Kazimierz Majdański

Kazimierz Jan Majdański

Arcybiskup ad personam
Facere Voluntatem Tuam Spełniać wolę Twoją
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1916 Małgów
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 2007 Łomianki
Biskup diecezjalny szczecińsko-kamieński
Okres sprawowania	1979–1992
Biskup pomocniczy włocławski
Okres sprawowania	1963–1979
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 lipca 1945
Nominacja biskupia	19 listopada 1962
Sakra biskupia	24 marca 1963
Odznaczenia

Kazimierz Jan Majdański (ur. 1 marca 1916 w Małgowie, zm. 29 kwietnia 2007 w Łomiankach) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii moralnej, biskup pomocniczy włocławski w latach 1963–1979, biskup szczecińsko-kamieński w latach 1979–1992, wiceprzewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny w latach 1980–1981, arcybiskup ad personam od 1992, od 1992 arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Kawaler Orderu Orła Białego. Brat Walentego Majdańskiego.

Życiorys

Pochodził z wielodzietnej rodziny robotniczo-rolniczej. W latach 1934–1939 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. 7 listopada 1939, jako alumn VI roku, został aresztowany przez gestapo. Był więziony w Sachsenhausen i Dachau, w Dachau został poddany doświadczeniom pseudomedycznym. Po uwolnieniu przyjął święcenia kapłańskie 29 lipca 1945 w Paryżu. Odbył studia doktoranckie w dziedzinie teologii moralnej na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1949 był wikariuszem parafii katedralnej we Włocławku oraz wykładowcą miejscowego seminarium (także jego wicerektorem w latach 1952–1957). W latach 1956–1974 kierował redakcją pisma „Ateneum Kapłańskie”.

19 listopada 1962 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej ze stolicą tytularną Zorolus. Sakrę biskupią otrzymał 24 marca 1963 we Włocławku z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Pełnił funkcje wikariusza generalnego diecezji i dziekana kapituły katedralnej. Brał udział w II i IV sesji soboru watykańskiego II. Prowadził wykłady w Akademii Teologii Katolickiej, w 1972 habilitował się. W 1975 założył Instytut Studiów nad Rodziną w Łomiankach przy ATK i do 1993 był jego pierwszym dyrektorem^[1].

W marcu 1979 został biskupem diecezjalnym diecezji szczecińsko-kamieńskiej. W okresie sprawowania przez niego funkcji biskupiej powstało Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie (1981) oraz Instytut Świeckiego Życia Konsekrowanego – Świętej Rodziny (1986). W 1987 był inicjatorem i organizatorem wizyty Jana Pawła II w Szczecinie. Przyczynił się do rozwoju i poszerzenia diecezji, co dało podstawy do podniesienia Szczecina do rangi metropolii w marcu 1992. W tym samym roku ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego został przeniesiony w stan spoczynku i zwolniony z obowiązków duszpasterza diecezji, otrzymał jednocześnie tytuł arcybiskupa ad personam. Uczestniczył w pracach instytucji watykańskich, był wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Rodziny, brał udział w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1980.

Osobistym sekretarzem biskupa w latach 1986–1989 był ks. prałat dr Ireneusz Sokalski.

Specjalizował się w teologii małżeństwa i rodziny. W 1982 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Autor książek, m.in.:

• Wspólnota życia i miłości. Zarys teologii małżeństwa i rodziny (Poznań – Warszawa 1979, tłumaczone na język włoski i francuski),
• Będziecie moimi świadkami (Szczecin 1987, tłumaczone na język hiszpański, włoski i niemiecki),
• Rodzina u progu trzeciego tysiąclecia (Warszawa 1995).

Przez wiele lat związany był ze środowiskiem Radia Maryja. Wspierał też Opus Dei, które w 1989 zaprosił do Polski^[2].

Pochowany został w Łomiankach w kaplicy w założonym przez siebie Instytucie Studiów nad Rodziną^[3]. W 2007 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie z inicjatywy Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość posadzono drzewko poświęcone jego pamięci.

Odznaczenia, wyróżnienia, upamiętnienie

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 11 listopada 2006 został odznaczony Orderem Orła Białego^[4]. Wcześniej postanowieniem z 25 kwietnia 1995 prezydent Lech Wałęsa nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[5]. W 1991 otrzymał Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Großes Verdienstkreuz mit Stern und Schulterband)^[6].

Nadano mu honorowe obywatelstwo: Szczecina (1996), Łomianek (2003), Warszawy (2004), Stargardu (2005) i Polic (2005).

W 1992 uhonorowano go tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego^[7].

W 1990 otrzymał wyróżnienie honorowego członkostwa Instytutu Zachodniego^[8], a w 1995 został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est.

W 2020 jego imieniem nazwano nowo budowany odcinek drogi w Szczecinie^[9].

Przypisy

Bibliografia

• PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
• Polak G., Kto jest kim w Kościele?, Warszawa 1996.

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Kazimierza Majdańskiego na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej [dostęp 2018-11-18]
• Kazimierz Majdański w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-26]
• Kazimierz Majdański, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-11-26] .