Kazimierz Sarnowicz

Kazimierz Sarnowicz
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1892 ; Kutno
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty; 2 Dywizja Piechoty Legionów; 23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli; 68 Pułk Piechoty; 5 Batalion Graniczny; 1 Brygada OP; 3 Batalion Graniczny; PKU Pszczyna; PKU Grodzisk Mazowiecki
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Kazimierz Sarnowicz (ur. 29 listopada 1892 w Kutnie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Władysława i Anny z Olmów. Absolwent szkoły powszechnej w Wyrębach Siemienickich i prywatną szkołę średnią w Warszawie. Wstąpił do Legionów Polskich. Z 5 pułkiem piechoty przebył cały szlak bojowy. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie i Łomży.

Od 1918 roku w Wojsku Polskim. W czasie wojny z bolszewikami walczył w grupach: ppłk. Modelskiego, płk. Sikorskiego, mjr. Wisłockiego i batalionie alarmowym DOGen. Lublin.

Od 1921 roku był dowódcą szkoły podoficerskiej 2 Dywizji Piechoty Legionów. Po awansie na kapitana został przeniesiony do 23, a potem do 68 pułku piechoty. Następnie przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[1]. Służył w 5 batalionie granicznym, 1 Brygadzie Ochrony Pogranicza i 3 batalionie granicznym. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego^[2]^[3]. Z dniem 1 września 1932 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pszczyna na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta^[4]. W 1936 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodzisk Mazowiecki. W 1937 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej nr 015/2 z 5 kwietnia 1940 roku, poz. 34.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

Żonaty, miał dzieci: Jadwigę, Włodzimierza i Jerzego.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6643)
Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932
Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Zobacz też

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 130, 193.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 44, 531.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

Linki zewnętrzne

[CITEREFRocznik_Oficerski1928130,_193-1] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 130, 193.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_26_marca_1931_roku,_s._123-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.

[CITEREFRocznik_Oficerski193244,_531-3] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 44, 531.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_9_grudnia_1932_roku,_s._417-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne