Kazimierz Szczekowski
 major dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer do zleceń |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}  | |
Kazimierz Szczekowski (ur. 14 marca 1900 w Babinie, zm. 1940 w Katyniu) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 14 marca 1900 roku w Babinie, w powiecie bracławskim, w rodzinie Jana i Wandy z Kossowskich. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 roku ukończył Szkoły Podchorążych Piechoty.
W latach 1921–1930 pełnił służbę w 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu[1][2][3][4]. W międzyczasie, 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 406. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a 27 stycznia 1930 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Od 15 czerwca do 7 sierpnia 1930 roku odbył praktykę w 15 pułku artylerii polowej w Bydgoszczy, a od 15 października do 15 grudnia 1930 roku ukończył Kurs próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/1932[7]. Z dniem 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[8]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 129. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w Dowództwie 19 Dywizji Piechoty w Wilnie na stanowisku oficera do zleceń[9].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie putywlskim[10], a następnie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (7 lipca 1931)[12]
- Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[13]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 181, 902.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 451.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 393.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 73, 250.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 129, tu podano, że urodził się 1 marca 1900 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 73, 800.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 72.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 30, 536.
- ↑ 1 LISTOPADA 1939 r. WŚRÓD JEŃCÓW KOZIELSKA, www.rodzinapolska.pl [dostęp 2019-05-05].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).