Kazimierz Koszutski

Kazimierz Maria Koszutski (ur. 17 listopada 1922 we Lwowie, zm. 11 marca 1996) – polski poeta, prozaik, autor audycji radiowych, tłumacz języków niemieckiego, czeskiego i ukraińskiego[1].

Studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował jako poeta w 1938 r. na łamach dwutygodnika „Pokolenie” (Lwów). W 1943 r. był więziony przez gestapo. Od 1947 r. mieszkał we Wrocławiu. W latach 1946–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR[2]. W latach 1952–1971 był redaktorem Polskiego Radia. W latach 1972–1979 pełnił funkcję redaktora czasopisma „Wiadomości”. W latach 1978–1980 był kierownikiem literackim Teatru Dramatycznego w Legnicy. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi i nagrodę literacką miasta Wrocławia w 1964 roku.

Twórczość

  • Trudny horyzont (poezje)
  • Spotkanie o zmierzchu (opowiadania)
  • Ostatnia ziemia (poezje)
  • Szeptem (poezje)
  • Dorzecza dosłowności (poezje)
  • Nie wierzcie tulipanom (opowiadania)
  • W miasteczku za trzy grosze (opowiadania)
  • Uprawianie pamięci (poezje)
  • Świadectwo tożsamości (poezje)
  • Imiona bezsenności (opowiadania)

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 408. ISBN 83-7384-561-5.
  2. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 437. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia