Kazimierz Lubomirski (kompozytor)

Kazimierz Anastazy Karol Lubomirski
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1813 Czerniejowice
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1871 Lwów
Ojciec	Fryderyk Wilhelm Lubomirski
Matka	Franciszka Załuska
Żona	Zeneida Hołyńska
Dzieci	Stanisław Michał Lubomirski Maria Lannes de Montebello

Kazimierz Anastazy Karol Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 17 lutego 1813 w Czerniejowcach na Pobereżu, zm. 29 czerwca 1871 we Lwowie) – kompozytor, autor wielu popularnych pieśni.

Życiorys

Dzieciństwo naznaczone miał separacją rodziców. Od dziecka wykazywał talent muzyczny, najpierw uczył się u J. Schmidberga, kapelmistrza pałacowej orkiestry Lubomirskich w Równem, później studiował muzykę w Dreźnie u Dotzauera. Podróżując po Europie, nawiązał liczne kontakty z wybitnymi artystami. W Warszawie przyjaźnił się z młodszym bratem J.I. Kraszewskiego, Kajetanem. Od 1852 do 1858 był wiceprezesem Tow. Wsparcia Podupadłych Artystów Muzyki oraz organizował cotygodniowe koncerty w swoim salonie muzycznym. Po śmierci Józefa Elsnera (1854) przetłumaczył z niemieckiego i przygotował w 1855 r. do druku diariusz Józefa Elsnera z 1. 1839-48, zatytułowany „Sumariusz moich utworów muzycznych”, który fragmentarycznie został wydany w „Ruchu Muzycznym” w 1857 r. (całość dopiero w 1957 r.).

Po 1860 r. osiadł na stałe w swoim majątku w Równem (odziedziczywszy po swym ojcu klucze rówieński i aleksandryjski na Wołyniu). Był m.in. kuratorem miejscowego gimnazjum. Na kilka lat przed śmiercią częściowo sparaliżowany, nie mogąc zajmować się muzyką, tłumaczył literaturę obcą na język ojczysty.

Twórczość

Skomponował 60 utworów, w tym:

• Około 36 pieśni na głos z fortepianem cieszących się swego czasu dużym uznaniem. Większość pieśni została wydana w Warszawie.

• Instrumentalne, głównie fortepianowe miniatury taneczne.

Kompozycje

Pieśni

• Op.1 – Rozmowa
• Op.2 – Sen
• Op.3 – Pierwiosnek
• Op.12 – Zawsze i wszędzie
• Op.13 – La Rosa e la Croce, Romanza
• Op.14 – Smutny Rolnik i Barkarola „Na morze”
• Op.15 – Pieśń z wieży
• Op.16 – El sospeto
• Op.17 – W jesieni (Im Herbst)
• Op.18 – Niepewność
• Op.21 – Pochód kozacki
• Op.22 – Gwiazdka
• Op.27 – Seguidilla et Romanza
• Op.28 – La Partenza
• Op.33 – 2gi Pochód kozacki
• Op.37 – U nas inaczéj dumka
• Op.38 – Mazurek śpiewany w Cyruliku Sewilskim przez pannę Hollossy
• Op.42 – Nie płacz dziewczę
• Op.47 – Piosnka, Dwie rany
• Op.48 – Le Myosothis, Romance
• Op.49 – La Consolazione, Romance
• Op.52 – Marya
• Op.54 – Ave Maria, dwuśpiew
• Op.55 – Marzenie
• Op.57 – Jeden z obu. Sonet włoski z nad brzegu Teterowa
• Op.58 – Dwie dumki „Nigdyż”, „Do gęśli”
• Op.59 – Do Dniepru
• Op.60 – Siwy koń
• Op.61 – Gdyby orlem być

Rodzina

Syn Fryderyka Lubomirskiego i Franciszki z Załuskich, wnuk Józefa Lubomirskiego (kasztelana kijowskiego). Od 1837 mąż Zeneidy z Hołyńskich (1820-1893) Mieli dzieci: Stanisława Michała (1838-1918) i Marię (1842-1930)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Przybylski „Kazimierz Lubomirski” [w] „Polski Słownik Biograficzny” t. XVIII, wyd. Ossolineum Wrocław – Warszawa – Kraków, 1973.
• Wacław Panek „Polski Śpiewnik Narodowy”, s. 167, 295.
• Maria Prokopowicz „Muzyczny ruch wydawniczy” w Andrzej Spóz „Kultura muzyczna Warszawy, drugiej połowy XIX w.”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, na str. 258 podaje, że kilkanaście pierwszych utworów fortepianowych i pieśni wydał w Lipsku C.G. Röder przy współpracy R. Friedleina.
• L. Bełza, „Między oświeceniem i romantyzmem”, Kraków, 1961 str. 45.
• Józef Elsner „Sumariusz moich utworów muzycznych”, Kraków, 1957, s. 23; [Rolle J.] Dr Antoni J., „Wybór pism”, Kraków, 1966, tom III.
• Z. Jachimecki, „Muzyka polska”, w: „Polska jej dzieje i kultura”, Warszawa [1928] i nadbitka cz. III str. 9.
• F. Pazdirek, „Universal-Handbuch der Musikalischen Literatur”, Wiedeń 1904–10, tom I, str 668.
• T.J. Stecki, „Miasto Równe”, Warszawa, 1880 str. 33–4.
• S. Świerzewski, „Kraszewski i polskie życie muzyczne XIX w.”, Kraków, 1962 str. 20, 195, 197.
• „Z dziejów muzyki polskiej”, Kraków, 1966, tom II, s. 363.

Linki zewnętrzne

• Utwory Kazimierza Lubomirskiego w bibliotece Polona