Kazimierz Sławiński (pilot)

Kazimierz Sławiński

porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1914 Kijów
Data i miejsce śmierci	8 października 1985 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	od 1932
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Siły Powietrzne RP
Jednostki	1 batalion balonowy 46 eskadra obserwacyjna 15 Mieszany Szkolno-Treningowy Pułk Lotniczy
Stanowiska	Asystent Szefa Sztabu Generalnego WP ds. Sił Powietrznych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	pilot cywilny PLL LOT, starszy inspektor lotnisk w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych, publicysta, pisarz
Odznaczenia

Grób Kazimierza Sławińskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Kazimierz Sławiński (ur. 7 lipca 1914 w Kijowie, zm. 8 października 1985 w Warszawie) – polski publicysta i pisarz, porucznik pilot i obserwator Wojska Polskiego II RP.

Życiorys

W roku 1920 wrócił wraz z rodzicami do Polski, osiedlając się w Toruniu. Tam ukończył szkołę powszechną i gimnazjum.

Po ukończeniu w 1932 roku gimnazjum wstąpił na ochotnika do wojska, do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu. W okresie od 13 lutego do 15 lipca 1933 roku odbywał kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 1 batalionie balonowym w Toruniu. Następnie został słuchaczem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W październiku 1935 roku otrzymał nominację na stopień podporucznika artylerii. Po ukończeniu kursu obserwatorów balonowych, od października 1935 roku do listopada 1937 roku, pełni służbę jako oficer służby stałej w 1 batalionie balonowym w Toruniu.

W grudniu 1937 roku został skierowany do Centrum Wyszkolenia Lotniczego nr 1 w Dęblinie na kurs aplikacyjny obserwatorów, który skończył w czerwcu 1938 roku, otrzymując tytuł obserwatora. Po ukończeniu kursu wrócił do Torunia, gdzie pełnił służbę w 4 pułku lotniczym do wybuchu wojny.

W trakcie służby wojskowej był także członkiem Aeroklubu Pomorskiego w Toruniu w latach 1935 – 1939. Uzyskał w nim uprawnienia pilota samolotowego turystycznego II kategorii, pilota szybowcowego kategorii C i pilota balonowego.

W kampanii wrześniowej w 1939 roku pełnił służbę jako podporucznik obserwator w II plutonie 46 eskadry obserwacyjnej, w składzie lotnictwa Armii „Pomorze”. Latał na samolotach obserwacyjnych Lublin R-XIIID, wykonując loty rozpoznawcze m.in. w rejonie Koronowa – Świecia (3 września 1939), Inowrocławia (8 września), Wyszogród – Płock (14 września). W dniu 17 września 1939 roku podczas startu z lotniska polowego w Kroczewie w trakcie przelotu samolotów eskadry na wschód jego samolot uległ rozbiciu. Dnia 19 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej. Do 30 stycznia 1945 przebywał w oflagach: Prenzlau, IV C Colditz i II C Woldenberg. W niewoli był członkiem konspiracji.

Po wyzwoleniu z obozu jenieckiego wrócił do Polski na początku lata 1945 roku. W sierpniu podjął pracę w Polskich Liniach Lotniczych LOT w Warszawie na Okęciu, przeszkolenie w pilotażu przeszedł w 15 Mieszanym Szkolno-Treningowym Pułku Lotniczym w Radomiu. Następnie w okresie od października 1945 roku do września 1948 roku latał jako pilot komunikacyjny na liniach krajowych i zagranicznych w PLL LOT. Po wypadku lotniczym odszedł z pracy w lotnictwie, pracując poza nim w latach 1949–1959. W tym czasie ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej uzyskując dyplom inżyniera architekta. Później od stycznia 1960 roku do sierpnia 1964 roku pracował w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych na stanowisku starszego inspektora lotnisk. W dniu 9 maja 1970 roku otrzymał awans na stopień porucznika rezerwy.

Od połowy lat pięćdziesiątych działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, potem w Klubie Seniorów Lotnictwa. Należał do Klubu Twórców Lotniczych, współpracował z Wojskowym Instytutem Historycznym.

Rozwinął działalność publicystyczną w prasie lotniczej i tygodnikach ogólnopolskich, napisał ponad 100 artykułów o tematyce lotniczej. Pisać książki głównie o tematyce lotniczej. Kilka spośród jego książek wydano w serii „Żółty Tygrys”. Pisał do ostatnich chwil swojego życia.

Zmarł 8 października 1985 roku w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 241-5-5)^[1].

W latach 1946–1968 był żonaty z Anną Danutą Leśniewską, powstańczą sanitariuszką, przewodniczką turystyczną. Z ich związku narodziło się dwoje dzieci: syn Marcin (ur. 1951) i córka Bożena (ur. 1954).

Opublikowane książki

• Uciekamy (1958)
• Uwaga dywersja (1962) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 2/1962
• Jaki startują o świcie (1962) – wspólnie z Medardem Koniecznym
• Bój pod Wizną (1964) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 3/1964
• Powietrzne awantury (1965)
• Wyrównany rachunek (1966)
• Chryszczata (1966) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 12/1966
• Przygody kanoniera Dolasa (1967)
• W powietrzu i na ziemi (1968)
• Kurs 283 (1970) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 25/1970
• Bomby torują drogę (1972) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 13/1972
• Awantur powietrznych ciąg dalszy (1973)
• Jeniecki obóz specjalny Colditz (1973)
• Finał wojny we wspomnieniach lotników (1973)
• Bitwa o Pomorze 1939 (1974)
• Dzieje polskich skrzydeł (1974)
• Ucieczka z niewoli (1975)
• Ławica – poznańskie lotnisko (1975)
• Bój o Oranienburg (1976)
• Na wrześniowym niebie (1976)
• Żurawiem na dalekie trasy (1976)
• W pomorskiej gardzieli (1976) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 3/1976
• W ogniu i wichrze (1978)
• Rozpoznać wroga z północy (1979) z serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 7/1979
• Pierwszy myśliwski (1980)
• Lotnisko Mokotowskie w Warszawie (1981)
• Spod znaku szachownicy (1982)
• Lotnisko toruńskie 1920-1945 (1983)
• Z lotów na rozpoznanie (1984)
• Z dziejów polskiej aeronautyki wojskowej (1987)
• Lotnictwo Armii „Pomorze” (1992)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”.

Ekranizacje

Na podstawie książki Powietrzne awantury reżyser Hieronim Przybył w 1967 roku zrealizował film Paryż – Warszawa bez wizy, a na podstawie Przygód kanoniera Dolasa reżyser Tadeusz Chmielewski napisał scenariusz i nakręcił w 1969 roku film Jak rozpętałem drugą wojnę światową.

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Ryszard Konieczny, Tadeusz Malinowski, Mała encyklopedia lotników polskich, tomik II, Biblioteczka Skrzydlatej Polski, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1988, wyd. I, ISBN 83-206-0734-5, ISSN 0239-5983
• Jerzy R. Konieczny. Kazimierz Sławiński (1914-1985). „Skrzydlata Polska”. 51-52/1985, s. 20, 22-29 grudnia 1987. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

Linki zewnętrzne

• Michał Pawlikowski / Polska Zbrojna – Prawdziwe przygody Franka Dolasa (Onet.pl)