Kazimierz Popiel
Kazimierz Popiel herbu Sulima (ur. 24 grudnia 1894, zm. 8 stycznia 1957) – polski inżynier górnictwa i wiertnik działający w przemyśle naftowym, kapitan rezerwy Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i kampanii wrześniowej, więzień KL Dachau.
Życiorys
Był synem Ferdynanda Popiela i Wiktorii z domu Popiel.
W szeregach cesarskiej i królewskiej Armii wziął udział w I wojnie światowej. W bitwie nad Piawą dowodził kompanią szturmową. Potem wstąpił do Wojska Polskiego. W pierwszej połowie lat 20. stacjonował w Przemyślu, gdzie był adiutantem generała Franciszka Latinika, dowódcy Okręgu Korpusu Nr X. 29 stycznia 1932 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy samochodowych. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry 2 Dywizjonu Samochodowego w Lublinie[1][2].
Był inżynierem górnictwa i wiertnikiem, działał w przemyśle naftowym[3].
Zawarł małżeństwo z Anną z domu Latinik (1902–1969). W 1925 roku urodziła się ich córka Irena, a w 1936 roku – syn Andrzej. W latach 30. Kazimierz i Anna Popielowie mieszkali w Borysławiu, a potem we Lwowie[4].
W 1939 roku Kazimierz Popiel wziął udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 10 Brygady Kawalerii. Wraz ze swoją jednostką przeszedł szlak bojowy, po czym przekroczył granicę polsko-węgierską i znalazł się na internowaniu. Po wkroczeniu na Węgry sił niemieckich, Kazimierz Popiel został aresztowany przez Gestapo w mieście Eger i zesłany do KL Dachau. Jego pozostała w Polsce żona przeniosła się na czas wojny wraz z dziećmi do Krakowa[4].
W 1947 roku Kazimierz Popiel dotarł przez Szczecin do Krakowa, gdzie spotkał się z rodziną. W późniejszych latach był głównym mechanikiem Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geologicznego Górnictwa Węglowego[3].
Zmarł 8 stycznia 1957 roku. Został pochowany 11 stycznia tego roku na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 75E-6-32)[3].
Odznaczenia
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3].
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 181, 704.
- ↑ a b c d Nekrolog Kazimierza Popiela. „Życie Warszawy”. 8 (4117), s. 8, 10 stycznia 1957..
- ↑ a b Irena Maria Popiel: Życiorys (pol.). Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce. [dostęp 2013-01-26].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
_BAR.svg)
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).