Kazimierz Niepla

Kazimierz Jan Niepla

Kazimierz Niepliński

Kawka, Smyczek

Kazimierz Niepla (ze zbiorów NAC)
podporucznik
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1922 Łukowiec Żurawski (woj. stanisławowskie)
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1968 Lewin Brzeski
Przebieg służby
Lata służby	1942–1944
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne w ZSRR Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	24 Pułk Piechoty (PSZ), pluton radiołączności Oddziału V sztabu Okręgu Wilno AK
Stanowiska	radiotelegrafista
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Tablica w kościele św. Jacka w Warszawie, upamiętniająca poległych cichociemnych, w tym Kazimierza Niepli

Kazimierz Jan Niepla, po wojnie Kazimierz Niepliński pseud.: „Kawka”, „Smyczek” (ur. 20 lutego 1922 w Łukowcu Żurawskim (woj. stanisławowskie, zm. 26 czerwca 1968 w Lewinie Brzeskim) – żołnierz Armii Andersa i Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej i ludowego Wojska Polskiego, podporucznik łączności, cichociemny.

Życiorys

10 lutego 1940 roku razem z rodzicami i czwórką rodzeństwa został zesłany w głąb ZSRR, zmuszony do niewolniczej pracy w kopalni złota Bieriezowski w obwodzie swierdłowskim (Ural). Po układzie Sikorski-Majski zwolniony, w marcu 1942 roku wstąpił do Armii Andersa, przydzielono go do 2 kompanii 24 pułku piechoty 8 Dywizji Piechoty. Jednocześnie uczył się w Szkole Podchorążych. We wrześniu 1942 roku przerzucono go do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.

Zgłosił się do słuzby w okupowanej Polsce. Po przeszkoleniu ze specjalnością w łączności radiowej został zaprzysiężony 10 lipca 1943 roku w oddanym do dyspozycji Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza ośrodku SOE (STS 43) w Audley End k. Saffron Walden, hrabstwo Essex i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Latiano nieopodal Brindisi we Włoszech^[1]. Zrzutu dokonano w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w ramach operacji „Weller 6” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Freyera. Niepla dostał przydział do Okręgu Wilno AK, gdzie służył jako radiotelegrafista w plutonie radiołączności Oddziału V Łączności sztabu okręgu.

Przydzielony jako radiooperator do sztabu Obszaru Północno-Wschodniego organizacji NIE. Komendantem tego obszaru mianowano dotychczasowego szefa sztabu Komendy Okręgu Wilno AK ppłk. Lubosława Krzeszowskiego ps. Ludwik. Według ustaleń historyka Janusza Kurtyki, od 1940 Krzeszowski był agentem sowieckiego wywiadu. Zadenuncjował kierownictwo organizacji NIE oraz członków sztabu, w tym Kazimierza Nieplę^[2].

Prawdopodobnie wskutek tej denuncjacji 8 sierpnia 1944 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na 10 lat łagru^[3]. Osadzony na półwyspie Tajmyr, w Norylsku na wiecznej zmarzlinie (Kraj Krasnojarski)^[1]. W styczniu 1954 roku wrócił do Polski. Pracował jako starszy referent, kierownik warsztatów mechanicznych, ekonomista, początkowo w Warszawie, później w Lewinie Brzeskim. Od 1966 roku należał do PZPR.

Awanse

• starszy strzelec – 21 lutego 1943
• podchorąży – 17 kwietnia 1943 roku
• podporucznik – 9 kwietnia 1944 roku
• podporucznik LWP – rozkazem personalnym 0344 Ministra Obrony Narodowej z 9 sierpnia 1961 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Życie rodzinne

Kazimierz Niepla był synem Jana, rolnika, i Agnieszki z domu Mazurek. W 1955 roku ożenił się z Janiną Jabłońską (ur. w 1932 roku). Nie mieli dzieci.

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Kazimierz Niepla. W Lewinie Brzeskim 1 marca 2015 r., w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, na placu przy kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny została odsłonięta tablica - Pamięci Żołnierzy i Działaczy podziemia niepodległościowego z lat 1939 - 1956, na której wymieniony jest Kazimierz Niepla^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik Biograficzny Cichociemnych, przedmowa Przemysław Bystrzycki, pod red. Tomasza Kaczora. T. 2. Rzeszów: 1996, s. 121–122. ISBN 83-902499-5-2.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 372. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 186.

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej