Kazimierz Grabowski (wojewoda)

Kazimierz Grabowski (ur. 1866 we Lwowie, zm. 3 lutego 1932 tamże) – polski prawnik, urzędnik państwowy Austro-Węgier, pierwszy wojewoda lwowski w II Rzeczypospolitej.

W 1884 ukończył Gimnazjum im. Franciszka Józefa, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Pracował następnie w administracji austro-węgierskiej, osiągając ostatecznie stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Przedlitawii w Wiedniu. W latach 1915–1916 komisarz we Lwowie, następnie starosta powiatu samborskiego w Samborze.

Po odzyskaniu niepodległości został sędzią Najwyższego Trybunału Administracyjnego i Sądu Najwyższego. 23 kwietnia 1921 mianowany pierwszym wojewodą lwowskim. Urząd objął 1 września 1921, po wejściu w życie podziału b. Królestwa Galicji i Lodomerii na województwa i likwidacji Namiestnictwa Galicji^[1]. 25 września 1921 został ranny podczas zamachu Stepana Fedaka na Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Po konflikcie z Władysławem Kiernikiem – ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Wincentego Witosa (koalicja Chjeno-Piasta) został zawieszony, a 30 czerwca 1924 zwolniony formalnie z funkcji wojewody.

Odznaczenia

↑ Dz.U. z 1921 r. nr 46, poz. 282- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 maja 1921 r. w przedmiocie wykonania art. 3 ustawy z dnia 3 grudnia 1920 r. o tymczasowej organizacji władz administracyjnych II instancji (województw) na obszarze b. Królestwa Galicji i Lodomerji z W. Ks. Krakowskiem oraz na wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej obszarach Spisza i Orawy, por. Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012 wyd. Universitas, ISBN 97883-242-1678-9, s. 129.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Grabowski Kazimierz w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 167;