Kazimierz Pławski

Kazimierz Pławski
Ilustracja
Kazimierz Pławski w roku 1929
generał dywizji generał dywizji
Pełne imię i nazwisko

Kazimierz Fryderyk Pławski

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1877
Jedwabno

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1969
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal za Warszawę 1939–1945 Komandor Orderu Orła Białego (Serbia) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Otwarcie Szkoły Gazowej w Warszawie 12 marca 1925 - gen. Kazimierz Pławski drugi z prawej w pierwszym rzędzie
Zebranie koła kawalerów Orderu Królestwa Jugosławii 27 stycznia 1929 - gen. Kazimierz Pławski siedzi 2. z prawej

Kazimierz Fryderyk Pławski (ur. 5 marca 1877 w Jedwabnie, zm. 12 listopada 1969 w Warszawie) – generał dywizji inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Kazimierz Fryderyk Pławski urodził się 5 marca 1877 roku w Jedwabnie, w rodzinie Bolesława, majora armii rosyjskiej, i Jadwigi ze Szwarców[1]. Kształcił się w Korpusie Kadetów w Moskwie. Od 1898 roku oficer zawodowy rosyjskiej artylerii. W 1905 roku, w stopniu kapitana, ukończył Akademię Artylerii w Petersburgu. W latach 1914–1917, w stopniu pułkownika, walczył na froncie austriackim i niemieckim, ostatnio jako pomocnik szefa artylerii frontu. Od listopada 1917 roku do lutego 1918 roku dowódca I Brygady Artylerii i inspektor artylerii w I Korpusie Polskim w Rosji, odcięty od Korpusu w czasie walk.

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Do stycznia 1919 roku był pomocnikiem szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a do marca 1919 roku pomocnikiem kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych. W marcu 1919 roku został oficerem do specjalnych zleceń Ministra Spraw Wojskowych. Od 28 maja 1919 roku pełnił obowiązki inspektora artylerii III Korpusu Armii Polskiej we Francji. W grudniu 1919 roku znalazł się w składzie Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu.

W marcu 1920 roku powrócił do kraju i objął dowództwo II Brygady Artylerii Legionów. Na tym stanowisku 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika artylerii, w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[2]. Wziął udział w bitwie niemeńskiej[3]. W październiku 1920 roku został słuchaczem kursów dla wyższych dowódców, a po jego ukończeniu wykładowcą i zastępcą dyrektora nauk tych kursów. 1 czerwca 1921 roku znów pełnił służbę na stanowisku dowódcy II Brygady Artylerii Legionów, pozostając w ewidencji 2 pułku artylerii polowej Legionów[4]. 17 grudnia 1921 roku został szefem Wydziału Artylerii Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów. 10 listopada 1922 roku został mianowany zastępcą szefa Departamentu III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. W kwietniu 1924 roku został mianowany szefem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. 25 października 1926 roku został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[6][7]. Osiadł w Warszawie. 27 marca 1939 roku został powołany do służby czynnej i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych, lecz bez powierzenia konkretnej funkcji.

W 1945 roku zgłosił się do służby w Ludowym Wojsku Polskim i został wyznaczony na szefa Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1947 roku w stanie spoczynku. Do 1949 roku pracował w Wojskowej Akademii Technicznej i w Instytucie Mechaniki w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-4-7)[8].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 254.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 r., poz. 547. Według Witolda Jarno, Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7, s. 107, dowodził brygadą od sierpnia 1920 roku do 1921 roku.
  3. ↑ Marek Tarczyński, Andrzej Bartnik: Bitwa Niemeńska 29 VIII-18 X 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 1998, s. 559
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 280, 822.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 963.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
  7. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 254, autor jako datę przeniesienia w stan spoczynku podał 17 marca 1927 roku, czyli dzień opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk..
  8. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  9. ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 578.
  10. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.
  11. ↑ a b c Zbigniew Krotke: Polski Krzyż Zasługi 1923-2000. Dzieje i katalog. Białystok, Lublin: PTN, 2010, s. 108. ISBN 978-83-896162-1-0

Bibliografia

  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, t. III (M-S), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, ISBN 978-83-7611-712-6.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
POL Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1942) BAR.svg
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Zebranie koła kawalerów Orderu Królestwa Jugosławii 1929 NAC 1-D-955-2.jpg
Zebranie koła kawalerów Orderu Królestwa Jugosławii. Uczestnicy zebrania. W pierwszym rzędzie widoczni m.in.: prof. Uniwersytetu Warszawskiego Antoni Gluziński (czwarty z lewej), płk Bolesław Wieniawa-Długoszowski (pierwszy z lewej), poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Polski w Jugosławii Wacław Babiński (drugi z lewej), poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Jugosławii w Polsce Branko Lazarević (trzeci z lewej), gen. Kazimierz Pławski (piąty z lewej), Szpakowski. W drugim rzędzie widoczni: płk Rottowski, płk. Ludomił Rayski, Przyjemski, kpt. Łoza, mjr. Stanisław Próchnicki, Bogusławski. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-D-955-2
Otwarcie Szkoły Gazowej w Warszawie 1925 NAC 1-W-910.jpg
Otwarcie Szkoły Gazowej w Warszawie 12 marca 1925. Uczestnicy uroczystości przed budynkiem. W pierwszym rzędzie od prawej: gen. Stefan Suszyński, gen. Kazimierz Pławski, gen. Józef Haller, gen. Lucjan Żeligowski, ppłk Walery Jasiński. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-910
SRB-SHS-YUG Orden Belog Orla Komandir BAR.svg
Baretka: Order Białego Orła – Komandor – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
PL Epolet gen dyw.svg
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).
Kazimierz Pławski gen. bryg. NAC 1-D-955-2.jpg
Kazimierz Pławski gen. bryg.; 27 stycznia 1929.
POL Za Warszawę 1939-1945 BAR.svg
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945