Kazimierz VII

Kazimierz VII (IX)

książę darłowsko–bytowski
Okres	od 1600 do 1605
Poprzednik	Barnim X Młodszy
Następca	Bogusław XIII
książę szczeciński
Okres	1603
Poprzednik	Barnim X Młodszy
Następca	Bogusław XIII
biskup Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego
Okres	od 1573 do 1602
Poprzednik	Jan Fryderyk
Następca	Franciszek
Dane biograficzne
Dynastia	Gryfici
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1557 Wolgast
Data i miejsce śmierci	10 maja 1605 Neuhausen koło Darłowa
Ojciec	Filip I wołogoski
Matka	Maria saska

Kazimierz VII (IX)^[a] (ur. 22 marca 1557 w Wołogoszczy, zm. 10 maja 1605 w Neuhausen koło Darłowa^[1]) – książę darłowsko-bytowski od 1600; szczeciński w 1603; biskup kamieński w latach 1574-1602; syn Filipa I z rodu Gryfitów.

Życiorys

Był dziesiątym, najmłodszym dzieckiem, a siódmym synem Filipa I, księcia pomorskiego, szczecińskiego i wołogoskiego oraz Marii, elektorówny saskiej. Kształcił się na uniwersytetach w Greifswaldzie i Wittenberdze^[2]. Od najmłodszych lat przewidziany był na stanowisko biskupa kamieńskiego – przy podziale księstwa w 1569 zostało zagwarantowane mu objęcie tego urzędu. Biskupem został w pięć lat później – 26 października 1574. Od 1592 jego rezydencją był nowo wybudowany zamek w Kazimierzu Pomorskim (Kasimirsburg) pod Koszalinem. Wobec objęcia przez starszego brata, Barnima X Młodszego Księstwa Szczecińskiego został w 1600 władcą Darłowa i Bytowa^[3][4].

Wobec stale pogarszającego się stanu zdrowia 20 czerwca 1602 zrzekł się biskupstwa na rzecz swego bratanka, Franciszka, a sam osiadł w wybudowanej na własne polecenie dwukondygnacyjnej nadmorskiej rezydencji Neuhausen koło Darłowa. W 1603 na krótko posiadł prawa do Księstwa Szczecińskiego po śmierci Barnima X, jednak już po kilku tygodniach przekazał je jedynemu żyjącemu jeszcze podówczas bratu Bogusławowi XIII, motywując to swoją chorobą oraz bezżennością^[1].

Stan zdrowia księcia systematycznie się pogarszał z powodu jego hulaszczego trybu życia i alkoholizmu, szczególnie po 1595. W 1596 książę przebywał na kuracji w Cieplicach, a po powrocie związał się ze swoją pielęgniarką, córką patrycjusza kołobrzeskiego – Katarzyną Froelich (bądź Froreich). Związany był z nią do końca swojego życia. Zmarł 10 maja 1605 w Neuhausen koło Darłowa (Rügenwalde), cierpiąc na kamicę nerkową, schorzenia dróg żółciowych oraz zapalenie płuc. Jego zwłoki zostały przewiezione przez bratanka, Jerzego II do Szczecina^[5], gdzie spoczęły w drewnianym sarkofagu w krypcie kościoła zamkowego pw. św. Ottona 20 czerwca 1605^[2][6]. Spadkobiercą Darłowa i Bytowa został Bogusław XIII^[7].

Genealogia

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Opracowania

• Kazimierz Kozłowski, Jerzy Podralski: Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego. Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985. ISBN 83-03-00530-8.
• Edward Rymar: Rodowód książąt pomorskich. T. II. Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 1995. ISBN 83-902780-0-6.
• Edward Rymar: Rodowód książąt pomorskich. Wyd. II popr. i uzup.. Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005. ISBN 83-87879-50-9.
• Janusz Szymański: Książęcy ród Gryfitów. Goleniów – Kielce: Oficyna Wydawnicza "Ston 2", 2006. ISBN 83-7273-224-8..

Literatura dodatkowa (online)

• U. Madsen: Kasimir IX. Evangelischer Bischof von Cammin (niem.). [dostęp 2014-05-06]..