Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa)[33]. Śladem jego ówczesnych zajęć zawodowych pozostają też publikacje m.in. na temat barokowej rzeźby kurlandzkiej[34], architektury inflanckiej[35] i średniowiecznej urbanistyki Rygi[36].

W 1991 r. na mocy porozumienia stron, przeniesiony został z Pracowni Konserwacji Zabytków na etat Krajowego Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie. Wówczas to Ministerstwo Kultury i Sztuki powierzyło mu zorganizowanie w Kielcach Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego (później: Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, obecnie : Narodowy Instytut Dziedzictwa – Oddział Terenowy w Kielcach), którego został pierwszym dyrektorem[37]. W ramach działalności Ośrodka, poza praca naukową, zajmował się również projektowaniem edytorskim jego wydawnictw regionalnych. Głowacki jest autorem plakatów, sygnetów wydawniczych, rysunków, oraz układów typograficznych i okładek[38]. Zajmował się także rekonstrukcją i tworzeniem nowych godeł samorządowych, gmin regionu świętokrzyskiego[39]. Jest autorem m.in. będącego aktualnie w użyciu herbu pod kieleckiej gminy: Miedziana Góra[40] Jego autorstwa jest również herb podkieleckiej gminy Daleszyce[41]. Wówczas też opracował koncepcję wydawniczą i rozpoczął kompletowanie materiałów źródłowych do pierwszych tomów Świętokrzyskiej Encyklopedii Regionalnego Dziedzictwa Kulturowego (po jego rezygnacji z kierowania Ośrodkiem prace nad tym projektem zaniechano, a przygotowane do druku materiały wyłączono z dalszego opracowywania i złożono w archiwum)[42].

K. Głowacki współpracował też nadal z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, czego efektem są noty biograficzne publikowane sukcesywnie w Słowniku artystów polskich i obcych w Polsce działających[43].

W 1992 r. z okazji wizyty papieskiej, w kieleckim Wydawnictwie Diecezjalnym "Jedność" opublikowany został pamiątkowy album Skarby Kielc z jego współautorstwem w części dotyczącej sakralnych zabytków sztuki, tego miasta[44].

Gromadzone przez wiele lat materiały źródłowe do herbarza miejskiego regionu świętokrzyskiego[45] zaowocowały wydaniem w 2001 r. obszernej pracy prezentującej (na przykładzie blisko dwu tysięcy ilustracji) najważniejsze źródła sfragistyczne związane z heraldyką miejską obszaru historycznej Sandomierszczyzny[46].

W 2002 r. K. Głowacki wydrukował pierwszy tom materiałów dotyczący zabytkowych układów przestrzennych, historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego[47]. Dotąd nie udało się opublikować dalszych tomów tego monumentalnego opracowania. Zdaniem polskiego historyka prof. Feliksa Kiryka praca ta ...ma charakter pionierski, jest propozycją autorską, nie mającą w literaturze przedmiotu wyraźnych precedensów[48]

W 2003 r. K. Głowacki odznaczony został przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi[49].

Od lat trudni się również sporadycznie krytyką artystyczną[50]. Poza tematyką świętokrzyską szczególne miejsce w jego dorobku zajmują badania zjawisk kulturowych jego stron rodzinnych. Zdaniem socjologa kultury regionu piotrkowskiego Jerzego Kissona-Jaszczyńskiego Kazimierz Głowacki jest zdecydowanie największym badaczem dziejów Piotrkowa Trybunalskiego, działającym w drugiej połowie XX wieku i czy, jak do tej pory, w ogóle nie największym[51].

Przypisy

  1. ↑ Wydział Pedagogiczny i Artystyczny, Faculty of Pedagogy and Art. [dostęp 2008-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-22)].
  2. ↑ Jerzy Kowalczyk. O opracowaniu Guberni Radomskiej [w:] Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Królestwie Polskim (1844-1855). Pod red. Jerzego Kowalczyka. Gubernia radomska. T. II. Warszawa 2010, s. 7
  3. ↑ Kazimierz J. Głowacki. Artysta rzeźbiarz Wacław Bębnowski (1865-1945), "Teka Komisji Historii Sztuki". T.V. Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Warszawa-Poznań 1972, s. 139-192; Muzeum Uniwersyteckie. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zespół: „Pokrzyk Asfaltowy”. Oryginały niektórych materiałów źródłowych (listów, rysunków, zdjęć) dotyczących twórczości Bębnowskiego, które autor zebrał przy pisaniu swej monografii przetrwały do dziś, jako ilustracje stron periodyku „Nabzdycz Magistralny”. R:1968, nr 1-2, ( „Tak Zwany Dodatek Naukowy” do „Pokrzyku Asfaltowego”).
  4. ↑ Jerzy Kisson-Jaszczyński. Doktorat z rewelacjami, "Tygodnik Piotrkowski". R:1984, nr 32;
  5. ↑ Kazimierz Głowacki. Mury obronne Piotrkowa, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R: 1967, nr 51-52; Tenże. Najdawniejszy szpital, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R: 1974, nr 51-52; Tenże [jako: Andrzej Trybunalski]. Piotrkowska ceramika artystyczna, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R: 1977, nr 2; Tenże. Najnowszy plan miasta [w:] "Tygodnik Piotrkowski". R:1979, nr 39.
  6. ↑ Jerzy Kisson-Jaszczyński. Doktorat z rewelacjami, "Tygodnik Piotrkowski". R:1984, nr 32; Kazimierz Głowacki jest też autorem wierszy publikowanych w prasie ogólnopolskiej, np.: Pustelnia Kamedułów w Bieniszewie. "Gość Niedzielny”. Katowice. R: 1970, nr 29. Wątek zainteresowań paraliterackich – prezentują liczne pastisze utworów poetyckich pisane przez Głowackiego dla periodyku Konfraterni Utrapistów Toruńskich "Pokrzyk Asfaltowy".
  7. ↑ Halina Batorowicz. Trzecia premiera «Papugi», "Głos Robotniczy". R:1960, nr 131;
  8. ↑ Piotrkowskie Tele-plotki, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R: 1962, nr 28).
  9. ↑ "Pokrzyk Asfaltowy”. Toruń. R: 1966, nr 18/19 (w zbiorach Muzeum Uniwersyteckie. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
  10. ↑ Muzeum Uniwersyteckie. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zespół: „Pokrzyk Asfaltowy”. Organ prasowy Kpiarskiej Konfraterni Utrapistów Toruńskich. Czasopismo artystyczne studentów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu ukazujące się (w jednym, ręcznie wykonywanym egzemplarzu) w latach 1965-1968 (z licznymi dodatkami okazjonalnymi takimi jak: „Kanikuł=Cajtung”, „Kiczownik”, „Nabzdycz Magistralny”, „Nasięźrzał Osobliwy”, „Poler Autentyczny”, „Popisk Oponowy”, „Relaksownik Upojny”, „Riżowowaja Jednodniowka”, „Szeptacz Zaranny”, „Wyrobnik Semestralny”, „Zachłyst Ckliwy”, „Zakrzyk Niezwyczajny”, „Zasłyszacz Skwapliwy”. „SAIF. Studencka Agencja Informacyjno Fotograficzna”. Czasopismo studentów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Toruń 1965 [m.in. przedruk z „Pokrzyku Asfaltowego”]; Rysunek „Gwiazdy Zarannej z Halterkami” – najwyższego odznaczenia Utrapistów Toruńskich z 1964 roku. [w:] Kazimierz Głowacki [jako: Andrzej Trybunalski] Kolekcje z niczego. Warszawa 1971, s. 65.
  11. ↑ Kazimierz Głowacki [jako: Andrzej Trybunalski]. Kolekcje z niczego. Wydawnictwo Harcerskie „Horyzonty”. Warszawa 1971, s.72, il. 55 :16cm; Recenzja: Co i jak zbierać?, "Nowiny". Toruń. R:1971, nr 78.
  12. ↑ Kazimierz Głowacki. Rzemiosło artystyczne [w:] Kolekcja Ludwika Wiktora Kielbassa w Muzeum Świętokrzyskim. Kielce 1973; Recenzja: Jerzy Kisson-Jaszczyński. Piotrkowianin o sztuce orientalnej, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R:1974, nr 35.
  13. ↑ Kazimierz Głowacki. Kielce. Kamienica mieszczańska przy ul. Wesołej nr 31. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1973, mps; Tenże. Sandomierz. Program kompleksowych prac badawczych przy kościele Św. Jakuba i klasztorze podominikańskim. PKZ Kielce 1973, mps; Tenże [współautorstwo ze Zbigniewem Lentowiczem]. Rezydencja Tomasza Zielińskiego w Kielcach. Dokumentacja badań architektonicznych. PKZ Kielce 1976, mps; Tenże. Studium historyczno-urbanistyczne miasta Piotrkowa Trybunalskiego. Ustalenia wstępne. PKZ Kielce 1981-1986, mps; Tenże [współautorstwo z Andrzejem Kozalskim]. Piotrków Trybunalski. Dokumentacja historyczno-archiwalna I, VI, VII bloku zabudowy staromiejskiej. PKZ Kielce 1987; Tenże [współautorstwo z Aliną Celichowską i Olgierdem Chojnackim]. Zawichost. Kościół pofranciszkański Św. Jana Chrzciciela. Epitafium Stanisława Opockiego. Dokumentacja konserwatorska. PKZ Kielce 1990, mps;
  14. ↑ Kazimierz Głowacki. Cerkiew prawosławna Wszystkich Świętych w Piotrkowie Trybunalskim. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1976, mps.
  15. ↑ Kazimierz Głowacki. Kościół i klasztor bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1978, mps.
  16. ↑ Zapiski kieleckie z Dziennika podróży Kazimierza Stronczyńskiego (1844): podobizna autografu. Oprac. Kazimierz Głowacki. Stowarzyszenie Historyków Sztuki. Kielce 1978, k.[20] :21cm; Recenzja: Ryszard Poradowski. W każdej rzeczy najtrudniejszy początek, "Głos Robotniczy'. Łódź. R:1979, nr 274; Kazimierz Stronczyński. Dziennik podróży 1844 rok [współautorstwo opracowania z Lechem Stępkowskim]. Wydawnictwo Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego. Kielce 1996; Recenzja: Jakub Lewicki. Kazimierz Stronczyński. Dziennik…, "Ochrona Zabytków". Warszawa. R: 1998, nr 2, s. 188-189; Jerzy Kowalczyk. Przygotowania do edycji inwentaryzacji Kazimierza Stronczyńskiego, "Ochrona Zabytków". Warszawa. R:2007, nr 2; Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Królestwie Polskim (1844-1855). Redakcja i oprac.: Jerzy Kowalczyk z Zespołem. T. I. Warszawa 2010, s. 9-10, 12.
  17. ↑ Kazimierz Głowacki. Kościół farny Św. Jakuba w Piotrkowie Trybunalskim. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1975, mps; Tenże. Kościół farny Św. Jakuba w Piotrkowie Trybunalskim. Seria: Zabytki Województwa Piotrkowskiego. Wydawnictwo Muzeum Okręgowego. Piotrków Trybunalski 1980, s.93, il. 47 :17cm; Recenzje: Bohdan Baranowski Recenzje. Kościół farny..., "Rocznik Łódzki". T.XXXIII. Warszawa-Łódź 1985, s. 329-330; Ryszard Poradowski. Monografia piotrkowskiej fary, "Głos Robotniczy". Łódź. R:1981, nr 179; Tenże. Głowacki i fara, "Tygodnik Piotrkowski". R: 1981, nr 37; Stefan Fijałkowski, Tadeusz Nowakowski. Materiały do bibliografii dziejów ziemi regionu piotrkowskiego. Piotrków Trybunalski 1986, s. 19.
  18. ↑ Kazimierz Głowacki. Kościół norbertanów w Witowie, jako wzorzec typu architektonicznego, "Kwartalnik Architektury i Urbanistyki". Warszawa. R: 1977, s. 2; Tenże [jako: Andrzej Trybunalski]. Piotrków na starych pocztówkach, "Gazeta Ziemi Piotrkowskiej". R: 1977, nr 1; Kazimierz Głowacki. Najnowszy plan miasta [w:] „Tygodnik Piotrkowski”. R: 1979, nr 39; Tenże. Uwagi o inskrypcjach w oparciu i konserwację malowideł w kościele jezuitów w Piotrkowie Trybunalskim, "Materiały Ośrodka Informacji Pracowni Konserwacji Zabytków'. Warszawa 1978; Tenże. Zagłady nie będzie. Najdawniejszy szpital Świętej Trójcy w Piotrkowie, "Tygodnik Piotrkowski". R:1980, nr 8.
  19. ↑ Kazimierz Głowacki. Kościół i klasztor jezuitów w Piotrkowie Trybunalskim. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1977, mps; Kazimierz Głowacki. Kościół Św. Franciszka Ksawerego i kolegia jezuickie w Piotrkowie Trybunalskim. Seria: Zabytki Województwa Piotrkowskiego. Wydawnictwo Muzeum Okręgowego. Piotrków Trybunalski 1982, s.356, il.153 :17cm; Recenzje: Jerzy Kisson-Jaszczyński. Benedyktyńska praca K. Głowackiego, "Tygodnik Piotrkowski". R:1983, nr 44; Ryszard Poradowski. O jezuickiej fundacji i książce K. Głowackiego, "Głos Robotniczy". Łódź. R: 1983, nr 263; Jerzy Paszenda. Conspectus bibliographici. Arte barocca in Polonia, Lituania e Russia Bianca, "Archivum Historicum Societatis Iesu". Roma 1988, s. 191-192.
  20. ↑ Opracowanie to powstało na zamówienie warszawskiego „Wydawnictwa Sport i Turystyka”, w ramach serii „Przewodniki po miastach wojewódzkich”. Przed jego drukiem autor zerwał umowę, nie godząc się na zbyt daleko idące ingerencje Wydawcy w dostarczony tekst. Opracowanie to do dziś pozostaje w formie maszynopisu.
  21. ↑ Archiwum Państwowe w Piotrkowie Trybunalskim. Zbiór: „Spuścizna Kazimierza Głowackiego”; Kazimierz Głowacki. List otwarty w sprawie piotrkowskiej Starówki, "Głos Robotniczy". Łódź. R: 1980, nr 221; Tenże. Uwaga! Stare Miasto. Artykuł dyskusyjny, "Tygodnik Piotrkowski:. R: 1981, nr 17; Tenże. List do Redakcji. Piotrkowskie Stare Miasto, "Polityka". Warszawa. R: 1981, nr 13; Tenże. Zabudowa Rynku w Piotrkowie Trybunalskim w świetle źródeł archiwalnych, "Kwartalnik Architektury i Urbanistyki". Warszawa. R: 1978, z.4; Jerzy Kisson-Jaszczyński. Propozycja dr K. Głowackiego. Stary Rynek, "Tygodnik Piotrkowski". R:1987, nr 36; Kazimierz Głowacki. Dylematy rewaloryzacji piotrkowskiego Starego Miasta, "Ochrona Zabytków". Warszawa. R: 1990, z.2
  22. ↑ Kazimierz Głowacki. Studium historyczno-urbanistyczne miasta Piotrkowa Trybunalskiego. Ustalenia wstępne. PKZ Kielce 1981, mps.
  23. ↑ Jerzy Frycz. Z recenzji [w:] Kazimierz Głowacki. Urbanistyka Piotrkowa Trybunalskiego. Wydawnictwo Pracowni Konserwacji Zabytków i Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa Trybunalskiego. Kielce – Piotrków Trybunalski 1984, obwoluta s. III.
  24. ↑ Kazimierz Głowacki. Studium historyczno-urbanistyczne miasta Piotrkowa Trybunalskiego. Ustalenia wstępne. PKZ Kielce 1981, mps; Kazimierz Głowacki. Urbanistyka Piotrkowa Trybunalskiego. Wydawnictwo Pracowni Konserwacji Zabytków i Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa Trybunalskiego. Kielce – Piotrków Trybunalski 1984, s.322, il. 457 :36cm; Recenzje: Ryszard Kotewicz. Wydawnictwo źródłowe do dziejów Piotrkowa Trybunalskiego, "Zbliżenia". Kwartalnik Społeczno Oświatowy Piotrkowskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. R: 1992, s. 88-91; Tenże. Kazimierz Głowacki. Urbanistyka..., "Archeion". T.XCII. Warszawa 1993, s.126-129.
  25. ↑ "Wiadomości Konserwatorskie. Biuletyn Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków". Warszawa. R:1991, nr 1-2, s. 1, 11. Adam Czyżewski. Wyróżnienia polskich historyków sztuki w kraju i zagranicą  [w;] „Biuletyn Historii Sztuki” R: 1992. T. 54, nr 2, s. 106
  26. ↑ Kazimierz Głowacki. Dawne opactwo norbertanów w Witowie. Powiat piotrkowski. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1974, mps; Kazimierz Głowacki. Kościół Św. Małgorzaty i dawny klasztor norbertanów w Witowie. Seria: Zabytki Województwa Piotrkowskiego. Wydawnictwo Muzeum Okręgowego. Piotrków Trybunalski 1984, s.296, il.125 :17cm; Recenzja: Ryszard Poradowski. Nieznany Witów, "Głos Robotniczy". Łódź 1986, nr 197; Stefan Fijałkowski, Tadeusz Nowakowski. Materiały do bibliografii dziejów ziemi regionu piotrkowskiego. Piotrków Trybunalski 1986, s. 102. Wydanie II tej monografii (z licznymi błędami drukarskimi i ilustracjami poodwracanymi lustrzanie) zostało drastycznie okrojone w części biograficznej i zaopatrzone mylącym dopiskiem, iż jest to nowa, uzupełniona edycja wydania z 1984 roku). Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna oraz klasztor norbertański w Witowie. Wydawnictwo Parafii Rzymsko-Katolickiej Św. Małgorzaty i Świętego Augustyna w Witowie i Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego w Bełchatowie (Drukarnia "Marland" Mariana i Marka Rusaków w Zelowie). Witów 2005, s.190, il. 183: 24 cm. ISBN 83-914272-1-11 (numer ISBN błędny)
  27. ↑ "Prześwit". Organ prasowy MKP NSZZ „Solidarność” Łódź-Bałuty. Kazimierz Głowacki [anonimowo] Rys.: [Bojkot reżimowej samorządności:] Nowe Związki – to jest to. R:1984, nr 22, s. 6; Tenże [anonimowo] Rys.: [Bojkot licencjonowanych przez władze peerelowskie wyborów parlamentarnych:] Żyjesz w kryzysie – oszczędzaj papier [w:] „Prześwit”. Łódź. R: 1984 nr 27, s. 7; link; Kazimierz Głowacki [jako: Piotr Neris] Gryps zza Buga [w:] „Prześwit”. Łódź. R: 1984 nr 32, s. 1, 3-4; link, link, link; „<Prześwit> dziękuje. Indeks osobowy” [z ujawnieniem pseudonimów]. MKP NSZZ „Solidarność” Łódź-Bałuty. Zima 1993/94, nr 49, s. 98, 100; link, link.
  28. ↑ Jerzy Kisson-Jaszczyński. Dr K. Głowacki laureatem Złotej Wieży Trybunalskiej, "Tygodnik Piotrkowski". R: 1985, nr 47;
  29. ↑ Rafał Orlewski (ur. 1934) poeta, prozaik. Zob. Rafał Orlewski [w:] Laureaci Złotej Wieży Trybunalskiej 1971-2000. Biblioteka Piotrkowska nr 21. Towarzystwo Przyjaciół Miasta Piotrkowa. Piotrków Trybunalski 2001, s. 27-29
  30. ↑ Rafał Orlewski. Wiersz: Badacz [w:] Laureaci Złotej Wieży Trybunalskiej 1971-2000. Biblioteka Piotrkowska nr 21. Towarzystwo Przyjaciół Miasta Piotrkowa Trybunalskiego. Piotrków Trybunalski 2001, s. 33-34.
  31. ↑ Kazimierz Głowacki. Zamek królewski w Piotrkowie Trybunalskim. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce 1988, mps.
  32. ↑ Ryszard Poradowski. Polscy konserwatorzy w Rydze, "Głos Robotniczy". Łódź. R:1983, nr 114.
  33. ↑ Kazimierz Głowacki z Zespołem. Dzieje budowy dawnego kościoła zamkowego pw. Św. Jerzego (Świętego Ducha) w Rydze. Dokumentacja historyczno-architektoniczna. PKZ Kielce-Ryga 1985 (mps w j. polskim i rosyjskim).
  34. ↑ Kazimierz Głowacki. Ze studiów nad kurlandzką rzeźbą drewnianą 2 poł. XVII i pocz. XVIII w., "Biuletyn Historii Sztuki". Warszawa. R: 1985, nr 1-2.
  35. ↑ Kazimierz Głowacki. Kościół jezuicki w Dźwińsku – zapomniane dzieło F.B. Rastrellego, "Kwartalnik Architektury i Urbanistyki". Warszawa. R: 1986. z. 2; Tenże – jako: Kazimirs Glovackis. Jezuitu baznica Daugavpili un kada hipoteze par to [w:] Materiali feodalisma posma Latvijas makslas vesturei T.IV. Riga 1989, s.228-249.
  36. ↑ Kazimierz Głowacki. Średniowieczna Ryga w świetle urbanistycznych analiz metrologicznych, "Acta Universitatis Nicolai Copernici. Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo". T. XVII. Toruń. R: 1991, z. 226, s. 13-45.
  37. ↑ Tadeusz Wiącek. Wszystko dla regionu, "Słowo Ludu. Magazyn". Kielce. R:1991, nr 1675; Ryszard Poradowski. Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Kielcach, "Tygodnik Piotrkowski". R: 1992, nr 2; Cudze chwalicie swego nie znacie..., "Gazeta Kielecka". R:1993, nr 24; R. i E. Gorzkowscy. Album Kielecki. Część 16 [Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego] Przy ulicy Zamkowej. Tu: rys. logo Ośrodka według proj. K. Głowackiego [w:] „Gazeta Kielecka”. R: 1995, nr 228 (1431).
  38. ↑ M.in. do takich pozycji jak: Edward Jędrzejczyk. Miejsca historyczne w Świętokrzyskim Parku Narodowym. Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego. Kielce 1992; Lech Stępkowski. Piśmiennictwo Sandomierszczyzny. Kozienickie. Zeszyt 1 i 2. Kielce 1993; Cystersi misjonarze Europy. Jędrzejów – Koprzywnica – Sulejów – Wąchock. Materiały z sesji zorganizowanej w Kielcach w dniach 17-18 września 1994 roku z okazji obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa. Kielce 1994; Feliks Kiryk. Urbanizacja Małopolski. Województwo Sandomierskie XIII-XVI wiek. Kielce 1994; Lech Stępkowski. Statystyczno-historyczny opis Kozienic z 1820 roku. Kielce 1994; Edward Traczyński. Zieleń na wsi kieleckiej. Kielce 1995; Jan Leszek Adamczyk. Inwentarz miast na terenie dawnego województwa sandomierskiego. Kielce 1996; Jerzy Lejawa. Stan badań archeologicznych na terenie województwa kieleckiego. Epoka kamienia. Kielce 1996; Kazimierz Głowacki. Heraldyka historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w. Akademia Świętokrzyska. Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego. Kielce 2001; Tenże. Układy przestrzenne historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w. T. I. Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków. Kielce 2002.
  39. ↑ Kazimierz Głowacki. Uwagi o herbie miasta Kielc, "Komunikat". Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Kielcach. R: 1994, nr 2; Tenże. Heraldyka Pacanowa, "Komunikat". R: 1994, nr 6/7; Tenże. Heraldyka Waśniowa, "Komunikat". R: 1995, nr 1-2; Heraldyka Kunowa, "Komunikat". R: 1995, nr 3-4; Tenże. Heraldyka Opoczna, "Komunikat". R: 1995, nr 7/8; Tenże. Heraldyka Ropczyc, "Komunikat". R: 1995, nr 10/11; Tenże. Ze Św. Marcinem na pieczęciach, "Z Życia Gminy. Miesięcznik Samorządowy". Pacanów 1995, nr 3; Tenże. Heraldyka historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w. Akademia Świętokrzyska. Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego. Kielce 2001.
  40. ↑ Andrzej Trybunalski. Miedziana Góra. Województwo Kieleckie. Opinia heraldyczna. 1995. W Archiwum Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Kielcach.
  41. ↑ Uchwała Rady Gminy Daleszyce, nr XV/19/2000 z dnia 17 kwietnia 2000 r. Archiwum Urzędu Gminy w Daleszycach); Heraldyka historycznych miast…, s. 41 – Daleszyce, poz. 116;
  42. ↑ Archiwum Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków, ul. Wesoła 47/49, 25-363 Kielce. Zbiór: Materiały do <Świętokrzyskiej Encyklopedii Regionalnego Dziedzictwa Kulturowego>. Zbiór biogramów osób zasłużonych dla rozwoju środowiska kulturowego Sandomierszczyzny. Kilkusetstronicowy zestaw haseł encyklopedycznych, ilustracji, ankiet personalnych z podobiznami i autografami: artystów, animatorów oraz twórców ludowych regionu kielecko-sandomierskiego, umieszczono m.in. w trzech poszytach archiwalnych: Tom I: 83 biogramy (1991-1993); Tom II: 39 biogramów (1993-1994); Tom III: 58 biogramów (1994-1995).
  43. ↑ M.in. biogramy: Kopiński Marian Jan [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T.IV. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1986, s. 104-105; Korzon Tadeusz Sylwester. Tamże, s. 127; Lenk Emilian. Tamże. T. V. Warszawa 1993, s.37; Michał (Michael). Tamże, s, 506; Olęcki Wojciech. Tamże. T. VI. Warszawa 1998, s. 267; Pawlikowicz Paweł. Tamże, s. 459.
  44. ↑ Kazimierz Głowacki [współautorstwo z ks. Zygmuntem Noconiem i ks. Zbigniewem Rogalą] Wnętrza kościelne [w:] Skarby Kielc. Wydawnictwo "Jedność". Kielce 1992, s.37-82.
  45. ↑ Kazimierz Głowacki. Materiały do herbarza miast Ziemi Sandomierskiej. Zbiór fotografii i przerysów odcisków pieczętnych wraz z rysunkowymi rekonstrukcjami herbów historycznych. Kielce 1998, mps;
  46. ↑ Kazimierz Głowacki. Heraldyka historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w. Seria Sandomiriana – Biblioteka Regionalna. Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej i Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego. Kielce 2001, s.302, il. 1920 :30cm. ISBN 83-88912-05-4.
  47. ↑ Kazimierz Głowacki. Układy przestrzenne historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w. Seria Sandomiriana – Biblioteka Regionalna. T.I. Wydawnictwo Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków. Kielce 2002, s.200, il.121 :30cm. ISBN 83-88912-30-5; Całość tego monumentalnego opracowania źródłowego (ukończonego w 2001 r.) do dziś nie doczekała się publikacji. Ten obszerny corpus dotyczący 161 miast historycznych regionu zawiera ponad 5 tys. ilustracji źródłowych (planów miast, archiwalnych pomiarów budowli zabytkowych, historycznych projektów regulacji przestrzennych, dawnych przekazów ikonograficznych) oraz ponad 1600 stron tekstu (w zapisie elektronicznym i z makietą edytorską) pozostaje dotąd poza swobodnym obiegiem naukowym. Komplet opracowania, jako archiwalny Zbiór materiałów dr Kazimierza Głowackiego, spoczywa w zasobie Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Kielcach
  48. ↑ Feliks Kiryk. Z recenzji [w:] Kazimierz Głowacki. Układy przestrzenne historycznych miast…. T. I, s. 199.
  49. ↑ M.P.2004.1.9 – Nadanie odznaczeń
  50. ↑ Np. Kazimierz Głowacki. Wstęp [w:] Artyści Akademii Świętokrzyskiej. Wystawa twórczości nauczycieli akademickich Instytutu Edukacji Plastycznej Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach. Akademicka Galeria Sztuki. Kielce 2002, s. 4-5; Kazimierz Głowacki [jako: Andrzej Trybunalski]. Wstęp do katalogu: Władysław Szczepański. Obecność. Wystawa jubileuszowa z okazji XXX-lecia pracy artystycznej. Biblioteka Główna Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego. Kielce 2007, s.12-13. Kazimierz Głowacki. Szara godzina [w:] „Media i nowe media”. Wyd. Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Kielce 2012, s. 97-99.
  51. ↑ Jerzy Kisson-Jaszczyński. Głowacki Kazimierz [w:] Prowincjonałki..., s. 73.

Bibliografia

  • Jerzy Kisson-Jaszczyński. Powrót Głowackiego, "Tygodnik Piotrkowski". R: 1980, nr 36.
  • Paweł Reising. Rozmowa z Kazimierzem Głowackim, "Biuletyn Trybunalski. Niezależne pismo regionu piotrkowskiego". R:1991, nr 3.
  • Jerzy Kisson-Jaszczyński. Głowacki Kazimierz [w:] Prowincjonałki. Alfabet piotrkowski. Piotrków Trybunalski 1993, s.72-74; * Marcin Gąsior. Kazimierz Głowacki [w:] Laureaci Złotej Wieży Trybunalskiej 1971-2000. Biblioteka Piotrkowska nr 21. Towarzystwo Przyjaciół Miasta Piotrkowa. Piotrków Trybunalski 2001, s. 33-34.
  • Zbigniew Judycki, Józef Siwek. Głowacki Kazimierz Jerzy [w:] Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny. T. I. Oficyna Wydawnicza Kucharski. Toruń 2002, s. 57-58;
  • Paweł Reising. Przestrzenie Kazimierza Głowackiego, "Kurier. Kultura i Rzeczywistość". Piotrków Trybunalski. R: 2004, nr 4;
  • Zenon Bartczak. Kazimierz Głowacki [w:] Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Dzieje. Wychowankowie. Absolwenci. Piotrków Trybunalski 2005, s. 282-283;
  • Zbigniew Judycki, Józef Siwek. Głowacki Kazimierz Jerzy [w:] Świętokrzyskie biografie. Słownik biograficzny. Kto jest kim w województwie świętokrzyskim. T. I. Kielce 2007, s. 101-102.

Media użyte na tej stronie

Kazimierz Glowacki.jpg
Autor: Btg, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kazimierz Jerzy Głowacki