Kazimierz Tarnawski

Kazimierz Bolesław Tarnawski

kapitan intendent
Data i miejsce urodzenia	9 października 1899 Śniatyn
Data i miejsce śmierci	4–7 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1917–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	OZ Br. Panc. nr 3
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Wojna polsko-ukraińska Wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Bolesław Tarnawski (ur. 9 października 1899 w Śniatyniu, zm. 4–7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 9 października 1899 w Śniatyniu, w rodzinie Teofila i Heleny z Muszyńskich^[1][2][3][4].

W 1917 wstąpił do I Brygady Legionów biorąc udział w walkach z Rosjanami. Po kryzysie przysięgowym – jako obywatel austriacki – został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski biorąc udział w obronie Lwowa przed Ukraińcami.

Od 15 lutego do 1 lipca 1920 był uczniem klasy 25. Szkoły Podchorążych^[5]. 9 listopada 1920 Naczelny Wódz mianował go z dniem 1 listopada 1920 podporucznikiem w piechocie. Pozostawał wówczas w dyspozycji Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego^[6]. Latem 1920 bił się pod Warszawą z bolszewikami. Dostał się do niewoli. W 1921 roku, na mocy traktatu ryskiego uwolniony. Po powrocie zdecydował się na pozostanie w armii.

W 1927 ukończył Szkołę Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu^[7]. Służył w 15 pułku artylerii lekkiej w Bydgoszczy, a następnie w 8 batalionie pancernym w Bydgoszczy na stanowisku oficera gospodarczego^[8]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 77. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów^[9][10]. W sierpniu 1939 został wysłany z nadwyżkami batalionu do Ośrodka Zapasowego Broni Pancernych typ III nr 3 w Żurawicy.

Walczył w kampanii wrześniowej. Po agresji sowieckiej na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli. Więziony w obozie w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD w Katyniu strzałem w tył głowy między 4 a 7 kwietnia 1940^[2]. Wiosną 1943 roku kiedy odkryto zbiorowe mogiły w Katyniu, udało się zidentyfikować ciało kapitana Tarnawskiego na podstawie znalezionych przy nim rzeczy osobistych. Nazwisko kpt. Kazimierza Tarnawskiego zostało wydrukowane w niemieckiej prasie na liście ofiar Katynia z numerem ewidencyjnym „1937” oznaczającym ułożenie ciała w masowym grobie.

Był żonaty ze Stanisławą z Nowaków, z którą miał córkę Annę i syna Jerzego^[7].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Medal Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12][13]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[14][4]

5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał^[3].

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.