Kazimierz Wianecki
 major pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small}  | |
Kazimierz Adam Wianecki (ur. 10 stycznia 1896 w Krośnie, zm. 1940 w ZSRR) – major pilot Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 10 stycznia 1896 w Krośnie jako syn Franciszka[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[2][3]. Od 1928 był oficerem 6 pułku lotniczego we Lwowie[4][5]. Od maja 1929 do września 1930 dowodził 64 eskadrą liniową[6], a od października 1934 do maja 1935 63 eskadrą towarzyszącą[7]. W międzyczasie (grudzień 1934–styczeń 1935) był słuchaczem kursu w Dęblinie[8]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 4. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[9]. W listopadzie 1937 został dowódcą IV dywizjonu towarzyszącego 6 pułku lotniczego we Lwowie[10].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 72/1-26 oznaczony numerem 587; tożsamość została podana jako Kazimierz Wianiecki)[11]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi – 18 marca 1932 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[13]
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-09-25].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 551.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 231.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 536.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 744.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 357.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 368-369.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 369.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 383.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 343.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 101. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Naramiennik majora Sił Powietrznych RP.
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).