Kazimierz Wojniakowski

Kazimierz Wojniakowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1771 lub 1772
Kraków

Data śmierci

20 stycznia lub 20 grudnia 1812

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Kazimierz Wojniakowski (ur. 1771 lub 1772 w Krakowie, zm. 20 stycznia lub 20 grudnia 1812[1]) – polski malarz i rysownik, wolnomularz[2].

Życiorys

Uczeń Marcela Bacciarellego[3]. Przedstawiciel sentymentalizmu[4]. Uprawiał przede wszystkim malarstwo portretowe. Malował m.in. Izabelę Czartoryską, Tadeusza Kościuszkę, Stanisława Augusta Poniatowskiego, Stanisława Sołtyka. Jego portrety cechuje duży realizm fizjonomii modeli. Obok portretów pojedynczych tworzył również portrety zbiorowe, np. Zebranie towarzyskie w parku (Łazienkowskim?) (1797, Muzeum Narodowe w Warszawie), ukazujące rodziny Lafontainów i Hauków wokół pomnika Stanisława Augusta.

Wojniakowski jest również autorem obrazów historycznych (m.in. Uchwalenie Konstytucji 3 maja, 1806, Muzeum Narodowe w Warszawie), alegorycznych i pejzażowych.

Przypisy

  1. ↑ Wojniakowski Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2008-10-25].
  2. ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 267.
  3. ↑ Hasło "Kazimierz Wojniakowski" w: Nowa Encyklopedia PWN, Warszawa: PWN, 1996, t. 6, s. 855.
  4. ↑ Jerzy. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wydawn. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC 54704215.

Bibliografia

  • S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce, Warszawa: Arkady, 1984.

Media użyte na tej stronie