Kazimierz Pławski
![]() Kazimierz Pławski w roku 1929 | |
![]() | |
Pełne imię i nazwisko | Kazimierz Fryderyk Pławski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne |
|
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Kazimierz Fryderyk Pławski (ur. 5 marca 1877 w Jedwabnie, zm. 12 listopada 1969 w Warszawie) – generał dywizji inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
Kazimierz Fryderyk Pławski urodził się 5 marca 1877 roku w Jedwabnie, w rodzinie Bolesława, majora armii rosyjskiej, i Jadwigi ze Szwarców[1]. Kształcił się w Korpusie Kadetów w Moskwie. Od 1898 roku oficer zawodowy rosyjskiej artylerii. W 1905 roku, w stopniu kapitana, ukończył Akademię Artylerii w Petersburgu. W latach 1914–1917, w stopniu pułkownika, walczył na froncie austriackim i niemieckim, ostatnio jako pomocnik szefa artylerii frontu. Od listopada 1917 roku do lutego 1918 roku dowódca I Brygady Artylerii i inspektor artylerii w I Korpusie Polskim w Rosji, odcięty od Korpusu w czasie walk.
W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Do stycznia 1919 roku był pomocnikiem szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a do marca 1919 roku pomocnikiem kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych. W marcu 1919 roku został oficerem do specjalnych zleceń Ministra Spraw Wojskowych. Od 28 maja 1919 roku pełnił obowiązki inspektora artylerii III Korpusu Armii Polskiej we Francji. W grudniu 1919 roku znalazł się w składzie Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu.
W marcu 1920 roku powrócił do kraju i objął dowództwo II Brygady Artylerii Legionów. Na tym stanowisku 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika artylerii, w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[2]. Wziął udział w bitwie niemeńskiej[3]. W październiku 1920 roku został słuchaczem kursów dla wyższych dowódców, a po jego ukończeniu wykładowcą i zastępcą dyrektora nauk tych kursów. 1 czerwca 1921 roku znów pełnił służbę na stanowisku dowódcy II Brygady Artylerii Legionów, pozostając w ewidencji 2 pułku artylerii polowej Legionów[4]. 17 grudnia 1921 roku został szefem Wydziału Artylerii Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów. 10 listopada 1922 roku został mianowany zastępcą szefa Departamentu III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. W kwietniu 1924 roku został mianowany szefem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. 25 października 1926 roku został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[6][7]. Osiadł w Warszawie. 27 marca 1939 roku został powołany do służby czynnej i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych, lecz bez powierzenia konkretnej funkcji.
W 1945 roku zgłosił się do służby w Ludowym Wojsku Polskim i został wyznaczony na szefa Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1947 roku w stanie spoczynku. Do 1949 roku pracował w Wojskowej Akademii Technicznej i w Instytucie Mechaniki w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-4-7)[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[9][10]
- Krzyż Walecznych[9]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (zwer. 2 lutego 1959)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[9]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (9 maja 1946)[11]
- Medal za Warszawę 1939-1945 (1 marca 1946)[11]
- Komandor Orderu Orła Białego (Jugosławia)[9]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)[9]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej[1]
- Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)[9]
Przypisy
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 254.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 r., poz. 547. Według Witolda Jarno, Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7, s. 107, dowodził brygadą od sierpnia 1920 roku do 1921 roku.
- ↑ Marek Tarczyński, Andrzej Bartnik: Bitwa Niemeńska 29 VIII-18 X 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 1998, s. 559
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 280, 822.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 963.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 254, autor jako datę przeniesienia w stan spoczynku podał 17 marca 1927 roku, czyli dzień opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk..
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 578.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.
- ↑ a b c Zbigniew Krotke: Polski Krzyż Zasługi 1923-2000. Dzieje i katalog. Białystok, Lublin: PTN, 2010, s. 108. ISBN 978-83-896162-1-0
Bibliografia
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, t. III (M-S), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, ISBN 978-83-7611-712-6.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Linki zewnętrzne
- Kazimierz Pławski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-15].
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Zebranie koła kawalerów Orderu Królestwa Jugosławii. Uczestnicy zebrania. W pierwszym rzędzie widoczni m.in.: prof. Uniwersytetu Warszawskiego Antoni Gluziński (czwarty z lewej), płk Bolesław Wieniawa-Długoszowski (pierwszy z lewej), poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Polski w Jugosławii Wacław Babiński (drugi z lewej), poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Jugosławii w Polsce Branko Lazarević (trzeci z lewej), gen. Kazimierz Pławski (piąty z lewej), Szpakowski. W drugim rzędzie widoczni: płk Rottowski, płk. Ludomił Rayski, Przyjemski, kpt. Łoza, mjr. Stanisław Próchnicki, Bogusławski. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-D-955-2
Otwarcie Szkoły Gazowej w Warszawie 12 marca 1925. Uczestnicy uroczystości przed budynkiem. W pierwszym rzędzie od prawej: gen. Stefan Suszyński, gen. Kazimierz Pławski, gen. Józef Haller, gen. Lucjan Żeligowski, ppłk Walery Jasiński. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-910
Baretka: Order Białego Orła – Komandor – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).
Kazimierz Pławski gen. bryg.; 27 stycznia 1929.