Kazimierz Piekarski
![]() Kazimierz Piekarski, fragment pocztówki [1925–1930] | |
Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1893 Târgu Jiu |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 7 lutego 1944 Łowicz |
Zawód, zajęcie | bibliotekarz, bibliograf, historyk książki |
Narodowość | polska |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Kazimierz Rola-Piekarski[1] (ur. 30 marca 1893 w Târgu Jiu, zm. 7 lutego 1944 w Łowiczu) – polski bibliotekarz, bibliograf, historyk książki, bibliofil, kolekcjoner ekslibrisów.
Był przewodniczącym komisji dla centralnego katalogu inkunabułów w Polsce i twórcą warsztatu dla badań dziejów książki w XV i XVI wieku. Sekretarz, potem zastępca przewodniczącego Koła Krakowskiego w latach 1919–1939.
Pracował w bibliotekach: (1917–1920) Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, (1920–1921) Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, (1925–1930) Jagiellońskiej, (1931–1943) Narodowej. Stworzył teorię księgoznawstwa, która ma zastosowanie głównie do dawnej książki polskiej. Nie została nigdzie przez niego spisana w całości, ale jej fragmenty są rozrzucone po kilku pracach dotyczących książki XV i XVI wieku, której był znawcą. Głównie informacje zamieszczone są w publikacjach Książka w Polsce XV i XVI wieku[2] i Zadania bibliografii polskiej XVI stulecia[3].
W drugiej połowie lat dwudziestych XX wieku, w trakcie pełnienia obowiązków kierownika Działu Starych Druków Biblioteki Jagiellońskiej, stworzył warsztat do badań dawnej książki. Był twórcą jednego z najnowocześniejszych w tamtych czasach systemów wiedzy o książce. System swój nazywał księgoznawstwem (unikał terminu bibliologia). Opierał się on na pojęciu 'książki' na które składało się: strona zewnętrzna książki, treść oraz funkcja. Twierdził, że książką jest tylko ten druk lub rękopis, którego przeznaczeniem jest swobodne oddziaływanie na społeczeństwo, a tak rozumiana książka powinna być przedmiotem samodzielnej dyscypliny naukowej. Proponował wyróżnienie następujących zagadnień w ramach wiedzy o księgoznawstwie:
- produkcja drukarska
- papier i oprawa
- nakład
- kolportaż
- konsumpcja
- czytelnictwo
Na potrzeby prowadzonych badań wykorzystywał sprawdzoną już przez Joachima Lelewela metodę typograficzną - inkunabulistykę. Metodę tę wzbogacił o szereg własnych pomysłów – np. chronologizacja druków w zespołach klockowych i badanie ortografii. Poza metodą typograficzną stosował różne inne metody, np. związane z badaniem papieru książkowego lub papieru do oprawy książek, czy też inne związane z introligatorstwem badające rodzaj oprawy książki, technikę jej wykonania, analizę zdobień i rubrykowanie.
Jako podstawę źródłową do badań konsumpcji używał spisów zawartości różnych księgozbiorów publicznych i prywatnych. Wykorzystywał również zawarte w książkach wpisy proweniencyjne.
Twierdził że: Dawna książka doszła do naszych czasów w postaci materialnej, nie szukajmy przeto wiadomości o niej w – hipotekach. Był przeciwnikiem badań księgoznawczych (w zakresie produkcji drukarskiej) korzystających głównie z metody opierającej się o badanie źródeł archiwalnych.
Jego system księgoznawstwa nie korzystał z bibliografii. Takie oddzielenie bibliografii od systemu badawczego było krytykowane, wzbudzając wątpliwości co do kierunku poszukiwań.
W okresie międzywojennym Piekarski odkrył przypadkowo w oprawie starych ksiąg rachunkowych w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie fragmenty oryginalnej mapy średniowiecznej ojca polskiej kartografii Bernarda Wapowskiego, zaginęły one jednak w czasie II wojny światowej.
Za swoją działalność w dziedzinie książki i bibliotek Kazimierz Piekarski został uhonorowany w 1930 roku przez Rycerski Zakon Bibliofilski z Kapitułą Orderu Białego Kruka, Orderem Białego Kruka ze wstęgą inkunabułu. Order ten jest nadawany za zasługi na polu księgoznawstwa, literatury pięknej, nauki i sztuki. Noszony jest na lewym boku, z kokardą, wstęgą na piersi z haftowaną kołyską.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[4]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)[5]
- Order Białego Kruka ze wstęgą inkunabułu (1930)
Przypisy
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 13, s. 240, 28 grudnia 1938.
- ↑ Kazimierz Piekarski , Książka w Polsce XV i XVI wieku, Kraków 1931 .
- ↑ Kazimierz Piekarski , Zadania bibljografii polskiej XVI stulecia, Warszawa 1936 .
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w dziedzinie księgoznawstwa”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za krzewienie czytelnictwa”.
Bibliografia
- Kubów Stefan: Sylwetki polskich bibliologów. Wrocław: Ossolineum, 1983.
- Bieńkowska Barbara, Chamerska Halina: Zarys dziejów książki. Warszawa: Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy, 1987.
- Encyklopedia wiedzy o książce. Red. nacz.: Aleksander Birkenmajer. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971.
- Migoń Krzysztof: Z dziejów nauki o książce. Wrocław: Ossolineum, 1979.
- Dorota Wierzbicka: Rycerski Zakon Bibliofilski z Kapitułą Orderu Białego Kruka [online]. [dostęp: 2011-07-01].
- Słownik pracowników książki polskiej. Warszawa: PWN, 1972.
Linki zewnętrzne
- Prace Kazimierza Piekarskiego w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Kazimierz Piekarski, pocztówka, [1925-1930]