Kazimierz Szempliński

Kazimierz Włodzimierz Szempliński

Major
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1899 Warszawa
Data i miejsce śmierci	31 marca 1971 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1919–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy” 30 Pułk Strzelców Kaniowskich
Stanowiska	dowódca kompanii komendant obwodowy PW adiutant dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa
Późniejsza praca	sportowiec
Odznaczenia

Kazimierz Włodzimierz Szempliński (ur. 7 stycznia 1899 w Warszawie, zm. 31 marca 1971 tamże) – major piechoty Wojska Polskiego, reprezentacyjny szpadzista warszawskiej Legii, olimpijczyk z Berlina (1936), działacz sportowy.

Służba wojskowa

W Wojsku Polskim od listopada 1919 roku. Ukończył kurs szkoły podchorążych piechoty. W wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Po wojnie w stopniu porucznika nadal służył w 21 pp w Warszawie. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku w korpusie oficerów piechoty (w 1939 zajmował 58. lokatę^[1]). Około 1929 roku został przeniesiony do 30 pułku piechoty w Warszawie, do 1935 roku był dowódcą 1 kompanii w I batalionie, potem komendantem obwodowym Przysposobienia Wojskowego przy tym pułku. W latach 1929 i 1931 był komendantem Ośrodka Wychowania Fizycznego w Warszawie^[2], a w marcu 1939 komendantem 30 Obwodu PW przy 30 pp^[3]

Aktywność sportowa

Od 1922 roku uprawiał lekkoatletykę, piłkę nożną, marsze i szermierkę.

W 1925 roku należał do zwycięskiej drużyny w marszu „Szlakiem Kadrówki”^[2].

W okresie międzywojennym był znanym szermierzem. W 1930 roku zdobył mistrzostwo Polski w szpadzie, a w 1932 roku – mistrzostwo Warszawy, w 1935 roku zdobył mistrzostwo armii w szpadzie i szabli. Uczestniczył w turniejach w Belgii i Francji. W 1930 roku zdobył w turnieju drużynowym w Belgii brązowy medal. Był członkiem olimpijskiej drużyny szermierczej w Berlinie w 1936 roku. W mistrzostwach Europy w szermierce w Paryżu w 1937 roku zajął 4. miejsce.

Wojna i po wojnie

W kampanii wrześniowej 1939 był adiutantem 30 pp. 14 września 1939 roku z grupą żołnierzy przebił się do Warszawy. Brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy, od 30 września 1939 roku przebywał w niemieckiej niewoli. Jeniec Oflagu II B Arnswalde, potem, od września 1940 roku – Oflagu II C Woldenberg. W oflagach był aktywnym organizatorem jenieckiego życia sportowego. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju. Mieszkał w Warszawie i tam zmarł. Pochowany na cmentarzu Wolskim.

Grób Kazimierza Szemplińskiego na Cmentarzu Wolskim

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (1921)^[4]
• Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)^[5]
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[6]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[7]

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Kazimierz Szempliński w bazie Polskiego Komitetu Olimpijskiego. [dostęp 2009-06-21]. (pol.).