Kazimierz Kurnikowski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 października 1885 Nowy Sącz, Austro-Węgry |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 września 1965 Rio Caballos, prow. Córdoba, Argentyna |
| Kierownik Konsulatu RP w Nowym Jorku | |
| Okres | od 1920 |
| Poprzednik | Jerzy Barthel de Weydenthal |
| Następca | Stefan Ludwik Grotowski |
| Konsul i kier. kons./Konsul generalny RP w Pittsburgu | |
| Okres | od 1920 do 1926 |
| Następca | Artur Marian Ocetkiewicz |
| Konsul generalny RP w Chicago | |
| Okres | od 1926 do 1928 |
| Poprzednik | Jerzy Barthel de Weydenthal |
| Następca | Aleksander Szczepański |
| Konsul generalny RP w Jerozolimie | |
| Okres | od 1931 do 1937 |
| Poprzednik | Tytus Zbyszewski |
| Następca | Witold Hulanicki |
| Poseł RP w Argentynie[1] | |
| Okres | od 1937 do 1941 |
| Poprzednik | Wacław Dostal |
| Następca | Mieczysław Chałupczyński |
| Odznaczenia | |
     | |
Kazimierz Zdzisław Kurnikowski, vel Kurnikowski-Jacobi (ur. 10 października 1885 w Nowym Sączu, zm. 19 września 1965 w Rio Ceballos, prow. Córdoba, Argentyna) – doktor prawa, austriacki sędzia, polski urzędnik ministerialny i konsularny, dyplomata.
Życiorys
Syn Teofila urzędnika kolejowego i Marii z d. Jacobi. Uczęszczał do gimnazjum w Nowym Sączu w latach (1895–1901), i do III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1901–1903), studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1903–1907), a następnie na Wydziale Filozoficznym tej uczelni (1908–1909 i 1911–1912). W 1909 uzyskał na UJ doktorat w zakresie prawa.
Podjął pracę w austriackim wymiarze sprawiedliwości – w charakterze praktykanta sądowego (1908–1911) w Sądzie Krajowym w Krakowie, sędziego w Sądzie w Chrzanowie (1911–1912), oraz w Sądzie Najwyższym i Kasacyjnym w Wiedniu (1912–1918).
Początkowo był wicesekretarzem w Ministerstwie Opieki Społecznej (1918). W 1919 przeszedł do służby zagranicznej, pełniąc funkcję konsula w Nowym Jorku (1919–1920), również kier. urzędu tamże (1920), konsula i kier. konsulatu/konsula generalnego w Pittsburghu (1920–1926), konsula generalnego w Chicago (1926–1928)[2], pracownika Departamentu Konsularnego MSZ (1929–1931), konsula generalnego w Jerozolimie (1931–1937), Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego[3] w Buenos Aires (1937–1941), z akredytacją na Chile, Paragwaj i Urugwaj, Ekwador i Boliwię. Odwołany, pozostał na terenie Argentyny. W 1942 podjęto decyzję o zwolnieniu go ze służby państwowej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Przypisy
- ↑ Z akredytacją na Chile, Paragwaj, Urugwaj, Ekwador i Boliwię
- ↑ Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020, s. 102-105
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 41.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i szerzenia wiedzy wojskowej”.
Bibliografia, literatura, linki
- Kurnikowski Kazimierz Zdzisław, [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 101.
- Przemysław M. Żukowski: Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), 2008, z. 165, s. 34–70, [w:] [1]
- Życiorys na stronie MSZ
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę