Kazimierz Wierzbicki

Kazimierz Wierzbicki

pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1920 Borsuki, powiat krzemieniecki
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 2010 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1944-1954, 1957-1973
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie Siły Powietrzne RP
Jednostki	Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, Aeroklub PRL, Polskie Linie Lotnicze LOT
Stanowiska	dowódca pułku lotniczego, zastępca dowódcy Lotnictwa Operacyjnego ds. wyszkolenia bojowego, zastępca dyrektora PLL LOT

Grób Kazimierza Wierzbickiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Kazimierz Wierzbicki (ur. 22 listopada 1920 w Borsukach, powiat krzemieniecki, zm. 8 grudnia 2010 w Warszawie) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Życiorys

Przed wojną ukończył szkołę powszechną oraz uczęszczał do szkoły średniej. W lutym 1944 rozpoczął służbę wojskową w 4 zapasowym pułku piechoty w Sumach. W czerwcu 1944 rozpoczął szkolenie w 9 Wojskowej Szkole Lotniczej Wyszkolenia Podstawowego w Bugurusłaniu. W listopadzie 1944 skierowany do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Engelsie jako kandydat na pilota lotnictwa bombowego. Do Polski powrócił w kwietniu 1946 roku i został skierowany do Wojskowej Szkoły Pilotów w Dęblinie. Promowany na stopień chorążego w lipcu 1946 roku. Następnie rozpoczął służbę w 7 Samodzielnym Pułku Bombowców Nurkujących w Łęczycy. W 1947 został dowódcą klucza lotniczego. W latach 1948-1951 był dowódcą 1 eskadry bombowej. W latach 1951-1952 był pomocnikiem do spraw pilotażu dowódcy 33 Pułku Lotnictwa Bombowego w Malborku. Od sierpnia 1952 pełnił obowiązki dowódcy, a w latach 1952-1954 był dowódcą 35 Pułku Lotnictwa Bombowego w Przasnyszu.

W lipcu 1954 zwolniony z zawodowej służby wojskowej, pracował w Zarządzie Wojewódzkim Ligi Przyjaciół Żołnierza w Poznaniu. W styczniu 1957 ponownie przyjęty do wojska, w październiku 1957 ukończył Kurs Doskonalenia Oficerów w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. W okresie od października 1957 do czerwca 1958 był zastępcą dowódcy Lotnictwa Operacyjnego ds. wyszkolenia bojowego. Następnie do maja 1960 był zastępcą komendanta Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych - dowódcą bazy lotniczej na lotnisku Warszawa-Babice. W latach 1960-1963 był kierownikiem Aeroklubu Warszawskiego, a następnie do kwietnia 1970 roku zastępcą dyrektora PLL LOT do spraw eksploatacji.

W latach 1970-1973 pozostawał w dyspozycji MON, po czym został przeniesiony w stan spoczynku.

Latał na samolotach 12 typów. Spędził w powietrzu ponad 2000 godzin. Był pilotem wojskowym II klasy oraz instruktorem I klasy w lotnictwie cywilnym.

W 1977 roku opublikował wspomnienia pod tytułem Rosły nam skrzydła^[1]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 38L-6-18).

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
• inne medale resortowe i odznaki jubileuszowe

Źródła

• Józef Zieliński, Dowódcy Pułków Lotnictwa Polskiego 1921-2012, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2015, str. 376

Przypisy