Kazimierz Waydowski

Kazimierz Waydowski

starosta c. k. powiatu kałuskiego
Okres	od około 1908 do 1912
Poprzednik	Józef Lange
Następca	Czesław Trembałowicz
starosta c. k. powiatu sanockiego
Okres	od listopada 1912 do 1919
Poprzednik	Kazimierz Jaworczykowski
Odznaczenia

Kazimierz Waydowski^[a] – polski urzędnik.

Starosta Waydowski z uczestnikami nauczycielskiego kursu sadownictwa w Sanoku (kwiecień 1918)

Życiorys

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby państwowej. Od około 1888 był praktykantem konceptowym C. K. Namiestnictwa^[1], a od około 1899 w tym charakterze pracował w urzędzie starostwa c. k. powiatu bóbreckiego^[2], od około 1890 w urzędzie starostwa c. k. powiatu samborskiego^[3], od około 1892 w urzędzie starostwa c. k. powiatu łańcuckiego^[4], w którym od około 1895 był koncepistą C. K. Namiestnictwa^[5], a od około 1899 komisarzem^[6]. W kwietniu 1905 został mianowany komisarzem powiatowym^[7][8] i od tego roku pracował w charakterze starszego komisarza w urzędzie starostwa c. k. powiatu stryjskiego^[9]. Od około 1907 był przydzielony do służby w C. K. Namiestnictwie^[10], a od około 1908 pełnił funkcję kierownika urzędu starostwa c. k. powiatu kałuskiego (wobec opróżnienia posady starosty)^[11], a od około 1909 był tam etatowym starostą^[12][13]. Równolegle w tym okresie pełnił funkcję przewodniczącego Rady Szkolnej Okręgowej w Kałuszu^[14][15].

W październiku 1912 został mianowany na urząd starosty c. k. powiatu sanockiego^[16] (stanowisko objął w listopadzie 1912^[17]) i sprawował je w kolejnych latach^[18][19], także podczas jako I wojny światowej (po zmianach na stanowiskach na początku 1914 był jednym z dwóch urzędników pozostawionych na posadach w starostwie sanockim^[20])^[21][19]. Równolegle ze sprawowaniem urzędy starosty sanockiej pełnił funkcję przewodniczącego C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Sanoku^[15][22]. Podczas wojny m.in. przemawiał 12 listopada 1916 w Sanoku podczas uroczystości z okazji ogłoszenia Aktu 5 listopada^[23]. U schyłku cesarstwa Austro-Węgier opowiedział się po stronie nowych, polskich władz lokalnych w Sanoku^[24]. Na początku kwietnia 1919 decyzją Generalnego Delegata Rządu został przeniesiony w randze radcy namiestnictwa z Sanoka do Bochni^[25].

Przekazywał środki finansowe na rzecz funduszu pomocy ubogim w Sanoku^[26]. Około 1911 otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Kałusza^[13]. W 1929 ukazała się publikacja autorstwa Kazimierza Waydowskiego pt. Zwiędłe liście^[27][28].

Ożenił się z Marią Barbarą z domu Gaweł (córka Józefa)^[29]. Ich dziećmi byli: Maria Joanna (ur. 1894 w Łańcucie, od 1917 zamężna z Zenon Poźniakiem, synem Adolfa^[29], zm. 1958 w Katowicach)^[29], Jerzy Roman (ur. 1898)^[30], dr Tadeusz Waydowski^[31][32].

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (1916)^[33][34][19].
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1912)^[13][19].
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1912)^[13][19].

Uwagi

Przypisy