Kazimierz Tyszka
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1872 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 stycznia 1951 |
| Minister kolei żelaznych | |
| Okres | od 19 grudnia 1923 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    | |
Kazimierz Tyszka (ur. 1 marca 1872 w Kaliszu, zm. 25 stycznia 1951 w Londynie) – polski inżynier, w latach 1923–1925 minister kolei żelaznych w drugim rządzie Władysława Grabskiego[1][2], w latach 1941–1945 doradca do spraw transportu przy Rządzie RP na uchodźstwie.
Życiorys
Urodził się 1 marca 1872 w Kaliszu, w rodzinie Franciszka i Stanisławy z Niemczykiewiczów[1][3]. Ukończył szkołę realną w Warszawie[3]. W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera w Instytucie Technologicznym w Petersburgu[1][4]. Radca dworu[5]. Od 1897 do 1918 pełnił na terenie Rosji szereg funkcji, m.in.[5]
- inżyniera-konsultanta Towarzystwa Kolei Bucharskiej (Общества Бухарской железной дороги),
- głównego inżyniera Towarzystwa Kolei Troickiej (Общества Троицкой железной дороги) i Towarzystwa Kolei Fergańskiej (Общества Ферганской железной дороги),
- członka zarządu Towarzystwa Naftowego w Majkopie (Майкоп-Эйнемского нефтепромышленного общества)
- członka zarządu Rosyjskiego Towarzystwa Zakładów Metalurgicznych (Русского товарищества тигельных заводов).
Jeden z dwóch ministrów (obok Mieczysława Rybczyńskiego, ministra robót publicznych), którzy sprawowali swój urząd od początku do końca istnienia gabinetu Grabskiego. Od 1926 do 1936 właściciel i dyrektor generalny firmy konstrukcyjno-budowlanej. Organizował pierwszy Zjazd Komunikacji Miejskiej w 1927 r.
5 września 1939, podczas obrony Warszawy, został wybrany prezesem Stołecznego Komitetu Samopomocy Społecznej. Tego samego dnia bez uprzedzenia wyjechał z miasta[6].
W latach 1941–1945 doradca ds. transportu Rządu Polskiego w Londynie.
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji, zamieszkał w Londynie. Był członkiem zarządu Copthall Trading Co. Zmarł 25 stycznia 1951 i został pochowany na St. Mary's Roman Catholic Church[7].
Życie prywatne
Mąż Anieli hr. Krosnowskiej, ojciec Zygmunta[5].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[9]
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia, 1925)[1][10]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Stolica Apostolska)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 763 [dostęp 2022-02-14].
- ↑ Jacek Majchrowski (red.), Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1994, s. 73, ISBN 83-7066-569-1.
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania, Warszawa 1939, s. 324 [dostęp 2022-02-14].
- ↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 99.
- ↑ a b c A.N. Bochanow, Diełowaja elita Rossii 1914 g, t. II, Moskwa 1994 (ros.).
- ↑ Grzegorz Piątek, Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2016, s. 301–302, ISBN 978-83-280-2149-5.
- ↑ Karolina Grodziska Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 197
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ Wielki Krzyż Orderu Korony Belgijskiej (pol.). tygodnikrodzinny.blogspot.be. [dostęp 2016-11-15].
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| Ministrowie Kolei Żelaznych | |
|---|---|
| Ministrowie Kolei | |
| Ministrowie Komunikacji |
Media użyte na tej stronie
Władysław Grabski
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Baretka Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Watykan)