Kazimierz Strzegocki

Kazimierz Strzegocki

Kazimierz Józef Adrian Strzegocki-Kościesza

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1894 Stanislawów
Data śmierci	9 sierpnia 1965
Przebieg służby
Lata służby	1914–1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	6 Pułk Piechoty 6 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Kazimierz Józef Adrian Strzegocki herbu Kościesza (ur. 5 listopada 1894 w Stanisławowie, zm. 9 sierpnia 1965) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, pracownik i w 1945 prezes P.K.O.

Życiorys

Urodził się 5 listopada 1894 w Stanisławowie, w rodzinie Józefa i Zofii z Łotockich^[1]. W 1912 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Stanisławowie^[2]. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, a absolutorium uzyskał na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich 6 sierpnia 1914. Do 14 lutego 1915 służył w 2 kompanii IV batalionu w składzie I Brygady. W 1915 został ranny. Od 14 marca do 28 lipca 1915 był słuchaczem w szkole podchorążych, po ukończeniu której służył kolejno w 11, 10 i 9 kompanii w 6 pułku piechoty w składzie III Brygady. 11 listopada 1915 mianowany chorążym, a 18 sierpnia 1916 awansowany do stopnia podporucznika od 1 lipca 1916^[3]. Po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 6 pułku piechoty Legionów. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1920 przeniesiony do rezerwy. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sprawował funkcje kierownicze w zakładach przemysłowych na obszarze Małopolski i Górnego Śląska. Od wiosny 1929 został pracownikiem w Pocztowej Kasie Oszczędności na stanowisku dyrektora technicznego. Zatrudnienie uzyskał za sprawą prezesa tego banku, Henryka Grubera, którego został odtąd bliskim współpracownikiem. 3 lipca 1933 został wiceprezesem P.K.O. i pełnił ten urząd do 1939^[4]. Zasiadał w radzie nadzorczej Polskiej Kasy Opieki. Był mężem Janiny z Wiedyskiewiczów^[1].

W okresie II Rzeczypospolitej działał na polu społecznym i politycznym. Był członkiem Związku Legionistów Polskich, Federacji Związków Obrońców Ojczyzny, Towarzystwa Przyjaciół Huculszczyzny, Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich (zasiadł w składzie głównego sądu rozjemczego^[5]). Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich^[6].

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej ewakuował się wraz z personelem PKO BP w kierunku wschodnim. Podczas transportu został ranny, zaś jego żona zmarła^[7]. Następnie powrócił do Warszawy wraz z córkami. Podczas okupacji niemieckiej działał w konspiracji, sprawując funkcję delegata na PKO.

U kresu wojny i w pierwszych miesiącach po jej zakończeniu, od 11 kwietnia do 17 września 1945 pełnił funkcję kierownika i przewodniczącego tymczasowego zarządu PKO, z nominacji Ministra Skarbu. Powierzona została mu misja zabezpieczenia majątku Kasy oraz wznowienia jej działalności w zakresie obrotu czekowo-przekazowego i oszczędnościowego oraz innych zadań zleconych przez Ministerstwo Skarbu^[8]. Następnie we wrześniu 1945 został zastępcą Delegatem Rządu ds. Wybrzeża, Eugeniusza Kwiatkowskiego. Po likwidacji Delegatury w 1948, ponownie trafił do Warszawy. Pracował w Biurze Projektów Typowych i Studiów Budownictwa Miejskiego.

Zmarł 9 sierpnia 1965^[9]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 138a-6-1)^[10].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6344 – 17 maja 1922^[11][12]
• Krzyż Niepodległości – 22 grudnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[13]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 listopada 1932 „za zasługi na polu pracy zawodowej”^[14]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939.
• Kaz. Kościesza-Strzegocki wicepr. PKO w Warszawie. „Gazeta Lwowska”, s. 7, nr 186 z 9 lipca 1933. 
• Żołnierze Niepodległości. Strzegocki Kazimierz Józef Adrian „Kościesza”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
• Kazimierz Strzegocki – biogram na stronie PKO BP. pkobp.pl. [dostęp 2015-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 lutego 2015)].