Kazimierz Suchcicki
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 listopada 1882 |
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 1905 |
 dziekan | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1919–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Okręg Korpusu Nr VI |
| Stanowiska | zastępca dziekana |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Kazimierz Suchcicki (ur. 8 listopada 1882 w Piotrowie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski ksiądz, dziekan Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Pochodził z rodziny szlacheckiej Suchcickich herbu Ostoja z Suchcic. Był synem Mikołaja i Marii z domu Wierzbowskiej. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku. W 1905 roku uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1905–1919 był wikariuszem kolejno w Mławie, Lekowie, Kadzidle oraz Nasielsku i Ostrowi Mazowieckiej.
Od 1919 pełnił służbę w Wojsku Polskim. Był kapelanem w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”, w 1920 kapelanem Obozu Szkół Podoficerów, a później kapelanem Obozu Warownego „Toruń”. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu proboszcza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 5. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego, przed księdzem Józefem Panasiem, który otrzymał 6. lokatę[1]. Od 1922 był zastępcą księdza dziekana generalnego Karola Boguckiego, szefa duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. W 1922 wszedł do komisji rewizyjnej wydziału Towarzystwa Polskiego Żałobnego Krzyża dla okręgu lwowskiego[2]
W 1924 był zastępcą księdza dziekana Jerzego Sienkiewicza, szefa duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[3]. Od 1927 był szefem służby duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[4]. Na dziekana został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 1. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego[5].
W 1934 został przeniesiony na równorzędne stanowisko w Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[6]. Uczestniczył w kampanii wrześniowej na froncie wojny z Niemcami. Po 17 września 1939 roku dostał się do sowieckiego obozu w Starobielsku, z którego został wywieziony do więzienia na Butyrkach w Moskwie, skąd wiosną 1940 roku – do obozu w Kozielsku. Z Kozielska został wywieziony zgodnie z wykazem NKWD Moskwa nr 025/3/1940 z poleceniem przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD obwodu smoleńskiego (akta sprawy nr 4909). Został zamordowany w kwietniu 1940 roku w Katyniu.
Epilog
.jpg)
Kazimierz Suchcicki był jednym z 24 księży kapelanów Wojska Polskiego z lat 1919–1939 zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Kalininie wiosną 1940 roku zgłoszonych przez Stowarzyszenie Rodzina Katyńska w Warszawie w grudniu 2009 roku na kandydatów do procesu beatyfikacyjnego Męczenników Wschodu (1917–1989)[7].
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski postanowieniem z 29 czerwca 2012 na wniosek Ministra Obrony Narodowej awansował pośmiertnie ks. płk. Kazimierza Suchcickiego na stopień generała brygady[8].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi - 11 listopada 1937[9]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Zbrodnia katyńska
- Ród Ostojów (Mościców)
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 98, 1425.
- ↑ Marian Weber: Opieka nad grobami bohaterów na terenie województwa lwowskiego. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów, 1930, s. 30.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 59, 1296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 839.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 405, 897.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 272.
- ↑ Męczennicy Wschodu – „Katyń 1940”. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 513
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- Profil Kazimierza Suchcickiego. [dostęp 2012-07-24].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica upamiętniająca duchownych zamordowanych w ramach zbrodni katyńskiej odsłonięta w 2021 roku w krużganku bazyliki mniejszej pw. Trójcy Świętej i sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego na Świętym Krzyżu. Na tablicy zostali upamiętnieni księża: Kazimierz Suchcicki, Edmund Nowak, Edward Choma, Andrzej Niwa, Władysław Urban, Mikołaj Cichowicz, Aleksander Dubiel, Józef Kacprzak, Józef Mikuczewski, Bronisław Szwed, Franciszek Zakrzewski, Ignacy Drabczyński (kleryk), Michał Tyszka, Czesław Wojtyniak, Antoni Aleksandrowicz, Stanisław Kontek, Józef Skorel, Jan Leon Ziółkowski, Ignacy Drozdowicz, Mieczysław Janas, Stanisław Matzner, Jan Mioduszewski, Jerzy Wrazidło, Józef Czemerajda, Władysław Plewik, Andrzej Szeptycki (kleryk) oraz Mikołaj Ilków.