Kazimierz Szarski

Kazimierz Szarski

Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1904 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1960 Wrocław
profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zoologia
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Habilitacja	1939 Uniwersytet Lwowski
Profesura	1946
Uczelnia	Uniwersytet Lwowski Uniwersytet Wrocławski
Okres zatrudn.	1928-1960
Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego
Poprzednik	Edward Marczewski
Następca	Witold Świda
Odznaczenia

Kazimierz Witalis Szarski (ur. 9 stycznia 1904 w Wiedniu, zm. 19 stycznia 1960 we Wrocławiu) – polski zoolog, profesor i rektor Uniwersytetu Wrocławskiego od 1 listopada 1957 do 31 sierpnia 1959 roku, popularyzator nauki.^[1]

Życiorys

Był synem Marcina, ekonomisty i senatora II Rzeczypospolitej i Olgi z Budwińskich^[2]. Jego bratem był Andrzej (1899-–972, prawnik i bankowiec). Jego stryj Henryk, był dziadem Henryka, Jacka i Jana.

Uczył się w Wiedniu i Krakowie. Maturę zdał w 1923 w III Gimnazjum Stefana Batorego we Lwowie w Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, ukończył naukę w 1928. Po ukończeniu studiów pracował na tej uczelni, w Katedrze Anatomii Porównawczej. 17 grudnia 1938 został docentem zoologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJK^[3]. Habilitował się w 1939 na podstawie rozprawy O rozwoju pochwy u myszy białej. Po II wojnie światowej pracował we Lwowie do 1941 w 1942 przeniósł się do Warszawy, brał udział w tajnym nauczaniu na poziomie szkoły średniej. Podczas powstania warszawskiego był aresztowany i przetrzymywany w Forcie Mokotowskim a następnie w obozie przejściowym w Pruszkowie. W kwietniu 1945 zamieszkał w Krakowie zatrudnijąc się w Zakładzie Anatomii Porównawczej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1946 przeniósł się na Uniwersytet Wrocławski, gdzie został współtwórcą Instytutu Zoologii oraz twórcą Katedry Anatomii Porównawczej. W latach 1954-1957 był prorektorem Uniwersytetu ds. nauki. Powodem przedwczesnej śmierci profesora była nieuleczalna choroba krwi. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Za swoją pracę odznaczony został Medalem X-lecia Polski Ludowej w 1955, Złotym Krzyżem Zasługi w 1956 oraz w 1959 Krzyżem Oficerskim Orderu Ordrodzenia Polski.^[4]

Był popularyzatorem nauki, a także tłumaczem literatury naukowej, m.in. Karola Darwina. W pracy naukowej zajmował się morfologią i morfogenezą kręgowców. Wywarł duży wpływ na wrocławskie środowisko ornitologiczne, działał na rzecz ochrony przyrody, a także zajmował się inwentaryzacją zasobów przyrodniczych Dolnego Śląska. Jest współorganizatorem rezerwatów przyrody, m.in. Doliny Baryczy.

Przypisy