Kazimierz Starkowski

Kazimierz Starkowski

porucznik łączności rezerwy
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1895 Bydgoszcz
Data i miejsce śmierci	1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1914 - 1922 1939 - 1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Starkowski (ur. 21 stycznia 1895 w Bydgoszczy, zm. 1940 w Charkowie) – porucznik łączności rezerwy Wojsko Polskie, adwokat, tenisista, działacz sportowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa (1856–1932), tytularnego generała brygady Wojska Polskiego, i Marii z Pohlów^[1]. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. 29 czerwca 1914 uczestniczył w III Międzynarodowym Turnieju Tenisowym zorganizowanym w Krakowie przez miejscowy Akademicki Związek Sportowy, w którym po raz pierwszy brali udział polscy zawodnicy z wszystkich zaborów. Po zdaniu egzaminów maturalnych 7 sierpnia 1914 wcielony do armii niemieckiej. Od listopada 1914 do stycznia 1919 walczył na froncie wschodnim.

Po powrocie do Poznania w lutym 1919 wstąpił do armii polskiej, pozostając w niej do demobilizacji do 6 lutego 1922. W tym okresie brał udział w walkach o niepodległość w powstaniu wielkopolskim w 1 Batalionie Telegraficznym w Poznaniu^[1].

Od 30 kwietnia 1919 studiował prawo na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1920 będąc w 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty, pod dowództwem generała Leonarda Skierskiego, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Ostatecznie do rezerwy przeszedł w stopniu porucznika. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 7 Batalionu Telegraficznego w Poznaniu^[2].

Po ukończeniu wiosną 1923 studiów i odbyciu aplikacji rozpoczął praktykę adwokacką w Sądzie Okręgowym w Poznaniu. Zawodnik (tenisista) AZS Poznań. Czołowy tenisista Wielkopolski lat 20. XX wieku. W 1924 został akademickim wicemistrzem świata w grze podwójnej. Działacz sportowy Polskiego Związku Lawn-Tenisowego. Prezes AZS Poznań (1920–1921). W latach 1921–1929 w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Lawn-Tenisowego (m.in skarbnik i wiceprezes). Publikował artykuły dotyczące tenisa w „Przeglądzie Sportowym” i „Sporcie Polskim”; wraz ze Zdzisławem Szulcem wydał Podręcznik gry lawn-tenisowej (wyd. 1925). Od 1925 prowadził kancelarię adwokacką w Poznaniu, w latach 1934–1937 był członkiem sądu dyscyplinarnego miejscowej Izby Adwokackiej.

15 sierpnia 1939 został zmobilizowany. Walczył w kampanii wrześniowej. Wzięty do niewoli radzieckiej. Dostał się do obozów w Szepietówce i Starobielsku. Stamtąd nadesłał do rodziny 2 kartki pocztowe datowane: 30 listopada i 9 grudnia 1939. Siostra porucznika Kazimierza Starkowskiego-Wanda Starkowska – otrzymała z Niemieckiego Czerwonego Krzyża, w wyniku poszukiwań, pisemne powiadomienie w maju 1940 o miejscu internowania brata - w obozie starobielskim. Został zamordowany w kwietniu lub maju 1940 w gmachu NKWD w Charkowie^[3]. Pochowany na cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Podczas ekshumacji w 1995 w Charkowie odnaleziony został Jego wojskowy numer identyfikacyjny^[4].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich nr 606

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Wryk "Starkowski Kazimierz (1895-1940) [w] Polski Słownik Biograficzny Tom XLII wyd. 2003-2004 s. 320-321 wersja elekrtoniczna w iPSB