Kazimierz Kardaszewicz

Kazimierz Kardaszewicz
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1855
Ostróg

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1945
Pruszków

Przebieg służby
Lata służby

1879-1918

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

1 Lazaret 3 Dywizji Strzelców Polskich

Stanowiska

naczelny lekarz szpitala wojskowego
naczelny lekarz lazaretu dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Kazimierz Kardaszewicz (ur. 15 marca 1855 w Ostrogu na Wołyniu, zm. 21 kwietnia 1945 w Pruszkowie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Grób gen. Kazimierza Kardaszewicza na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie

Kazimierz Kardaszewicz urodził się 15 marca 1855 roku w Ostrogu na Wołyniu, w rodzinie Stanisława i Kamili z Dębskich. Kształcił się w Ostrogu i w Żytomierzu, gdzie uzyskał maturę. W 1879 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. W tym samym roku rozpoczął służbę w Armia Imperium Rosyjskiego. W 1886 roku ukończył specjalny dwuletni kursu w Imperatorskiej Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Pełnił służbę jako lekarz na kolejnych stanowiskach w jednostkach liniowych. W 1904 roku został mianowany radcą stanu.

Od 2 stycznia 1907 roku przez kolejnych dziesięć lat był naczelnym lekarzem szpitala wojskowego w Benderach, w ówczesnej guberni besarabskiej. W kwietniu 1917 roku został naczelnym lekarzem Korpusu Komunikacji Wojennych w Odessie. Był członkiem Związku Wojskowych Polaków, a od lutego do kwietnia 1918 roku szefem sanitarnym Polskich Oddziałów Wojskowych Okręgu Odeskiego[1]. 4 maja 1918 roku został wyznaczony na stanowisko naczelnego lekarza 1 lazaretu 3 Dywizji Strzelców Polskich. W lipcu 1918 roku, po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego, został przetransportowany do Warszawy.

21 sierpnia 1919 roku został przyjęty do Rezerwy Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej w randze generała podporucznika lekarza[2]. Szef sekcji opieki w Departamencie Sanitarnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Z dniem 31 stycznia 1924 roku został przeniesiony z rezerwy w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[3][4]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[5]. Zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów stanu spoczynku[6]. Od 1925, początkowo społecznie, a w latach 1929–1938 etatowo, pracował w Bibliotece Publicznej miasta stołecznego Warszawy, gdzie zorganizował i kierował działem starodruków; organizował też dział rękopisów. Wysiedlony w 1940 roku przez Niemców osiadł w Pruszkowie, tam zmarł i został pochowany. Pozostawił prace z dziedziny historii i bibliografii medycyny wojskowej.

W 1884 roku Kazimierz Kardaszewicz zawarł związek małżeński z Rozalią Zaorską, z którą miał trzech synów:

  • Kazimierza Stanisława (ur. 3 grudnia 1895), pułkownika piechoty Wojska Polskiego,
  • Jerzego Stanisława (ur. 13 marca 1897, zm. 1953) inżyniera, kapitana Wojska Polskiego[7],
  • Stanisława (1889–1940), majora broni pancernych Wojska Polskiego.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Bagiński 1921 ↓, s. 405.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 89 z 20 września 1919 roku, poz. 3232.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 670, tu jako datę urodzenia podano 31 stycznia 1855 roku.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1405.
  5. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322, 1138 tu jako Franciszek Kardaszewicz.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 181, 827.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/1934, s. 232

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
  • Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
  • T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, wyd.: Editions Spotkania. Warszawa 1991.
  • P. Kosk, Generalicja polska. t. 1. wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks". Pruszków 1998.
  • Irena Kaszubska, Kazimierz Kardaszewicz, w: Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Łódź 1972, s. 398
  • Stanisław Herbst, Kazimierz Kardaszewicz, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XII, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 1966-1967, s. 42
  • M. Parnowska, Generał Kazimierz Kardaszewicz: lekarz, bibliotekarz, humanista, Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego. Warszawa 2008.
  • Włodzimierz Witczak, Kazimierz Kardaszewicz (1855-1945) lekarz, żołnierz, bibliotekarz, Kwartalnik Historii Nauki i Techniki nr 2, Wydawnictwo IHNOiT PAN, Warszawa 1992, s. 221-229.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
VAT Order of Saint Gregory the Great GCross BAR.svg
Baretka: Order Świętego Grzegorza Wielkiego – Kawaler Krzyża Wielkiego – Watykan / Stolica Apostolska.
Kazimierz Kardaszewicz (grób) 01.jpg
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób gen. Kazimierza Kardaszewicza na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie