Kazimierz Gryglas

Kazimierz Gryglas

Doktor, Maciek, Janek, Marian

Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1904 Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1964 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	frezer
Partia	Komunistyczna Partia Polski Polska Partia Robotnicza Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Kaizmierza Gryglasa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Kazimierz Gryglas pseud. Doktor, Maciek, Janek, Marian (ur. 7 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. 2 czerwca 1964 tamże) – działacz komunistyczny.

Syn kotlarza Juliana, skończył szkołę podstawową i praktykował w warsztatach mechanicznych, równocześnie ucząc się w szkole rzemieślniczej. Od 1923 pomocnik frezera w fabryce budowy parowozów, działał w Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) (później KZMP) od 1924. Był jednym z najaktywniejszych działaczy Wydziału Żołnierskiego ZMK. 25 stycznia 1925 aresztowany i osadzony na Pawiaku, potem na rok w mokotowskim więzieniu. Zwolniony z pracy za działalność komunistyczną, został sezonowym robotnikiem budowlanym. Od października 1926 do marca 1928 odbywał służbę wojskową we Włodawie, później został członkiem Komitetu Warszawskiego ZMK i latem 1928 reprezentował warszawską organizację ZMK na IV Plenum KC ZMK. Uczestnik obrad V Kongresu Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży w Moskwie jesienią 1928, podczas powrotu przez Niemcy aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy. Po powrocie wstąpił do KPP, na polecenie której rozpoczął również działalność w PPS-Lewicy. Został sekretarzem okręgowym PPS-Lewicy w Białymstoku, w kwietniu 1929 z ramienia PPS-Lewicy kierował kampanią wyborczą do Rady Miejskiej w Grodnie, za co został na krótko uwięziony. 20-21 czerwca 1929 w Warszawie na I Zjeździe PPS-Lewicy został wybrany do Komitetu Centralnego. 3 sierpnia 1929 aresztowany w Białymstoku i skazany na 1,5 roku więzienia, podczas odbywania kary był starostą komuny więziennej. W marcu 1931 zwolniony, pracował w ZLCh „Samopomoc” w Białymstoku do jej rozwiązania. W styczniu 1932 został członkiem Komitetu Okręgowego (KO) KPP w Lublinie, w maju 1932 aresztowany w Warszawie na pół roku, zwolniony z braku dowodów. W KPP działał do jej likwidacji w 1938. Podczas okupacji pracował na budowach, po styczniu 1945 wstąpił do PPR, potem PZPR. Pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mięsnego, Warszawskich Zakładach Fotochemicznych „Foton” i (od maja 1953) Przedsiębiorstwie Zmechanizowanych Robót Ziemnych. W 1949 decyzją Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP) wydalony z partii za „popełnienie nadużyć przy rozdziale mięsa”; prawa członka PZPR przywrócono mu 14 sierpnia 1956, a w 1964 przyznano mu rentę dla zasłużonych. Był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Został pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera 2C-10-15)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.
• Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze