Kazimierz Schleyen

Kazimierz Schleyen
Sęp
major broni pancernych major broni pancernych
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1896
Lwów

Data i miejsce śmierci

28 listopada lub 3 grudnia 1972
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
5 Dywizja Piechoty
48 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
wojna polsko-bolszewicka,
III powstanie śląskie
II wojna światowa

Późniejsza praca

Straż Graniczna

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Kazimierz Robert Schleyen ps. „Sęp”[1] (ur. 21 listopada 1896 we Lwowie, zm. 28 listopada lub 3 grudnia 1972 w Londynie) – oficer piechoty Wojska Polskiego, major broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się 21 listopada 1896 we Lwowie[2]. Pochodził ze znanej lwowskiej rodziny[3] Artura i Laury z domu Kolb[1]. We Lwowie kształcił się w szkole powszechnej przy ulicy Jana Kochanowskiego[4] oraz w C. K. Gimnazjum Lwowskiego im. Franciszka Józefa, gdzie w 1912 ukończył VI klasę[2][5], a w 1914 złożył maturę[6].

Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionu Wschodniego, w którym służył jako podoficer[2]. Następnie wstąpił do Legionów Polskich, przyjąwszy pseudonim „Sęp” w 1914 służył jako łącznik I batalionu I Brygady w kwaterze Komendy LP[7][8][9]. Uczestniczył w bitwie pod Laskami[9]. Potem był wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej i przydzielony do Pułku Strzelców Nr 19 w stopniu podporucznika, w tym czasie działał w konspiracyjnej organizacji „Wolność”[2][10][11][12]. U kresu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, w stopniu podporucznika był jednym z dowódców odcinka w ogrodzie Jezuickim[3][13]. W 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2][14]. W dalszym przebiegu wojny z Ukraińcami był adiutantem gen. Władysława Jędrzejewskiego, dowódcy 5 Dywizji Piechoty[3]. W 1921 walczył w III powstaniu śląskim[2]. Został awansowany na stopień kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[15][16]. W 1923, 1924 był oficerem 48 pułku piechoty w Stanisławowie[17][18]. W 1934 jako kapitan rezerwy piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer pełniący służbę w Straży Granicznej i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz[19]. Był komisarzem SG[20].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostawał majorem broni pancernej[2]. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Przez wiele lat współpracował z emigracyjnym „Dziennikiem Polskim”[2]. Udzielał się jako pisarz, poeta, publicysta[9][21], poeta[4][22], autor krzyżówek, teoretyk brydża[2]. Napisał książkę wspomnieniową o Lwowie, w której zawarł obraz gwary, folkloru przedwojennego miasta[3]. Uchodził za znawcę Lwowa[23]. Był współzałożycielem Koła Lwowian w Londynie[2]. Na emigracji przyjaźnił się z gen. Stanisławem Maczkiem[4]. Zamieszkiwał przy Anselm Road[4]. Zmarł po ciężkiej chorobie 28 listopada[4] lub 3 grudnia 1972 w szpitalu St. Stephen w Londynie[2].

Ordery i odznaczenia

Twórczość

  • Lwowskie gawędy (1954, Wyd. Janique, Londyn; opracowanie muzyczne: Czesław Halski, ilustracje: Marek Gramski, wyd. ponowne 1967)[3][25]

Przypisy

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-19]..
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 24, s. 105, Czerwiec 1973. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. ↑ a b c d e Ignacy Wieniewski. Lwowskie gawędy. „Wiadomości”. Nr 16/17 (420/421), s. 6, 25 kwietnia 1954. 
  4. ↑ a b c d e Józef Miński. Wspomnienie o Kaziu Schleyenie. „Biuletyn”. Nr 38, s. 87, Czerwiec 1980. Koło Lwowian w Londynie. 
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 99.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa we Lwowie za rok szkolny 1914. Kraków: 1914, s. 70..
  7. ↑ Polskie pseudonimy wojskowe 1908-1918. „Panteon Polski”. Nr 42, s. 11, Marzec 1928. 
  8. ↑ Maria Janina Olexińska: Polskie pseudonimy wojskowe 1908-1918. Związek Walki Czynnej, Związek Strzelecki, Polskie Drużyny Strzeleckie, Legjony Polskie, Polska Organizacja Wojskowa, V. Dyw. Syberyjska. Lwów: 1928, s. 56.
  9. ↑ a b c Kazimierz Schleyen. Piłsudski w oczach ob. Sępa. „Wiadomości”. Nr 9 (1144), s. 3, 3 marca 1968. 
  10. ↑ Obrona Lwowa 1918-1968. Pierwszy spiskowcy. „Wiadomości”. Nr 42 (1177), s. 7, 20 października 1968. 
  11. ↑ Edmund Stark: Konspiracyjne próby. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 419. ISBN 83-85218-56-4.
  12. ↑ Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 492. ISBN 83-85218-56-4.
  13. ↑ Andrzej Sas-Matkowski: Służba w artylerii. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 235. ISBN 83-85218-56-4.
  14. ↑ Kazimierz Schleyen. Wizja na zamku. „Wiadomości”. Nr 6 (1193), s. 5, 9 lutego 1969. 
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 479.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 419.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 261.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 241.
  19. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 10, 916.
  20. ↑ Stanisław Fołta: Muzeum Polskich Formacji Granicznych. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2018-10-11].
  21. ↑ O polskim języku. „Wiadomości”. Nr 20 (1102), s. 4, 14 maja 1967. 
  22. ↑ Kazimierz Schleyen. Fotel. „Wiadomości”. Nr 11 (1146), s. 5, 17 marca 1968. 
  23. ↑ Kazimierz Toporowicz: Eugeniusz Piasecki, 1872-1947: życie i dzieło. 1988, s. 54.
  24. ↑ M.P. z 1932 r. nr 48, poz. 53, lp. 250 błędnie jako Kazimierz Schleen.
  25. ↑ Książki nadesłane. „Wiadomości”. Nr 19 (1101), s. 4, 7 maja 1967. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).