Kazimierz Stec
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1944–1948 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 4 Dywizji Piechoty |
Stanowiska | dowódca kompanii 14 DP |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
Odznaczenia | |
Kazimierz Stec (ur. 23 marca 1925 w Tarnopolu, zm. 23 lutego 1999 we Wrocławiu) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Tarnopolu, od 1939 pracował w parowozowni. W maju 1944 wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR w Żytomierzu, jesienią 1944 skończył Oficerską Szkołę Piechoty przy 1 Armii WP w Łucku, po czym dowodził plutonem zwiadu w 4 Dywizji Piechoty im. J. Kilińskiego. Walczył m.in. nad Wisłą w grudniu 1944, na Wale Pomorskim i pod Kołobrzegiem w marcu 1945 oraz przy forsowaniu Odry; trzykrotnie ranny w walkach.
Od maja 1945 w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego, do 1948 walczył z podziemiem niepodległościowym i z UPA w pięciu województwach: warszawskim, białostockim, lubelskim, łódzkim i krakowskim. W latach 1947-1948 był dowódcą batalionu, na początku 1948 został zwolniony z WP i przeniesiony do rezerwy, pracował w organizacji „Służba Polsce” w fabrykach na Górnym Śląsku.
Od czerwca 1951 został ponownie powołany do czynnej służby, skończył kurs w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 3 w Elblągu, po czym został dowódcą kompanii piechoty w 14 Dywizji Piechoty w Wałczu. Po kursie w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie w sierpniu 1953 został szefem sztabu 43 Pułku Piechoty w Stargardzie Szczecińskim. Od listopada 1954 pełnił służbę w sztabie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. Od 20 października 1959 był dowódcą 82 Pułku Zmechanizowanego w Kołobrzegu. 1962-1965 studiował w Akademii sztabu Generalnego w Warszawie, po czym został szefem sztabu i zastępcą dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. Od 16 kwietnia 1967 był dowódcą 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie.
W październiku 1969 został mianowany generałem brygady. 30 września 1970 został komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, a od 10 lipca 1974 pełnił służbę jako szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we Wrocławiu. Od lipca 1981 do lipca 1986 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR.
W okresie stanu wojennego w Polsce (1981-1983) był pełnomocnikiem Komitetu Obrony Kraju - komisarzem wojskowym na województwo wrocławskie[1].
W latach 1989-1990 szef Misji Polskiej - minister pełnomocny w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. Przez kilka kadencji członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBoWiD oraz prezes Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD we Wrocławiu. W marcu 1990 przeniesiony do dyspozycji MON, w październiku 1990 pożegnany przez ministra obrony narodowej wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka i w grudniu 1990 przeniesiony w stan spoczynku.
Awanse
W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[2]:
- chorąży - 1944
- podporucznik – 1945
- porucznik – 1946
- kapitan – 1952
- major – 1956
- podpułkownik – 1960
- pułkownik – 1966
- generał brygady – 10 października 1969
Odznaczenia i wyróżnienia
- Order Virtuti Militari V klasy (1968)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1971)[3].
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967)
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 1944 i 1945)
- Złoty Krzyż Zasługi (1958)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1967)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal Za udział w walkach w obronie władzy ludowej (1984)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR) (1968)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1946)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR) (1946)
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1985)
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1985)
- Wpis do Księgi Zasłużonych dla Śląskiego Okręgu Wojskowego (1985)
Przypisy
- ↑ Beata Maciejewska, Wrocław walczy o Wolność, Wydawnictwo Profil 2005, str. 106
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: A–H, Toruń 2010, s. 516-519.
- ↑ Lista odznaczonych. „Nowiny”, s. 2, Nr 123 z 6 maja 1971.
Bibliografia
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 516-519.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Medal Morski
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar for the Soviet medal "40 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Ribbon bar for the Soviet Award "30 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Ribbon bar for the Soviet medal "20 Years of Victory"
Baretka: Medal za udział w walkach o Berlin
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Baretka Medalu "Za udział w walkach w obronie władzy ludowej"
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
gen. bryg. Kazimierz Stec (1925-1999)
gen. bryg. Kazimierz Stec w Moskwie (1973)
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945