Kazimierz Wroczyński

Kazimierz Wroczyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1883
Warszawa

Data i miejsce śmierci

22 października 1957
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Wawrzyn Akademicki

Kazimierz Wroczyński (ur. 27 lutego 1883 w Warszawie, zm. 22 października 1957 tamże) – polski pisarz i dziennikarz.

Życiorys

Syn Jana i Franciszki z Dudzińskich. Ukończył II Gimnazjum Męskie w Warszawie. Studiował filologię romańską i prawo w Warszawie, Heidelbergu, Lwowie, Monachium i Odessie, gdzie w 1910 ukończył wydział prawa. Jego debiutem jako poety były publikacje w „Chimerze”. Napisał między innymi zbiór opowiadań Bengalskie ognie: Noweletty-fraszki (1913), jedną z pierwszych powojennych powieści fantastycznonaukowych Baczność! A. R. 7: Powieść o atomie (1948), był też autorem szkicu literackiego O Stefanie Jaraczu: Wspomnienia (1950)[1]. W 1911 wraz z Bolesławem Leśmianem założył eksperymentalny Teatr Artystyczny. W 1912 został reżyserem i kierownikiem literackim Teatru Małego. W latach następnych był kierownikiem artystycznym, a przez pewien czas także dyrektorem (1917–1920) kabaretu Czarny Kot. Jako reżyser i sekretarz Teatru Polskiego (1914–1915) organizował kabarety i szopki. We wrześniu 1923 zaczął kierować Teatrem Miejskim w Łodzi. Założyciel ZAiKS, a od 1927 jego honorowy członek. Podczas II wojny światowej działał w konspiracji, a po wojnie pracował jako dziennikarz i recenzent teatralny „Kuriera Codziennego”[2]. Jest współautorem (wraz z Janem Lankauem) słów legionowej piosenki Białe róże (Rozkwitały pąki białych róż)[3] oraz autorem książek: Wspomnienia o Stefanie Jaraczu (Czytelnik 1950) i Pół wieku wspomnień teatralnych (Czytelnik 1957).

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 64-5-13,14)[4].

Grób Kazimierza Wroczyńskiego

Ordery i odznaczenia

Twórczość

Poezja (zbiory)

  • Circesen (1904)
  • Z zapatrzeń (1908)
  • Samolot (1928)
  • Podparnasie polskie (1930)[1]

Dramaty

  • U szczytu: Prawie dialog w 1 akcie (1912)[1]
  • Dzieje salonu (1921)
  • Ona (1922)
  • Aby żyć (1927)

Humoreski

  • Pani Lala (1929)

Wspomnienia

  • Z moją młodością przez Warszawę (1957)
  • Pół wieku wspomnień teatralnych (1957)

Przypisy

  1. ↑ a b c Wroczyński Kazimierz. [dostęp 2009-10-30].
  2. ↑ Biografia. [dostęp 2009-10-30].
  3. ↑ Biblioteka Polskiej Piosenki.
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Wroczyńscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-14].
  5. ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, po. 638 „za zasługi na polu działalności organizacyjnej teatralno-literackiej”.
  6. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za zasługi dla polskiej sceny”.

Bibliografia

  • Andrzej. Niewiadowski: Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 224. ISBN 83-210-0892-5.
  • Kazimierz Królinski (red): Antologia współczesnych poetów polskich. Archive.org, 1908. s. 577–579. [dostęp 2017-08-06]. (pol.).

Media użyte na tej stronie

POL Wawrzyn Akademicki BAR.svg
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Kazimierz Wroczyński del.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Kazimierza Wroczyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim
Kazimierz Wroczynski.jpg
Kazimierz Wroczyński (1883–1957), polski pisarz, fotografia.